به زبان ساده معنی آن این است که ایرانیان علیرغم بزرگی اقتصادشان در داخل، کالا و خدمات کمتری برای عرضه و فروش به سایر کشورها دارند.
کشورهای لوکزامبورگ با نزدیک به ۲۸۸ هزار دلار سرانه صادرات سالیانه رتبه اول و کشور بروندی با ۱۱ دلار رتبه آخر را دارند.
همچنین نروژ ۱۴، امارات ۱۵، قطر ۲۱، آلمان ۲۳، آمریکا ۵۷، ترکیه ۸۱ و چین رتبه ۸۶ را به خود اختصاص داده اند.
نتیجه این وضع جز ضعف توانایی ایرانیها برای واردات کالاهای خارجی مثل خودرو، لپتاپ، گوشی یا کالاهای واسطهای و ماشین آلات سرمایهای نیست.
کارشناسان بهبود فضای مجوزها و حذف قیمتگذاری دولتی، افزایش بهره واقعی و اصلاح نظام بانکی و کمشدن کسری بودجه و تورم برای امید به آینده، را راه علاج این وضعیت می دانند.
این اعداد با کمک از دادههای به تازگی منتشر شده «مرکز آمار ایران» در سال ۱۴۰۰ و بانک جهانی ۲۰۲۱ محاسبه شده است.
