در این گفت و گو به تعریف و تبیین مفهوم تورم پرداخته شده است. در تعریف تورم به زهکشی پول از گروه های کم درآمد به پر درآمد، که در کوتاه مدت منافعی برای گروه پر درآمد در بر خواهد داشت، اشاره شده است. در واقع، گروهی در جامعه ذینفعان تورم خواهند بود که می توانند عمده دارایی خود را به صورت کالا مانند سکه، ارز، طلا، ملک و ... درآورند. در مقابل، دیگر اقشار جامعه مانند کارمندان و کارگران هستند که دارایی هایشان پول نقد است. در شرایط تورمی، یک جریان پولی از جیب فقیران به ثروتمندان برقرار خواهد شد که به مرور باعث توانمندتر شدن ثروتمندان و فقیرتر شدن فقیران می‌شود. در تورم بالا، سرمایه گذاری در حوزه تولید که منجر به خلق ثروت می شود، توجیه اقتصادی نخواهد داشت و تنها فعالیت های سوداگرایانه در اقتصاد افزایش می یابد و در نتیجه جامعه هر روز فقیرتر می شود. عامل اصلی ایجاد تورم های طولانی مدت در ایران، ورود نهادهای عمومی به تجارت و تولید کالا و خدمات خصوصی و تبدیل شدن دولت به یک ذی نفع بزرگ اقتصادی در بازار است. در فضای تورمی، سرمایه ها به سمت فعالیت های سوداگرانه سوق پیدا می کنند و دولت نیز از این جریان مستثنا نخواهد بود. از طرف دیگر، بحث مهم بدهی های دولت مطرح می شود. دولت با توجه به رقم بالای بدهی های خود نمی تواند نقش موثری در کنترل و سرکوب تورم ایفا کند. راه حل ارائه شده جهت حل این مشکل، شناسایی و تنظیم دقیق میزان بدهی ها و ساز و کار پرداخت آن ها از طریق انتشار اوراق قرضه دولتی دراز مدت با سود کم است که قابلیت مبادله در بازار را داشته باشند.