آخرین اخبار نظم نوین جهانی

تصورات منسوخ از خاومیانه، سیاست‌هایی هولناک و پیامدهایی فاجعه‌آمیز را برای این منطقه رقم زده است.
هرگونه عقب‌نشینی ایالات متحده از خاک اروپا لزوماً اروپایی‌ها را وادار به پر کردن این خلاء نمی کند، و حتی ممکن است باعث فروپاشی اتحادیه اروپا شود، و قاره سبز را به وضعیت پیش از گسترش پوشش چترامنیتی آمریکایی باز گرداند.
دلایل خوبی برای خوش بین نبودن وجود دارد. تاریخ و علوم سیاسی حکم به درگیری طولانی در اوکراین می‌کنند، حتی اگر در ماه آینده بر سر آتش‌بس توافق شود. این دانش‌ها سقوط پوتین را شبیه یک سناریوی کم احتمال جلوه می‌دهند؛ دوره رکود تورمی و بی‌ثباتی جهانی را به سناریویی با احتمال بالا جلوه می دهند؛ و به ما یادآوری می‌کنند که تضمینی وجود ندارد که جنگ هسته‌ای هرگز اتفاق نیافتد.
در صورت توافق دو طرف، روسیه می‌تواند به هر دو نگرانی اصلی امنیتی خود دست یابد، و در مقابل با کاهش گسترده خطر تهاجم روسیه، ایالات متحده می‌تواند تداوم امنیت اعضای اروپای شرقی ناتو را تضمین کند. چنین توافقنامه امنیتی برای هر دو طرف "برد-برد" خواهد بود.
غرب تنها در صورتی می‌تواند بر شکاکان تلاش‌های خود برای مبارزه با پوتین پیروز شود که موفق شود به خارج از اروپا نشان دهد که آن‌چه در کیف در خطر است سرنوشت یک رژیم طرفدار غرب نیست، بلکه حاکمیت یک رژیم تازه متولد شده پسا امپراتوری است. اکنون اعتقاد راسخ اروپا مبنی بر اینکه وابستگی متقابل اقتصادی بهترین تضمین برای صلح است اشتباه از آب درآمده است. اروپایی‌ها از طریق جهانی‌کردن تجربه خود پس از جنگ…
در حالی که روسیه به دنبال تدارک بزرگ‌ترین تهاجم زمینی به اروپا از زمان جنگ جهانی دوم است، مهم‌ترین سوال استراتژیک قرن بیست و یکم در حال ظهور است: چگونه ایالات متحده می‌تواند دو قدرت بزرگ تجدیدنظرطلب، خودکامه و مجهز به سلاح هسته‌ای (روسیه و چین) را به طور هم‌زمان مدیریت کند؟
اگر معتقدید که تغییر تاریخی غیرممکن است و بشریت هرگز جنگل را ترک نکرده و نخواهد کرد، تنها انتخاب باقی مانده این است که نقش شکارچی را بازی کنید یا طعمه. اما شاید تغییر ممکن است، شاید قانون جنگل یک انتخاب باشد تا امری اجتناب‌ناپذیر. اگر چنین است، هر رهبر که فتح همسایه را انتخاب کند، جایگاه ویژه‌ای در حافظه بشریت خواهد داشت، به مراتب بدتر از تیمور لنگ.
پنجاه سال پس از دیدار تاریخی نیکسون و مائو، بار دیگر ژئوپلیتیک نظم جهانی در حال تغییر است.
از برخی جهات، کووید یک نقص اصلی در مدل چینی را برجسته می کند. پکن می‌تواند با کارایی بی‌رحمانه عمل کند، و این مسئله است که اغلب مو جب می شود سیاست‌گذاری دموکراتیک غربی آشفته و درجه دوم به نظر برسد. اما زمانی که سیاستها برگزیده شده توسط یک دیکتاتور نیاز به تغییر پیدا می کند، برای یک دیکتاتوری بسیار سخت است که مسیر خود را اصلاح کند.
هنوز مشخص نیست پوتین تصمیم به حمله علیه اوکراین را دارد یا نه، ولی در هر صورت باید توجه داشت رفتارهای او از کانال مجموعه‌ای از اصول سیاست خارجی به هم پیوسته شکل می گیرد که می‌توان آن را «دکترین پوتین» نامید.