به گزارش اکوایران، او برای توضیح این گفته خود به نمونه هایی از کشورهای مختلف که عموما رفاه بالایی دارند اشاره می کند که لزوما مردمان شادی ندارند. 

از نگاه او اگر مردمان یک کشور که براساس یک ساختار و نظم مشخص به تولید روی می آورند و رشد اقتصادی مناسبی را برای کشور خود رقم می زنند فرصت و فراغت کافی برای مصرف تولیدات خود نداشته باشند، نمی توانند حس رضایتمندی بالایی تجربه کنند. به همین دلیل اینطور نیست که اگر فردی سطح برخورداری بیشتری داشته باشد شادکامی بیشتر را حس کند.

او در برنامه پدیدار وظیفه سیاستگذار برای کاهش رنج مردم جامعه را توضیح می‌دهد و به این سوال پاسخ داده که چطور پیش بینی پذیرنبودن یک جامعه، منجر به کاهش رضایتمندی درونی مردمان آن می شود.

نسخه کامل این گفت و گو به زودی از اکوایران منتشر خواهد شد.