جنگ مغلوبه کووید و مخمصه بزرگ مستبد پکن

به گزارش اکوایران، به گفته‌ی تحلیلگران چینی، اعتراضات خیابانی کم‌سابقه‌ای که در روزهای گذشته در شهرهای سراسر چین به راه افتاده‌است، یک همه پرسی علیه سیاست «کووید صفر » رئیس جمهور شی جین پینگ و شدیدترین نافرمانی عمومی در طول دوران حرفه سیاسی او است. از زمان تظاهرات میدان تیان‌آن‌من در سال 1989، چینی‌های کمی از ترس خطر دستگیری و دیگر عواقب برای اعتراض به خیابان آمدند.
بنا بر گزارش خبرگزاری رویترز، بیتس گیل، کارشناس چین می‌گوید: «در طول 10 سال قدرت شی‌جین پینگ، اینها علنی ترین و گسترده ترین نمایش خشم شهروندان علیه سیاست های دولت است». نارضایتی عمومی از سیاست کووید صفر شی، که در رسانه‌های اجتماعی یا آفلاین به شکل نصب پوستر در دانشگاه‌ها یا اعتراض خیابانی ابراز می‌شود، بزرگترین چالش داخلی شی از زمان اعتراضات سال ۲۰۱۹ در هنگ‌کنگ علیه لایحه استرداد است.
شی خودش را مسئول رهبری «جنگ» علیه کووید-19 می‌داند، کووید صفر را با نیاز به «قرار دادن مردم بالاتر از همه چیز» توجیه کرده بود و زمانی که به دنبال تثبیت سومین دوره ریاست جمهوری خود در بیستمین کنگره حزب کمونیست در اکتبر بود، سیاست «صحیح» اش در مورد کووید را جزو دستاوردهای سیاسی خود به حساب آورد.
با گذشت نزدیک به سه سال از شروع همه‌گیری، دولت چین می‌گوید هدف سیاست‌هایش صفر شدن موارد ابتلا در همه‌ی زمان‌ها نیست، بلکه در عوض هدف انجام اقداماتی «پویا» در هنگام ظهور موارد ابتلا است. به گفته تحلیلگران، اگرچه اعتراضات برای شی خجالت‌آور است، اما به هیچ وجه به معنی نزدیک شدن سرنگونی او  نیست، زیرا او کنترل کامل حزب، ارتش، دستگاه‌های امنیتی و تبلیغاتی را در اختیار دارد.

مقاومت در برابر قرنطینه

در حالی که برخی از معترضان شعار "مرگ بر شی جین پینگ، مرگ بر حزب کمونیست چین" سر می‌دادند، انگیزه‌ی بیشتر مردم مقاومت در برابر تعطیلی مجتمع‌های مسکونی‌شان و خلاص شدن از آزمایش‌های مکرر برای ویروس است.
چن دائوین، دانشیار سابق دانشگاه علوم سیاسی و حقوق شانگهای، که اکنون تحلیلگر مستقر در شیلی است، گفت: «زمانی که این انگیزه‌های شخصی برآورده شوند، بیشتر مردم اغنا خواهند شد و به دنبال زندگی‌شان خواهند رفت». به گفته‌ی چن  اعتراضات دانشجویان خیلی سازماندهی شده نبودند و رهبری نداشتند. تظاهرات در پکن، شانگهای، ووهان، چنگدو و ارومچی اتفاق افتادند.
در زمان تظاهرات تیان‌آن‌من و سرکوب حکومت چین -آخرین باری که تظاهرات منجر به تغییر دبیرکل حزب شد-  در میان رهبران ارشد حزب در مورد چگونگی مدیریت بحران و مسیری که چین در آینده باید طی کند اختلافات متعدد وجود داشت.
این موضوع در مورد شی صادق نیست. در طی کنگره، شی دوره ۵ ساله خود را به عنوان رهبر حزب و فرمانده کل ارتش تجدید کرد و شرکای خود را در تمام پست های مهم حزب قرار داد. مقامات ارشدی که قبلاً نظرات مخالف خود را بیان می کردند یا به سبک متفاوتی از حکومت معتقد بودند به حاشیه رانده شدند. 
به گفته تحلیلگران، اگرچه این ترتیبات استبدادی جدید به شی این امکان را می دهند تا قدرتمندتر باشد، اما همچنین آسیب پذیری هایی ایجاد می‌کنند که در طی این اعتراضات آشکار شد.

لنس گور، کارشناس مسائل چین در موسسه شرق آسیا در سنگاپور معتقد است: «شی با احاطه کردن خود تنها با افرادی که چیزهای باب طبعش می‌گویند، خود را در یک اتاق پژواک به دام انداخته است، این می‌تواند باعث شود که او از میزان آسیبی که سیاست کرونااش به مردم می‌رساند بی‌خبر باشد».

مخمصه سیاسی

اعتراضات آن‌چه را که یک مخمصه بزرگ برای شی بود را بیشتر نمایان می‌کند: چگونه می‌توان از سیاستی که در ابتدا مایه افتخار بود، اما در حال تبدیل شدن به یک بار روی دوش است، عقب نشینی کرد. اگر او در برابر فشار عمومی خم شود و سیاست کووید صفر را متوقف کند، ضعیف به نظر می رسد که ممکن است مردم را ترغیب کند که در آینده هر زمان که خواستار تغییر بودند به خیابان ها بیایند.
فعال حقوق بشر، وکیل و محقق چینی، تنگ بیائو میگوید: «اگر او این قوانین سخت‌گیرانه را رها کند، به این معنی است که سیاست قبلی او در برابر کووید صفر به طور کامل شکست خورده است و او باید مسئولیت آن را بپذیرد. این باعث می شود او وجهه‌اش را از دست بدهد».
به گفته تحلیلگران، تسلیم شدن در شخصیت شی نیست. آخرین بار او در نشست سازمان همکاری شانگهای در ماه سپتامبر در ازبکستان بر لزوم جلوگیری از یک «انقلاب رنگی» یا اعتراضات ضد دولتی تاکید کرده است. او همچنین در یک سخنرانی پشت درهای بسته ابراز تاسف کرده و گفته‌است که حزب کمونیست شوروی از هم پاشید زیرا هیچ کس آنقدر مرد نبود که بتواند با چالش‌های آن روبرو شود.

اگر او قبل از این‌که کشور آماده باشد مسیر خود را در مورد سیاست کووید-19 تغییر دهد، ممکن است منجر به شیوع گسترده بیماری، مرگ و از کار افتادن سیستم پزشکی شود، عواقبی که قبول آنها سخت است. و اگر او با اصرار به اجرای قوانین ادامه دهد تا پس از مدتی راهی پیدا کند که بتواند اعلام پیروزی کند، خطر مواجهه با خشم بیشتر مردمی وجود دارد که در این سه سال متحمل سختی‌های روزمره و فشار اقتصادی شده‌اند.
شی تلاش کرد در ماه گذشته با انتشار "20 اقدام" سیاست کووید صفر را تعدیل کند. هدف این ۲۰ اقدام این بود که استانداردهای جدیدی برای مراقبت و پیشگیری از کرونا اعمال شوند که برای شهروندان و اقتصاد آسان‌تر باشد. اما از آنجایی که شی به طور رسمی پایان نیاز به مهار همه‌ی موارد ابتلا را اعلام نکرده است، بسیاری از مقامات محلی همچنان احتیاط می‌کنند و قوانین قرنطینه سخت‌گیرانه سابق را اعمال می‌کنند.
ویلی لام، یکی از تحلیلگران ارشد بنیاد جیمزتاون، گفت: «در این مرحله به نظر می‌رسد که  همه سردرگم هستند. از یک سو، شی جین پینگ و جناحش خود را قدرتمند نشان می‌دهند اما از طرف دیگر هیچ واکنشی به این اتفاقات از سوی دولت نمی‌بینیم».