به گزارش اکوایران، چین از زمانی که شی جین پینگ قدرت را در دست گرفت، به لحاظ فیزیکی و روانی به شدت متحول شده و حالا کشوری است با دیوارهای بلند متعدد و قطور؛ رخدادی که پیامدهای بلند مدت جهانی به دنبال خواهد داشت. امروز «شی» در آستانه شکستن پیمان برای به عهده گرفتن سومین دوره ریاست حزب کمونیست چین، منبع واقعی قدرتش به جای ریاست تشریفاتی، در کنگره ملی حزب حاکم است که دو بار در دهه برگزار می شود.

با این همه امروز چهره‌ای که تلاش دارد از مائو، رهبر اقتدارگرای چین پیشی گرفته و ساختار این کشور را بازتعریف کند با چالش های متعددی روبرواست. یکی از این چالش ها رکود اقتصادی چین است که می تواند به چالش سیاسی بزرگ برای«شی» تبدیل شود؛ رهبری که  مشروعیت حزبش در چند دهه گذشته متکی به رشد سریع و افزایش درآمد به میزان 1.4 میلیاراد دلار بوده است. این وضعیت همچنین می تواند نشان از واقعیت هولناکی  برای جامعه بین الملل باشد. موتور رشد جهان، درست در زمانی که چشم انداز رکود جهانی ظاهر می شود، به تپش افتاده است.

بهانه‌ای برای خفه کردن مخالفان

در شرایط کنونی استراتژی و سیاست ناسازگار و در عین حال پر هزینه« کووید صفر» شی جین پینگ ماحصل طبیعی قدرت بی سابقه ای است که در اختیار رئیس جمهوری این کشور قرار گرفته است. به باور بسیاری از مقام های چینی این سیاست بیش از آن که جنبه علمی داشته باشد، سیاسی و مرتبط است به میزان وفاداری به قدرتمندترین رهبر این کشور در چند دهه اخیر. به نوشته خبرگزاری سی ان ان، چین حتی پیش از کووید بیش از هر کشور دیگری دارای دوربین های امنیتی بود. حالا در عصر گوشی های هوشمند، اپلیکیشن های اجباری به دولت این امکان را می دهند که وضعیت کووید را بررسی کرده و حرکت آن را در زمان واقعی دنبال کنند. مقام ها امروز  به راحتی می توانند با تغییر برنامه سلامت از راه دور و با توسل به کد قرمز، شخصی را در خانه قرنطینه کرده و توسلش به دنیای بیرون را محدود یا قطع نمایند. طبیعتا این مقوله می تواند به سان اهرمی باشد در اختیار حزب و «شی» تا با توسل بدان معترضان احتمالی را از حضور در خیابان ها بر حذر دارند.

قرنطینه ها خواه فیزیکی باشند یا با توسل به اهرم های دیجیتالی، محدودیت های تعریف شده شان را به بهانه سیاست کووید صفر تعریف می کنند؛ اهرم های موثر برای کنترل سیستمی  که در باب ثبات اجتماعی بسیار وسواس دارد، از همین رو برخی ناظران در هراسند که «شی» و زیردستانش هرگز این سیاست را کنار نگذارند. مجموعه ای از مقاله هایی که اخیرا توسط سخنگویان حزب منتشر شده، با تاکید بر «صحت» و «پایداری» این سیاست، این نگرانی را بیش از هر زمان دیگر افزایش دادند بالاخص آن که «شی» در سخنرانی دو ساعته اش در کنگره« سیاست کووید صفر» را سیاستی موفقیت آمیز خواند و ستایش کرد.

ماحصل ترکیب تبلیغات و سانسور

 سال ها، پلیس سایبری «شی» در حال تقویت به اصطلاح«دیوار آتش بزرگ» این کشور بوده- گسترده ترین سیستم فیلترینگ و سانسور اینترنت در جهان- که به واسطه اش هر آنچه را که حزب مضر تشخیص می دهد، حذف و یا مسدود می شود. اکنون با پشتیبانی هوش مصنوعی، سانسورچی ها به سرعت هر پستی را که در تضاد با خواسته های حزبی قرار دارد را پاک می کنند- از جمله پست هایی درباب کووید.

به نظر می رسد که  ترکیب قدرتمند تبلیغات و کنترل تحت رهبری «شی» تاثیر مطلوب خود را بر بخش بزرگی از جامعه چین و رهبری این کشور در عرصه بین الملل گذاشته و حائلی را در این میان تعریف کرده است. با این همه تمرکز بر سیاست کووید صفر همراه با بسته شدن طولانی مدت مرزها و تشدید تنش های ژئوپلتیکی، زمینه مساعدی را برای بیگانه هراسی هموار می کند.در سال 2012 زمانی که چین به عنوان یکی از قدرت های برتر صعود کرد، فلسفه حاکمیت«شی» به شکل فزاینده ای روشن شد، این که صرفا«شی» می تواند با تکیه و تسلط  برحزب زیر نظر خود، جایگاه و اعتبار واقعی چین در عرصه جهانی را بازتعریف نماید.

تاج میراث شی

با افزایش قدرت اقتصادی و نظامی چین، همزیستی با غرب جای خود را به رویارویی با ایالات متحده و متحدانش داده است. عصر پنهان کردن« قدرت و زمان» گذشته است، دیپلمات های چینی تحت رهبری «شی» جنگجویانی هستند که به هر کسی که جرات می کند دولت آنها را زیر سوال برده یا به چالش بکشد، شلیک کرده و آنها را خفه کنند. چین با حمایت از ناسیونالیسم و اصل ملی گرایی قدرت نظامی اش را فراتر از سواحلش افزایش داده است.

امروز تنش ها در باب تایوان یک تهدید واقعی است و می تواند اسیا را در معرض جنگی تمام عیار قرار دهد چرا که کم تر کسی شک دارد که اتحاد دوباره با جزیره دموکراتیک خودمختار- جزیره ای که مدت ها توسط رهبری کمونیست علیرغم این که هرگز بر آن حکومت نکرده ، به عنوان تاج این میراث قلمداد می شود.«شی» کنگره حزب کمونیست را با  سخنرانی درباب تایوان، هنگ کنگ و سیاست کووید صفر آغاز کرد.  این فرافکنی قدرت بیرونی همراه با احساس محاصره چین در در نظم جهانی به رهبری ایالات متحده در تضاد است. وضعیتی که «شی» نیز به سان پوتین تلاش هایش  برای تغییر ساختار آن را پنهان نکرده است.

با این حال، تا زمانی که نظم جهانی توسط این دو بازیگر تغییر نکند، به نظر می رسد غریزه و تقاضای مرد قدرتمند چین برای کنترل کامل در خانه با هدف ایجاد موانع بیشتر در دنیای واقعی و فضای مجازی برای دور نگاه داشتن به ادعای «شی» خارجی های مزاحم است؛ همان هایی که «شی» امروز تلاش دارد آنها را در قاب ویروس های خطرناک برای چینی ها مجسم کرده و با تاکید بر تهدیدشان، محدودیت های اعمالی و پر هزینه اش را تبیین نماید.