معبری به نام رستم دستان درتهران نداریم

به گزارش اکو ایران ،هفته گذشته بود که تغییر نام یکی از معابر شهرتهران از انوشیروان به نام یک شهید حاشیه ساز شد. برخی از اعضای شورای شهر تهران معتقد بودند که نباید فرهنگ ایرانی را در برابرفرهنگ اسلامی قرار داد و سخنگوی شورای شهر تهران یکی از مدافعان این تغییر نام هم معتقد بود که ما در جمهوری اسلامی سیاست‌های رسمی داریم. یا انقلاب کردیم یا خیر. انقلاب اسلامی سال 57 ضدیت با سلطنت 2500 ساله داشت یعنی ما غیر از پادشاهی حضرت سلیمان و حضرت داوود هیچ پادشاهی را به رسمیت نمی‌شناسیم.  

این نامگذاری انجام نشد اما حاشیه های سخنان سخنگوی شورای شهر تهران تا امروز ادامه دارد .علیرضا نادعلی در پاسخ به منتقدان سخنانش گفت به روند نام گذاری ها در شهرداری اشاره می کند و می گوید که ما کمیسیونی به نام کمیسیون تعیین نام یا نامگذاری در شورای شهر  داریم که در آنجا نماینده‌ برخی از دستگاه‌ها و ازجمله نماینده‌های شورا و شهرداری حضور دارند؛ رئیس این کمیسیون رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورا است، مسوول روابط عمومی شورا، مسوول مرکز ارتباطات، روابط عمومی شهرداری تهران، نماینده‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و همچنین نماینده‌ بنیاد شهید  نیزدر این کمیسیون حضور دارند.

او ادامه می دهد :‌پیش از این که پیشنهاد نام گذاری ها در کمیسیون، بررسی شود ،همکاران ما در شهرداری تهران ساعت‌ها در منطقه و محله کار کارشناسی انجام می‌دهند و نتیجه‌ی آن کار به داخل کمیسیون می‌آید و در آنجا هم ما ساعت‌ها بحث می‌کنیم و نظرهای مختلف و گاه مخالف بررسی می‌شود و نتیجه‌ آن می‌شود پیشنهاداتی که داخل شورای شهر می‌آید و در صحن علنی باید به تصویب همه‌ی اعضا برسد تا  تبدیل به مصوبه قابل اجرا تبدیل شود.

نادعلی اضافه می کند : رویکرد شورای ششم استفاده از نام‌های مفاخر ایرانی است؛ کسانی که ملت ایران به نام آنها با نگاهی که به تاریخ می‌کند افتخار کند. از نام دانشمندان، نویسندگان، حکما، بزرگان دین، ورزشکاران، پهلوانان و البته در صدر آنها نام شهدایی که جان خودشان را برای حفظ این خاک و ناموس و سربلندی ملت تقدیم کردند. ما از این نام‌ها برای تغییر نام‌ یا نام‌گذاری‌ها استفاده می‌کنیم. بعضی از معابر، معابر جدید است و نیاز به نامگذاری دارد و گاهی اوقات مردم یک محل درخواست‌هایی می‌دهند برای اینکه نامی جدید بر یک نام قبلی گذاشته شود فرض کنید اهالی یک کوچه با هم تفاهم کردند نام یک گل را برای آن معبرشان انتخاب کنند. معمولا هم ما توجه می‌کنیم به آن درخواستی که از خود اهالی محل می شود  و البته سیاست‌هایی هم که در کنارش وجود دارد را اعمال می‌کنیم.

او با اشاره به تغییر نام پرحاشیه شورای شهر تهران می گوید :‌یکی از بحث‌هایی که اتفاق افتاد، نام یکی از کوچه‌هایی است که با نام پادشاه ساسانی نوشیروان یا انوشیروان خودمان نامگذاری شده بود. ما براساس درخواستی که تعدادی از افراد همان محله و مجموعه‌هایی که در آن محل داده بودند، پیشنهاد تغییر نام را مطرح کرده بودیم ، صحبتی پیش آمد هم در خود شورا و هم بعد در صفحه اینستاگرام من تعداد زیادی کامنت  ازجانب کسانی که بالاخره ایستادند برای همین موقعیت‌ها برای ضربه زدن، بحث‌هایی مطرح شد و دنبال تقابل فرهنگ ایرانی و اسلامی با هم بودند. غیر از یک عده‌ای که برایشان سوال پیش آمده و احتمالا بعضی از موارد را نمی‌دانستند یا منظور من را درست نشده بودند .

نادعلی با اشاره به این که ما با نگاه انقلاب اسلامی هیچ تقابلی بین فرهنگ ایرانی و اسلامی نمی‌دانیم می گوید :‌هویت ما، هویت ایرانی اسلامی است. شما در صحبت‌های امام (ره) ودر صحبت‌های مقام معظم رهبری دائم به این کلمه ایرانی و اسلامی در کنار همدیگر می‌توانید توجه کنید. الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت یا سبک زندگی اسلامی ایرانی.هویت ایرانی ما چند هزار سال سابقه دارد. بنده هم یک مقدار به خاطر رشته‌ی تحصیلی‌ام و بعضی مطالعات خیلی اندکم از کنار تاریخ الحمدالله عبور کردم. نگاه معصومین (ع) این است که در آنچه برای گذشتگان اتفاق افتاده باید تدبر کرد، به زندگی‌هایشان توجه کرد و عبرت گرفت؛ یعنی ما هر چه به پرداختن به تاریخ و میراث گذشتگان توجه کنیم، می‌شود از آنها عبرت‌پژوهی کرد. لذا تاریخ ما برایمان اهمیت دارد و ‌آورده‌ها و میراثی که از گذشتگان به دسترس ما رسیده است مورد احترام ما است. آنچه من به عنوان میراث تاریخی یاد می‌کنم، فقط نام شاهان نیست.

به طور مثال نجابت زن ایرانی از هزاران سال پیش در همه‌ دنیا زبان‌زد بوده چه از لحاظ حیا و نجابت و چه از لحاظ پوشش درحالی‌که فرهنگ نقاط دیگری از دنیا در همان زمان‌ها (هزاران سال پیش) ممکن بود عکس این باشد، ما توجه به این داریم که این یک آورده‌ای است که همین الان بعد از هزاران سال کماکان برای ما محل توجه و احترام است.

او ادامه می دهد :‌مهم‌تر از این، یکتاپرستی و نگاه توحیدی در ایران چند سال سال سابقه دارد و درحالی که بسیاری از جاهایی که ما سراغ داریم دچار شرک و بت‌پرستی و خیلی از الهه‌پرستی‌های دیگر بود؛ اما ایران به یکتاپرستی و توجه به خدای واحد معروف بود. ما در خصوص روحیه‌ی سلحشوری ایرانی‌ها همواره می‌توانیم یاد کنیم.

نادعلی اضافه می کند :‌ روحیه سلحشوری، وطن‌پرستی، روحیه‌ی پهلوانی که فردوسی پاکزاد رحمت‌الله علیه در شاهنامه خودش به درستی از آنها یاد کرده و برای ما به ارمغان گذاشته است. اگر ما امروز پهلوان‌هایی همچون پوریای ولی و همچون جهان پهلوان تختی و بسیاری از دیگرانی که راه آنها را ادامه می‌دهند داریم، آن چیزی است که از دور و از تاریخ دور برای ما به ارمغان رسیده و البته بعد از ظهور اسلامی تقویت پیدا کرده است. ما با ظرفیت‌هایی که فرهنگ ایرانی در اختیارمان قرار داد ، بسیار توانستیم به اسلام خدمت کنیم کمااینکه اسلام و دین خدا و وحی هم توانست چندین مرتبه فرهنگ ما را چندین ارتقا دهد و باعث تحول و تکمیل فرهنگ ایرانی شود.

نادعلی با تاکید براین که  ما با نام ایرانی مشکل نداریم  ما نام‌هایی داریم که می‌توانیم به آنها ببالیم و در نامگذاری‌هایمان استفاده کنیم می گوید :‌ ما مادرانگی رودابه و تهمینه داریم، ما مظلومیت و زیبایی‌های لطیفی که از سهراب به یاد داریم، ما پهلوانی و وطن‌پرستی رستم دستان را داریم و ما در این خیابان‌های تهران یک نام به نام رستم دستان نداریم؛ کسی که نام او بالاخره سال‌های سال بلکه هزاران سال الهام‌بخشی می‌کرد. حتما جای احترام دارد و حتما جای استفاده دارد. ما چرا فقط به نام پادشاهان توجه باید کنیم؟ پادشاهانی که در همین متون قدیمی ما همچون متن شاهنامه به ستمگری‌هایشان گه گدار اشاره شده است و در هر صورت امروزه روز هم که بعد از چهل و چند سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد، من معتقدم ما از یک نظام استبدادی و خودکامه و ستمگر عبور کردیم؛ نظامی که 2500 سال سابقه داشته ما عبور کردیم و مردم به مردمسالاری دینی رسیدند. خیلی واپسگرایی است اگر ما بخواهیم دومرتبه به نظام شاهنشاهی برگردیم .

نادعلی معتقد است :‌بعضی از شاهان خدماتی داشتند، بعضی‌ها از بعضی دیگر ظالم‌تر بودند و بعضی دیگر از بعضی دیگر عادل‌تر بودند. مساله این است که آنچه که پیرامون نظام سلطنتی اتفاق می‌افتد توام با ستمگری و خودکامگی و استبداد است و ما طبعا ملت‌مان هیچ وقت نمی‌خواهند بازگشت به یک چنین چیزی داشته باشند.فرهنگ ایرانی به جای اینکه نام پادشاهان از آن نمایندگی کند، نام پهلونانش، نام حکمایش، نام دانشمندانش و بسیاری از چیزهای دیگر می‌تواند از آن نمایندگی کند. یک کوچه‌ای که به نام نوشیروان است، چرا به اسم بزرگمهر حکیم نباشد! چرا با اسم باربد یا نکیسا نباشد! رستم دستان‌هایی که ما در طول تاریخ داشتیم در صدرشان همین شهدایی هستند که ما امروزه روز در سردر بعضی از کوچه‌ها نام شان را می بینیم . ولی آنها رفتند امثال برادر بنده‌ی حقیر و برادر خواهر خیلی از شماها که در مقابل دشمن ایستادند برای اینکه ملت‌شان، خاکشان و ناموسشان حفظ بشود و ما بالاخره نسبت به آنها بدهی بسیار زیادی داریم.