او درباره نرخ نیما معتقد است که سیاست‌گذاری فعلی مبتنی بر مدیریت صلاح‌دیدی است که باعث ایجاد فاصله میان نرخ نیما و نرخ آزاد می‌شود. 

او تأکید می‌کند که این روش باعث هزینه‌های اضافی برای اقتصاد و بازار سرمایه شده و برای کاهش این فاصله، نیاز به سیاست‌های جسورانه‌تری است. 

همچنین، او معتقد است که تصمیمات کوتاه‌مدت دولت و سازمان بورس، مانند اقدامات حمایتی و رفع قیمت‌گذاری دستوری در صنایع، می‌تواند تأثیرات مثبتی بر بازار سرمایه داشته باشد.