به گزارش اکوایران، محمدصادق حسنی، مدیر اجرایی سندیکای کارخانجات چای شمال ایران، از نارضایتی چای‌کاران از نرخ تضمینی خرید چای در سال ۱۴۰۴ خبر داد و گفت: شورای قیمت‌گذاری محصولات اساسی کشاورزی قیمت خرید تضمینی را برای چای درجه ۲ در سال ۱۴۰۳، ۱۵۰۰۰ تومان و برای چای درجه یک ۱۸۰۰۰ تومان در هر کیلو تعیین کرده بود.

طبق گزارش‌ها، دوشنبه هفته گذشته، این شورا نرخ خرید تضمینی برگ چای سبز را برای چای درجه یک ۲۴۵۰۰ تومان و چای درجه ۲ را ۱۸۰۰۰ تومان در هر کیلو اعلام کرده بود. بنابراین، قیمت خرید تضمینی در سال ۱۴۰۴ نسبت به سال ۱۴۰۳، برای چای درجه ۲، ۲۰ درصد و برای چای درجه یک، ۳۶ درصد افزایش یافته که این میزان از افزایش هیچ تناسبی با نرخ تورم ندارد.

او افزود: این نرخ در حالی به چای‌کاران تحمیل می‌شود که آن‌ها باید در یک محدوده زمانی برگ چای را بچینند و به قیمت تضمینی به سازمان چای بفروشند. سازمان چای هم محصول را به کارخانه تحویل می‌دهد و اگر چینش چای در این محدوده زمانی انجام نشود، محصول از دست می‌رود.

بنا به گزارش ایلنا، حسنی گفت: سازمان چای به عنوان یک نهاد دولتی انحصار خرید چای سبز کشور را در اختیار دارد و چای را به قیمت خرید تضمینی از چایکار می‌خرد و اگر چایکار اعتراضی به قیمت خرید تضمینی داشته باشد، کاری نمی‌تواند بکند.

کشت چای دیگر اقتصادی نیست

او افزود: وقتی چای‌کار نقشی در تعیین قیمت ندارد و مجبور به فروش با قیمت دستوری است، انگیزه‌ای برای ارتقای کیفیت محصول ندارد. در نتیجه کشت چای دیگر اقتصادی نیست و به همین دلیل اراضی کشت چای کشور از ۳۴۰۰۰ هکتار در سال ۱۳۷۹ به ۱۸۰۰۰ هکتار کنونی کاهش یافته است.

مدیر اجرایی سندیکای کارخانجات چای شمال ایران افزود: کارخانه‌هایی که چای سبز را خشک می‌کنند، بخشی از محصول خود را به طور مستقیم به مصرف‌کننده می‌فروشند و بخشی دیگر را به عرضه‌کنندگانی می‌فروشند که محصول را بسته‌بندی و به بازار مصرف ارسال می‌کنند. این عرضه‌کنندگان هستند که قیمت خرید از کارخانه‌دار را تعیین می‌کنند، زیرا کارخانه‌دار موظف است براساس قراردادی که با سازمان چای دارد، یک ماه پس از برداشت چای سبز، پول آن را به سازمان چای بدهد تا سازمان با چایکاران تسویه‌حساب کند و واسطه‌ها هم که از این محدودیت کارخانه‌ها باخبرند، در تعیین قیمت آنها را تحت فشار قرار می‌دهند.

حسنی در ادامه گفت: در نهایت این عرضه‌کنندگان هستند که محصول نهایی چای را در انبارها در اختیار می‌گیرند و عملکرد آن‌ها عرضه، تقاضا و قیمت را در بازارهای داخلی و صادراتی جهت می‌دهد. در نتیجه، اگر در قیمت ارز تخصیصی به واردات چای به ایران تغییری ایجاد شود، بر سود و زیان چایکار و کارخانه‌دار تاثیری نمی‌گذارد و گروه واسطه‌گر را متاثر می‌کند.

 صادرات چای ایرانی در 10 ماهه نخست امسال

این در حالی است که طبق آمار گمرک کشور، در ۱۰ ماهه نخست امسال حدود ۱۰ هزار تن چای با میانگین ارزش یک دلار و ۳۱ سنت در هر کیلو صادر شده است. اما در این مدت، ۴۱ هزار تن چای با میانگین قیمت ۶ دلار در هر کیلو به کشور وارد شده است.

چندی پیش، حبیب جهانساز، رئیس سازمان چای کشور، اعلام کرده بود که در حال حاضر 52 هزار چای‌کار در ایران مشغول به کار هستند و 180 کارخانه چای‌سازی در استان‌های گیلان و مازندران فعالیت دارند. تاکنون 150 کارخانه با عقد قرارداد کار، خرید برگ سبز چای را آغاز کرده‌اند. 

او مقصد اصلی صادرات چای ایرانی را کشورهای همسایه و کشورهای اروپایی، به ویژه روسیه و هندوستان، اعلام کرد. جهانساز همچنین تأکید کرد که چای ایرانی به دلیل استفاده نکردن از سموم کشاورزی، از نظر کیفیت جایگاه منحصر به‌فردی در جهان دارد و می‌تواند در بازارهای جهانی رقابت کند.