اندونزی که در دهه ۶۰ میلادی دوران سختی را با خشونت، سانسور و فضای سنگین دیکتاتوری تجربه میکرد، روزگار تیره و ناپایداری را پشت سر گذاشته است. آن دوران، کشور در آستانه فروپاشی سیاسی و اقتصادی به نظر میرسید، اما اکنون در مسیر تبدیل شدن به یک اقتصاد توسعه یافته قرار دارد و نقشه راه مشخصی برای رسیدن به این هدف دارد.
تجارب تاریخی و تحول بنیادین اقتصاد اندونزی
در دهههای گذشته، اندونزی توانست با گذر از فقر شدید و بیثباتی، گامهای بلندی در مسیر رشد اقتصادی بردارد. طبق آمار بانک جهانی، این کشور از سال ۱۹۸۴ موفق شده فقر شدید را از ۷۰ درصد به کمتر از ۲ درصد کاهش دهد؛ تحول کمنظیری که پایههای اقتصاد امروز را محکم کرده است.
الگوبرداری از کرهجنوبی برای دستیابی به رشد پایدار
اندونزی برنامهریزی کرده تا با الهام از تجربه موفق کرهجنوبی که طی ۱۴ سال به نرخ رشد سالانه ۹ درصد دست یافت، هدف رشد اقتصادی خود را رقم بزند. بر اساس گزارش مکنزی، این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۴۵ به اقتصادی متوسط با درآمد سرانه بالا تبدیل شود و میانگین رشد سالانه ۵.۴ درصد را دنبال میکند.
چالشها و راهکارهای افزایش بهرهوری و رسمیسازی اقتصاد
برای تحقق این هدف بزرگ، اندونزی باید ساختار اقتصاد خود را تغییر دهد. مهمترین برنامهها شامل سه برابر کردن تعداد شرکتهای متوسط و بزرگ، کاهش سهم اقتصاد غیررسمی وسیع و افزایش سرمایهگذاری غیرکشاورزی به ازای هر نیروی کار تا ۳۰۰ درصد است. سرشماری کسبوکارهای سال ۲۰۱۶ نشان میدهد بیش از ۹۷ درصد شرکتها خرد هستند که ۵۹ درصد نیروی کار کشور را به خود اختصاص دادهاند، در حالی که بخش غیررسمی با بهرهوری پایین مانع اصلی پیشرفت اقتصادی است.
نقشه راه توسعه صنعتی و ارتقای بهرهوری
پیشنهادات مکنزی بر گسترش تعداد بنگاههای متوسط (تا ۲۰۰ هزار واحد) و بزرگ (تا ۴۰ هزار واحد) تاکید دارد که میتواند بهرهوری اقتصاد را دو برابر کرده و سهم اشتغال در این بخشها را از ۱۵ به ۳۱ درصد و از ۸ به ۱۶ درصد برساند. با جذب سرمایهگذاری خارجی و ارتقای فناوری در شرکتهای بزرگ، اندونزی قصد دارد اقتصاد خود را متنوعتر و پیچیدهتر و نرخ رشد بالاتری کسب کند.
