مهدی ذاکریان توضیح میدهد با اینکه ایران در همان سال 1376 فاقد توانایی دفاعی و موشکی امروزی بود؛ اما با این حال امنیت مردم به مراتب بالاتر و پایدار تر برخوردار بود.
همچنین تاکید میکند در سال 1392 و 1396 مجددا ملت ایران با رای که ارائه کردند، نشان دادند که برای حل مشکلات ایران، خواهان دستیابی به حل مشکلات با جامعه بینالمللی هستند. در این حال وضعیت تا جایی پیش رفت که قطعنامه مقابله با تروریسم و افراطگرایی در مجمع عمومی سازمان ملل رای آورد.
ذاکریان در ادامه میگوید: در نهایت توافقی به نام برجام شکل گرفت، اما متاسفانه توسط نتانیاهو و کسانی که مخالف قدرتمندی ایران در نظام بینالمللی بودند مورد آسیب واقع شد و این آسیب با فشار جناحهای داخلی که از عدم تحریم سود نمیبردند به پایان رسید.
نسخه کامل در سایت:
