شکست تئوری جدید پوتین برای پیروزی در اوکراین؟

دانیال دلاوری: کمتر از ده روز تا شب کریسمس باقی مانده، شبی که اگر چه بخش زیادی از مردم دنیا آن را جشن می گیرند، اما برای اوکراینی ها یادآور گذشت دهمین ماه جنگ ویرانگر علیه کشورشان است. کرملین در طول این ده ماه نتوانسته به اهداف اولیه خود در این کارزار نظامی تجاوزگرایانه دست یابد و اوکراینی ها با ضدحملات اخیر خود توانسته اند بخشی از مناطق اشغالی سرزمینشان را آزاد کنند. این مسئله است که خوش بینی های قابل توجهی در میان حامیان کی یف برای شکست قطعی کرملین به وجود آورده است.

تعطیلات زمستانی

سرگئی سوروویکین، فرمانده جدید ارتش روسیه در اوکراین، در ادامه‌ی اقداماتش برای بهبود عملکرد ارتش تحت فرمانش، در طی زمستان و کند شدن روند جنگ تلاش خواهد کرد که نیروهای روسیه را برای عملیات‌های بعدی آماده کند. برای مثال، او با فرستادن ده‌ها هزار نیروی تازه بسیج شده به اوکراین واحدهای جنگی آسیب دیده را بازسازی خواهد کرد و زمانی که ناگزیر متوجه شود این نیروها کیفیت ضعیفی دارند، احتمالاً تلاش خواهد کرد که آموزش آن‌ها در خانه بهتر انجام شود. سوروویکین از بسیج صنعتی برای جنگ که در روسیه در جریان است برای دستیابی به تسلیحات بیشتر و بهتر استفاده خواهد کرد و شبکه لجستیکی انعطاف‌پذیرتر و مسیرهای تدارکاتی حفاظت‌شده‌تری ایجاد خواهد کرد.

سوروویکین حداکثر تلاشش را خواهد کرد تا پیشروی را برای اوکراینی‌ها سخت کند، به عنوان مثال کمپین خود را علیه زیرساخت های اوکراین ادامه خواهد داد، تاکتیکی که منابع اوکراینی و غربی را از عملیات‌های تهاجمی کی‌یف منحرف می‌کند. این حملات برای روس‌ها یک مزیت نامتقارن هستند چراکه اوکراینی توانایی تخریب زیرساخت‌ها در داخل روسیه را در این سطح ندارند – اگرچه اوکراینی‌ها اخیراً توانسته‌اند حملاتی را علیه پایگاه‌های هوایی روسیه انجام دهند.

سوروویکین تمرکز بیشتری را بر روی ماموریت‌های «اقتصاد نیروها» خواهد گذاشت: فعالیت‌های نظامی که در آن یکی از طرفین تلاش می‌کند تا دشمن را فریب دهد و او را مجبور کند بخشی از نیروهایش را صرف کارهای غیرمولد کند. برای مثال روسیه گره کوچکی از سربازان خود را در بلاروس مستقر کرده است تا اوکراین را مجبور کند که افراد بیشتری را در اطراف کی‌یف نگه دارد، نیروهایی که ارتش اوکراین می‌تواند در جاهای دیگر از آن‌ها استفاده کند.

ژنرال البته می داند که اوکراین می تواند دوباره برای بازپس‌گیری سرزمین‌های اشغال شده تلاش کند و به همین دلیل او در حال تقویت مواضع دفاعی در قلمرو تحت کنترل روسیه است. روسیه همچنین به اقدامات سیاسی برای «روسی‌سازی» بخش‌هایی اشغال‌شده‌ی اوکراین ادامه خواهد داد، شبیه به کاری که در خرسون کردند: مجبور کردن محلی‌ها به معامله با روبل روسیه به جای گریونای اوکراین ، تغییر کتاب‌های درسی مدارس، و عمل نفرت انگیز دزدیدن کودکان اوکراینی و فرستادن آنها به روسیه برای فرزندخواندگی. این قبیل اقدامات در خرسون نتیجه‌ای نداشتند ولی این باعث نخواهد شد که روس‌ها در آینده آن‌ها را ادامه ندهند.

عمل و عکس‌العمل

در حال حاضر، ارتش اوکراین در خط مقدم هنوز در موضع قدرت است . بر خلاف ابتدای جنگ، این رهبران اوکراین هستند که تصمیم می گیرند نبردها کجا و چه زمانی انجام شود. آن‌ها در پیشروی شتاب گرفته‌اند و نمی خواهند حرکتشان متوقف شود، اما این به این معنا نیست که اوکراین تا ابد ابتکار عمل را در اختیار خواهد داشت. برای ماندن در صدر، اوکراینی‌ها باید استراتژی پوتین و سوروویکین را متوجه شوند و سپس به آن‌ها رو دست بزنند.

این اولاً به این معناست که کی‌یف باید به مقابله با جنگ اطلاعاتی روسیه ادامه دهد. مسکو در تلاش است تا مردم اروپا را متقاعد کند که افزایش شدید هزینه‌ی گرمایشی‌شان به دلیل حمایت کشورهایشان از اوکراین است، به این امید که این کشورها دست از حمایت اوکراین بردارند. همچنین روس‌ها در تلاش‌اند که با دامن زدن به اختلافات حزبی ایالات متحده، حمایت واشنگتن را تضعیف کند. اگر کرملین موفق شود کشورهای ناتو را از حمایت کی‌یف منصرف کند، می تواند برای اوکراینی‌ها ویرانگر باشد: برای کی‌یف، حمایت نظامی و اقتصادی ایالات متحده و اروپا مسئله‌ی مرگ و زندگی‌است.

رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی و تیم باهوشش در حال کار بر روی انتقال پیام‌هایی با هدف حفظ همدردی جامعه بین المللی هستند. آن‌ها باید سعی کنند جنگ اوکراین را در صفحه اول رسانه‌های غربی و در اولویت سیاستمداران اروپایی و آمریکایی حفظ کنند و بهترین راه برای این هدف انجام کاری است که اوکراین در شش ماه گذشته انجام داده است: برنده شدن. هر چقدر که کی‌یف بتواند پیروزی‌های بیشتری کسب کند، احتمالاً بودجه و تسلیحات بیشتری از غرب دریافت خواهد کرد. -به جای دریافت فشار برای مذاکره-

 اوکراین باید برنامه‌ی فرستادن سربازان و رهبران نظامی جوان به اروپا برای آموزش فشرده را افزایش دهد، کاری که باعث خواهد شد توانایی سربازان اوکراینی در مقابل نیروهای تازه بسیج‌شده‌ی روسی از چیزی که هست نیز بیشتر شود. اوکراین همچنین باید دست به ابتکار عمل‌های بیشتری بزند تا بتواند با برنامه‌های آتی روس‌ها مقابله کند. حملات اخیر ارتش اوکراین به دو پایگاه هوایی روسیه، بیش از 400 مایل دورتر از مرز اوکراین از این دسته ابتکار عمل‌هاست که احتمالاً کی‌یف آن‌ها را تکرار کند. چنین حملاتی در عمق خاک روسیه علاوه بر تأثیر روانی و ترس در روس‌ها، تاثیر «اقتصاد نیرو» هم خواهد داشت و موجب خواهد شد که روسیه مجبور شود درصدی از نیروها و تجهیزاتش را برای دفاع از داخل کشور تخصیص دهد.

خوشبختانه، دلایل زیادی وجود دارد که امیدوار باشیم کی‌یف می تواند حتی یک ارتش بازسازی شده روسیه را هم شکست دهد. کمپین‌های اوکراین برای کسب نفوذ و حمایت بین‌المللی الگویی برای سایر دموکراسی‌ها برای مطالعه و تقلید بوده است. اوکراینی ها در تطبیق دادن خود با شرایط و به روز رسانی تاکتیک‌ها و نهادهای نظامی خود برتری خود را نسبت به روس‌ها نشان داده اند و روحیه به مراتب بهتری دارند.

در جنگ هیچ قطعیتی وجود ندارد، اما اگر اوکراین بتواند حمایت غرب را حفظ کند و خود را به خوبی با تغییراتی که فرماندهی جدید روسیه در برنامه دارد وفق دهد، می‌تواند نشان دهد که تئوری جدید پوتین برای پیروزی به اندازه تئوری‌های پیشین او نادرست است.