آخرین اخبار کرملین

اکوایران: از اظهارات هفته گذشته رئیس‌جمهور الکساندر لوکاشنکو مشخص است که پریگوژین و مبازران او- طبق توافق انجام شده- در بلاروس نیست.
اکوایران: ژنرال ارشد روسیه، گراسیموف، برای اولین بار پس از شورش نافرجام 24 ژوئن در یک ویدئوی انتشاریافته ظاهر شد.
اکوایران: کرملین در جدیدترین اظهارات خود گفت که پریگوژین، رئیس گروه مزدور واگنر پس از شورش با پوتین ملاقات کرده است.
اکوایران: بنابراین، توافق پوتین و پریگوژین که به شورش پایان داد، باید تا حدی به عنوان یک محاسبه استراتژیک توسط پوتین تلقی شود. وسعت امپراطوری ساخته شده توسط پریگوژین و عملیات واگنر در سراسر آفریقا را نباید دست کم گرفت. در واقع، این گروه در حداقل دوازده کشور آفریقایی عملیات اقتصادی، سیاسی یا نظامی انجام می‌دهد.
اکوایران: اندیشکده موسسه مطالعات جنگ مستقر در واشنگتن روز شنبه گفت: مصاحبه‌ای که روز جمعه در تلگرام با یکی از فرماندهان واگنر منتشر شد، نشان داد که اعضای واگنر هنوز می توانند آزادانه در داخل روسیه تردد کنند و با یکدیگر معاشرت کنند.» فرمانده واگنر گفت که مزدوران تا اوایل آگوست در حال استراحت خواهند بود تا به بلاروس نقل مکان کنند.
اکوایران: این احتمال می‌رود که روسیهٔ پساجنگ نیز مانند روسیهٔ پوتین، در گذشته‌ای منجمدشده باقی بماند و به دور از هر گونه چشم‌اندازی از مدرنیزاسیون اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی باشد. این یک تهدید دائمی برای جناح شرقی اروپا و به طور گسترده‌تر برای ثبات جهانی خواهد بود.
۰۳:۰۴
پس از تحولات داخلی یک روزه در روسیه توسط واگنرها این پرسش بسیار مطرح شد که چرا پریگوژین به سرعت این شورش را جمع کرد و آیا با این شورش 24 ساعته به اهداف خود رسیده است؟
اکوایران: ریگوژین دیگر غیر قابل مهار است. از همین رو جز پایانش سناریوی دیگری وجود ندارد.
اکوایران: دشمنی پریگوژین با رهبری ارتش روسیه دیرینه است و بسیاری از ناظران معتقدند که این بخشی از بازی پیچیده سیاست درباری در دوره پوتین است. این الگو دیرینه بود: نخبگان به دنبال موقعیت، نفوذ و دارایی‌های تجاری بودند، و به پوتین اجازه دادند که بالاتر از میدان باقی بماند و به عنوان داور نهایی اختلافات بر صحنه تسلط یابد.
اکوایران: در چند ماه گذشته، زمانی که یوگنی وی. پریگوژین، فرمانده مزدور واگنر، دشمنی خود را با ارتش روسیه تشدید می‌کرد، آقای پوتین به طور علنی هیچ ناراحتی‌ای را در مورد رفتارهای او آشکار نکرد. این سکوت نوعی ابهام سیاسی را تقویت کرد که مدت‌ها علامت تجاری حکومت پوتین بود: تحمل و حتی تشویق کننده درگیری در میان نخبگان و کنترل رقبای بالقوه از این طریق. او به این سکون ادامه می‌داد در حالی که همواره…