به گزارش اکوایران، بیانیه‌ای که توسط جو بایدن و یون سوک یول، همتای کره‌جنوبی‌اش امضا شد، می‌تواند یادآور یکی از بزرگ‌ترین دستاوردها در حوزه استراتژی امنیت ملی ایالات متحده باشد، این دستاورد همان موفقیت چند‌دهه‌ای در جلوگیری از گسترش سلاح هسته‌ای است.

پیش‌بینی هولناکی که محقق نشد

توافق میان آمریکا و کره‌جنوبی، هماهنگی بازدارندگی هسته‌ای میان دو متحد را تقویت کرد و در باب این که کره جنوبی زیر چتر هسته‌ای ایالات متحده قرار می گیرد، حس اطمینان بیش‌تری داد. به نوشته فارین‌پالسی، شاید اهمیت این توافق به‌سان مسائل دیگر چون نظم بین الملل حاکم، نادیده گرفته شود آن هم در شرایطی که هفتاد و هشتمین سال از حیات با سلاح‌های هسته‌ای می‌گذرد.

پس از بحران موشکی کوبا در سال 1962، جان اف کندی پیش بینی کرده بود که تا دهه 1970، 15 تا 20 کشور به سلاح هسته‌ای دست خواهند یافت. این پیش‌بینی منطق متعارف آن بازه زمانی را منعکس می‌کند، یعنی بازه‌ای از زمان که دولت‌ها پایگاه فنی و اقتصادی برای ساخت سلاح هسته‌ای را به دست می‌آورند، در چنین شرایطی جهان شاهد جنگ هسته‌ای و حملات تروریستی و هرج‌ومرج خواهد شد.

اما شاهدیم امروز کره جنوبی به‌سان بسیاری از کشورهای ثروتمند، زرادخانه هسته‌ای برای خود ندارد. یون در دیدار با بایدن بر تعهد کشورش به پیمان منع گسترش سلاح هسته ای و غیر هسته ای ماندن تاکید و در مقابل بقای کشورش را به تعهد واشنگتن منوط کرد، بدین معنا که آمریکا از سلاح هسته ای اش به سان عاملی بازدارنده برای جلوگیری از حمله پیویانگ یانگ استفاده کند.چنین خواسته‌ای به معنای ناتوانی سئول در توسعه سلاح هسته ای اش نیست.

هفت دهه بعد طبیعتا سلاح های هسته ای یک فن آوری مرزی نخواهند بود. تخمین های اطلاعاتی نشان می دهد که کره شمالی می تواند زرادخانه ای از 40 سلاح هسته ای و انباری از مواد شکاف پذیر داشته باشد و صدها سلاح دیگر تولید کند.بازیگری فقیر که جزو 9 کشور دارای این سلاح است.

چرا جهان درگیر جنگ هسته‌ای نشد؟

حال سوال این است چه عاملی موجب شد تا پیش بینی کندی محقق نشود و شاهد چنین جهان خطرناکی نباشیم؟ در میان گزاره‌های مختلف، نخست، کارزار استراتژیک هماهنگ و پایدار است که توسط دولت‌های ایالات متحده اعم از دموکرات و جمهوری خواه برای جلوگیری از اشاعه هسته ای تعریف شد.توافق با یون شاید جدیدترین میخی بود که بر درب این جعبه زده شد.

 استراتژی ایالات متحده از پنج ستون اصلی تشکیل شده است: اول، زرادخانه هسته ای قدرتمند که برای جلوگیری از حمله دشمنان کفایت می کند. دوم، معاهده منع گسترش تسلیحات 1968 که در آن 185 کشور اکنون متعهد شده اند که از تسلیحات هسته‌ای چشم پوشی کنند. سوم، سیاست بازدارندگی گسترده که به واسطه اش ایالات متحده متعهد شد از زرادخانه هسته ای اش برای جلوگیری از هرگونه حمله به متحدان منتخبش استفاده کند. چهارم جبر هنرمندانه تحمیلی بر متحدان در شرایطی که برای هسته ای شدن، وسوسه می شوند و در نهایت مخالفت بی‌امان با کشورهایی که در صدد بر هم زدن رژیم حاکم هستند.

توافق میان روسای جمهوری آمریکا و کره جنوبی  به شکل قابل توجهی ستون بازدارندگی این استراتژی را با تعریف یک گروه مشورتی مشابه گروه برنامه ریزی هسته ای ناتو تقویت و مشارکت کره جنوبی را در فعالیت های هسته ای ایلات متحده را برجسته کرد. این استراتژی فعلا موفقیت آمیز بوده، آنگونه که ناظران می گویند 95 درصد از کشورهای جهان متقاعد شده اند که در شرایطی که رقبایشان سلاح هسته ای دارند، بدین سلاح مرگبار متوسل نشوند.

تردید سئول درباره تعهدات آمریکا

سئول امروز با یک تهدید وجودی از جانب پیونگ یانگ روبرو است، پس از یک نبرد خونین، شبه جزیره کره در 70 سال گذشته درگیر بن بست شده، «اون» رهبر کره شمالی بارها سئول را تهدید کرده و گفته این کشور را از نقشه جهان پاک خواهد کرد. نظامیان دو کره دائما در امتداد مرز خود با یکدیگر روبرو می شوند و همزمان کره شمالی درگیر افعال تحریک آمیز در خاک همسایه است

.در چنین شرایطی کره جنوبی نگران اجرایی شدن تعهدات ایالات متحده است، زیرا سرمایه گذاری عظیم پیونگ یانگ در ساخت سلاح هسته ای و موشک هایی که قابلیت حمل کلاهک هسته ای را دارند، تهدیدی جدی برای سئول است. یون و تیم امنیت ملی اش طبیعتا درگیر پاسخ این سوال هستند که آیا دولت بعدی ایالات متحده نیز به سان دولت بایدن به تعهدات پایبند خواهد بود یا نه.شاید در کارزار 2025 چهره ای چون ترامپ انتخاب شود، در چنین شرایطی کره جنوبی چه گزینه ای برای حراست از خود دارد؟

این همان سوالی بود که اروپایی ها در جریان جنگ سرد بارها بدان فکر کرده اند.از همین رو چالش واشنگتن این است که به متحدانی چون سئول و دیگر شرکای خود در قاره سبز که نگران تهدیدهای هسته ای پوتین هستند، اطمینان دهد که از آنها در برابر هر تجاوزی حراست خواهد کرد.

طبیعتا متقاعد کردن متحدان با این استدلال که واشنگتن بهترین گزینه برای حراست از امنیتشان است، چالشی است جدی برای ایالات متحده.با این همه بیانیه امضا شده میان بایدن و یون اطمینان بیشتری به سئول داد. ناظران بر این باورند که امروز موفقیت بایدن و تیم امنیت ملی اش احترام به نگرانی های یون و برداشتن گام های مشخص برای متقاعد کردنشان جهت تکیه به آمریکا به عنوان یک اولویت است.