بازی ظریف پکن در خاورمیانهی در حال تغییر؛ پایان نفوذ آمریکا به معنای آغاز عصر چین است؟
با کاهش نفوذ آمریکا و تلاش کشورهای خلیج فارس برای ایجاد تنوع در روابط نظامی خود، پکن ممکن است نقش خود را گسترش دهد، اما جای واشنگتن را نخواهد گرفت.
با کاهش نفوذ آمریکا و تلاش کشورهای خلیج فارس برای ایجاد تنوع در روابط نظامی خود، پکن ممکن است نقش خود را گسترش دهد، اما جای واشنگتن را نخواهد گرفت.
ماههای اخیر برای دو ابرقدرت جهان، چین و آمریکا، دوران سختی بوده است.
جهان در آستانه دورهای قرار دارد که در آن رقابت قدرتها، تمرکز منابع و شکنندگی زنجیرههای تأمین، انرژی را به عرصهای از زورآزمایی ژئوپلیتیکی بدل کرده است. در چنین جهانی، امنیت انرژی دیگر صرفاً به معنای «دسترسی» نیست.
راهبرد تازه شی در واقع الهامگرفته از سیاست فشار حداکثری ترامپ است؛ همان روشی که رئیسجمهور آمریکا برای وادار کردن دشمنان و حتی متحدانش به تمکین، از تهدید تحریمهای اقتصادی سنگین استفاده میکند.
دوران قدرتهای در حال ظهور رو به پایان است، و پیامدهای آن همین حالا نیز در حال دامن زدن به درگیریهاست.
اکوایران: هدف فوری پکن ایجاد یک سیستم پولی چند قطبی است که در آن یوآن یک جایگزین مورد اعتماد است. یک هدف والاتر در درازمدت، تبدیل آن به یک ارز ذخیره جهانی واقعی است که منعکسکننده جایگاه چین بهعنوان یک ابرقدرت فناوری و اقتصادی باشد.
این کشور یکسوم کالاهای جهان را تولید میکند و در ساخت کشتی، خودروهای برقی، باتری، مواد معدنی نادر خاکی، پنلهای خورشیدی و مواد اولیه دارویی از اکثر کشورها پیشی گرفته است، اما این تمام ماجرا نیست...
شی جین پینگ قصد دارد راهبرد اقتصادی چین را به گونهای تغییر دهد تا دستیابی به «رشد باکیفیت بالا» را در ادامه دهه تضمین کند.
پس از پایینترین رشد اقتصادی یک سال اخیر، چین همچنان امیدوار است به هدف ۵ درصدی برسد، اما دادههای متناقض از خردهفروشی و سرمایهگذاری، سیاستگذاران را به چالش کشیده است.