به گزارش اکوایران، بسیاری بر این باورند در صورتیکه اصلاحات امیر در حمام فین کاشان، شاه‌کش نمی‌شد و تداوم می‌یافت، امروز شاهد ایرانی دیگر بودیم. ایرانی که به مدد تاسیس دارالفنون قاعدتا با علوم جدیده آشنا شده بود و سرزمینی که به سبب سیاست‌های ضدفساد دولت، مانع از هدررفت سرمایه‌های خود می‌شد، صنایع داخلی واقتصاد ایران به صورت خودبنیاد امکان رشد و ادغام دربازارهای جهانی را می‌یافتند و البته با مراودات منطقی با قدرت‌های بزرگ می‌توانست منافع ملی خود را تامین کند.

به این ترتیب ایران و ایرانیان احتمالا با چهره‌ای بسیار متفاوت وارد قرن بیستم می‌شدند. در مقابل برخی دیگر از تحلیل‌گران با توجه به ساختارهای اقتصادی و سیاسی ریشه‌دار در ایران این چنین خوشبینانه به نتایج اقدامات او نمی‌نگرند، آنها تاکید می‌کنند برنامه‌های امیر برای نوسازی ایران به صورتی موجب تمرکز قوا در دولت شده بود و در صورت تداوم، احتمالا این مرز پرگهر، نیم قرن زودتر یک دولت متمرکز احتمالا غیردمکراتیک، مانند آنچه در ابتدای سده چهاردهم هجری تجربه کرد، را  در سرنوشت خود مشاهده می‌کرد.

درباره اصلاحات امیرکبیر و کارنامه اقتصادی او سیدحمید متقی در مجله تاریخی اکوایران میزبان مرتضی دهقان‌نژاد استاد تاریخ دانشگاه اصفهان و نویسنده کتاب «علل توسعه نیافتگی اقتصادی ایران دردوره قاجار» بوده است.