به گزارش اکوایران، در سالهای اخیر با توجه به ظهور قدرت‌های جدید و ورود تسلا و خودروهای چینی به بازار اروپا، رهبران سنتی این بازار با چالشهای بزرگی رو به رو شده اند.

اروپا بعد از چین و آمریکا بزرگترین بازار خودرو جهان محسوب می‌شود و دومین بازار بزرگ دنیا برای خودروهای برقی است. این بازار، بازاری به شدت رقابتی با استانداردهای ایمنی/ آلایندگی بسیار بالاست. اما برنگان و بازندگان قاره سبز در بیست سال گذشته چه کسانی بودند؟

بازار‌های بزرگ قاره اروپا هفت قدرت سنتی داشتند. فولکس واگن و اوپل در آلمان، پژو ، رنو و سیتروئن در فرانسه، فیات در ایتالیا و فورد در بریتانیا. اما در بیست سال اخیر این دو بازار کوچک و کوچک تر شدند.

motor1-numbers-euro-brands-free-fall

در سال 2003 این هفت برند 58 درصد کل فروش قاره اروپا (شامل 29 بازار مختلف) را در اختیار داشتند و نسبت به ژاپنی ها و کره‌ای ها در موقعیت بسیار قدرتمندی قرار داشتند.

به عنوان مثال در سال 2003، سهم این هفت برند از 10 درصد اوپل (در آلمان) تا 27 درصد رنو (در فرانسه) متغیر بود. حتی این سهم در دهه نود بسیار بیشتر هم بود.  اما آمار اول هزاره سوم برای این این خودروسازان رضایت بخش بود. زیرا کره‌ای هنوز رشد نکرده بودن و ژاپنی ها در حال تقلا برای به دست آوردن دل مشتری‌های اروپایی بودند.

motor1-numbers-euro-brands-free-fall (2)

اما لشکر خودروهای شاسی بلند و کراس اوور شرقی به رهبری نسل اول نیسان قشقایی در حال تغییر طرف برنده بودند.

نتیجه این شد که در سال بین سالهای 2003 تا 2013 این هفت برند 9 درصد از سلطه 58 درصدی خود در بازار اروپا را از دست دادند.

البته فولس واگن در بین تمامی این برندها استثنا محسوب می‌شود. فولکس در حین همین جنگ تمام عیار توانست سهم خود از بازار اروپا افزایش دهد. سهم فولکس از اروپا در سال 2003 9.8 درصد بود که این رقم را در سال 2013 به 12.6 درصد افزایش داد.

motor1-numbers-euro-brands-free-fall (1)

طبق نظر موتوروان فاتحین این جنگ فولکس واگن، تویوتا، هیوندای- کیا و به تازگی تسلا بودند. تمامی این برندگان دارای یک ویژگی هستند که شش قدرت سنتی اروپا فاقد آن بودند: انعطاف پذیری بیشتر

انعطاف پذیری بالای این برندها به آنها اجازه می‌دهد تا بتوانند محصولات جدید خود را خیلی سریعتر توسعه دهند و همگام با آخرین نیازهای مصرف کننده پیش روند. شبکه جهانی قدرتمند این برندها نیز کمک حال آنها در شرایط بحرانی اروپا بود.

حالا اروپا مهاجمان تازه نفس و قدرتمندی از کشور چین دارد و باید دید بعد از هجوم چینی‌ها به اروپا چه کسانی بر مسند قدرت تکیه خواهند زد.