به گزارش اکوایران، اکونومیست نوشت: ایران در داخل و خارج با چالش‌های زیادی مواجه است. در کمتر از یک سال، این کشور یک رئیس‌جمهور، سه متحد (رهبران سوریه، حماس و حزب‌الله) و برخی از سیستم‌های دفاع هوایی خود را از دست داده است. اقتصاد رو به افول و بحران انرژی در حال تشدید است و نارضایتی زیاد است. جای تعجب نیست که برنامه هسته‌ای برای تهران اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

تهران بیش از هر زمان دیگری به گریز هسته‌ای نزدیک است. در اکتبر گذشته، ادعا شد که ایران می‌تواند اگر تصمیم به این کار بگیرد، ظرف حدود یک هفته برای پنج سلاح اورانیوم غنی‌سازی کند. ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم ایران به سطح 60 درصد (نزدیک به سطح تسلیحاتی) از آن زمان تاکنون پنج برابر افزایش یافته است. با این حال، برای داشتن یک سلاح قابل استفاده، همچنان به ساخت یک کلاهک انفجاری نیاز است که روی موشک نصب شود؛ فرآیندی که ممکن است 12 تا 18 ماه به طول بینجامد.

راه حل این ماجرا برای غرب چیست؟ مقامات تندرو در اسرائیل خواستار حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران هستند. به اعتقاد این تندروها، تنها چیزی که اسرائیل نیاز دارد این است که آمریکا برخی بمب‌های نفوذکننده به پناهگاه‌ها را در اختیارش بگذارد و به دفع واکنش اجتناب‌ناپذیر ایران کمک کند. آن‌ها با خود می‌گویند چرا این مسئله را یک‌بار برای همیشه حل نکنیم؟

بنیامین نتانیاهو

ریسک‌های بزرگ

به گفته اکونومیست، هر چند ممکن است گزینه نظامی از روی میز برداشته شود، اما ترامپ باید با درخواست‌های فوری برای چنین اقدامی مخالفت کند. یک حمله بسیار پرخطر خواهد بود: می‌تواند باعث هرج و مرج منطقه‌ای شود و آمریکا را برای سال‌ها درگیر کند. حتی یک کارزار مداوم بمباران توسط آمریکا نیز قادر نخواهد بود دانش فنی هسته‌ای ایران را از بین ببرد. در همین حال، فرصتی برای دیپلماسی فراهم است؛ خوشبختانه به نظر می‌رسد آقای ترامپ مشتاق بهره‌برداری از این فرصت باشد.

به نظر می‌رسد افزایش تحریم‌ها و بازگرداندن سیاست «فشار حداکثری» دوران نخست ریاست جمهوری ترامپ در دستور کار باشد. بر اساس آن چه از برجام باقی مانده است، طی هشت ماه آینده امضاکنندگان غربی باقی‌مانده، شامل بریتانیا، فرانسه و آلمان، ممکن است تصمیم بگیرند که تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را دوباره اعمال کنند و فشار را افزایش دهند.

برخی از چهره‌های تندروی آمریکایی می‌خواهند از فشار اقتصادی برای تغییرات عمیق‌تر در ایران استفاده کنند. اما اگر تهران به گوشه رینگ رانده شود، ممکن است واکنش شدیدی نشان دهد. در حال حاضر، تهران تصمیم نگرفته که به سمت سلاح هسته‌ای گام بردارد؛ هدف ترامپ باید این باشد که اوضاع به همین صورت باقی بماند.

دونالد ترامپ

ارائه راه دوم

به نوشته اکونومیست، حتی در حالی که ترامپ فشار را افزایش می‌دهد، باید به‌طور واضح اعلام کند که به ایران توافقی ارائه خواهد داد که شامل رفع بخشی از تحریم‌ها و حمایت از روند عادی‌سازی روابط آن با عربستان سعودی باشد، به شرطی که تهران دو آزمون را بگذراند. اولین آزمون، کاهش قابل توجه برنامه هسته‌ای است. هر توافق جدیدی به اندازه توافق امضاشده در سال ۲۰۱۵ جامع نخواهد بود - برای مثال، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اکنون اطلاعات ناقصی درباره چگونگی تولید قطعات سانتریفیوژهای ایران دارد - اما از وضعیت موجود، که در آن مسیر به سمت گریز هسته‌ای هر روز کوتاه‌تر می‌شود، بهتر خواهد بود.

به گفته این نشریه، دوم، ترامپ احتمالا خواستار آن شود که ایران به‌طور دائمی از فعالیت‌های  منطقه‌ای دست بردارد. با سرنگونی بشار اسد و آسیب به متحدان تهران در غزه و لبنان، «محور مقاومت» با چالش مواجه است. ایران هرگز به‌طور کامل از متحدان خارجی خود دست نخواهد کشید. این کشور نفوذ سیاسی زیادی در عراق دارد و روابط خود با متحدانش در آنجا را قطع نخواهد کرد. اما به گفته اکونومیست، احتمالا توافق مورد نظر ترامپ ایران را ملزم کند که حمایت از حماس، حزب‌الله و حوثی‌های یمن را متوقف کند.

این یک دستور کار بلندپروازانه خواهد بود - توافق «بیشتر در مقابل بیشتر» که از هر دو طرف می‌خواهد نسبت به برجام سال ۲۰۱۵ امتیازات بیشتری بدهند. ایران به ترامپ بی‌اعتماد است، کسی که در دوره نخست ریاست جمهوری خود توافق هسته‌ای قدیمی را از بین برد و سردار سلیمانی را ترور کرد. همچنین، ترامپ به دلیل اتهامات بی‌پایه برنامه‌ریزی ایران برای ترور او که دادستان‌های فدرال در سال ۲۰۲۴ مطرح کردند، دلیلی دارد که نسبت به مقامات ایران بدبین باشد. با این وجود، رئیس‌جمهور آمریکا دارای توان چانه‌زنی است. اورانیوم در حال انباشت شدن است، اسرائیل در حال افسار پاره کردن است و زمان در حال سپری شدن است.