به گزارش اکوایران، داده‌های مأموریت چاندریان-3 هند حاکی از شواهدی است که از نظریه پوشیده شدن ماه با اقیانوسی از سنگ مذاب در زمان‌های بسیار دور حمایت می‌کند.

به نوشته ساینس‌الرت، فرودگر این مأموریت به نام «ویکرام» در آگوست 2023 توانست در نزدیکی قطب جنوب ماه فرود آید و پس از آن «ماه‌نورد پراگیان» مأموریت خود را برای اکتشاف منطقه فرود آغاز کرد. این منطقه که پیش از این توسط هیچ مأموریتی از سوی قدرت‌های فضایی اکتشاف نشده بود، بینش‌های زمین‌شناسی منحصربه‌فردی برای دانشمندان فراهم آورده است.

تجزیه‌وتحلیل پراگیان این موضوع را فاش کرده که سنگ‌پوشه یا خاک ماه در این منطقه عمدتا از نوعی سنگ سفید به نام آنورتوزیت فروئن تشکیل شده است. ترکیب شیمیایی این سنگ‌پوشه به شکل قابل توجهی شبیه به نمونه‌های جمع‌آوری شده از دو منطقه استوایی ماه است که در سال 1972 توسط مأموریت آپولو 16 ناسا و یک مأموریت اتحاد جماهیر شوروی به دست آمد.

یکدستی اجزای تشکیل‌دهنده خاک ماه در نقاط جغرافیایی مختلف و دور از یکدیگر، این نظریه را تقویت می‌کند که زمانی سراسر سطح ماه با یک اقیانوس ماگما پوشیده شده بود.

این نظریه متداول نشان می‌دهد میلیاردها سال قبل یک جرم آسمانی به اندازه مریخ به زمین برخورد کرد و بقایای ناشی از این برخورد در نهایت با یکدیگر ادغام شدند و ماه را تشکیل دادند. در آن زمان، ماه با اقیانوسی از سنگ مذاب پوشیده شد و با سرد شدن این اقیانوس، عمده پوسته این قمر از سنگ سفید آنورتوزیت فروئن تشکیل شد.

ezgif.com-webp-to-jpg-converter (7)

ماه‌نورد پراگیان در مأموریت چاندریان-3

یافته‌های مأموریت چاندریان-3 نه تنها با کشفیات مأموریت‌های پیشین مطابقت دارد، بلکه داد‌ه‌های مأموریت‌های پیشین هند، یعنی چاندریان-1 و چاندریان-2 را که با گردش در مدار ماه، سطح آن را مورد بررسی قرار دادند، مورد تأیید قرار می‌دهد.

سازگاری بین داده‌های جمع‌آوری شده از مدار ماه و بررسی‌های سطح آن توسط ماه‌نورد پراگیان، اطمینان از این مجموعه داده‌ها را افزایش می‌دهد و حاکی از یک ترکیب شیمیایی یکنواخت در چندین کیلومتر از سطح ماه است.

علاوه بر این، این بررسی‌ها برای تفسیر شهاب‌سنگ‌های قمری که به‌طور تصادفی در اثر برخورد از ماه به بیرون پرتاب می‌شوند و به زمین سقوط می‌کنند، بسیار مهم هستند. داشتن اطلاعات از مناطق مختلف ماه، همانطور که توسط مأموریت چاندریان-3 نشان داده شده است، به درک بهتر و طبقه‌بندی این شهاب‌سنگ‌ها کمک می‌کند.

نکته جالب توجه این مطالعه به غلظت منیزیم بالاتر در پوسته ماه نسبت به آنچه قبلا تصور می‌شد، مربوط می‌شود؛ موضوعی که نشان‌دهنده ترکیبی از آنورتوزیت فروئن باستانی و مواد غنی از منیزیم است. این ترکیب احتمالا ناشی از برخوردهای شدید اجرام آسمانی به ماه و ایجاد دهانه‌های این قمر است که درک بشر از تاریخ ماه را غنی‌تر می‌کند.