به گزارش اکوایران، منظره تحقیرآمیز دو هواپیمای بدون سرنشین که بر فراز دیوارهای کرملین، مقر تاریخی قدرت روسیه، پرواز می‌کردند، نظریه‌های متناقضی را در مورد اینکه چه کسی و چرا این کار را انجام داده است ایجاد کرده است - اما برای ولادیمیر پوتین این حادثه می‌تواند از نظر سیاسی مفید باشد.

بنابر گزارش رویترز، اگرچه پهپادها قبل از ایجاد آسیب جدی منهدم شدند، اما این حادثه آسیب پذیری آشکار مرکز مسکو در برابر پهپادهای دشمن را برجسته کرد و مفسران نظامی خشمگین را بر آن داشت تا در مورد کارآمدی پدافند هوایی روسیه تحقیق کنند.

در داخل روسیه، این اتفاق به تقویت روایت مورد حمایت کرملین مبنی بر اینکه جنگ آن در اوکراین یک جنگ وجودی برای دولت و مردم روسیه است، کمک کرد.

در آستانه رژه سالانه پیروزی در جنگ جهانی دوم در 9 مه در میدان سرخ مسکو - رویدادی مقدس برای بسیاری از روس‌ها - و در زمانی که غرب گزارش می‌دهد روسیه تلفات سنگین بیشتری را در اوکراین متحمل می‌شود، برخی از ناظران کرملین بر این باورند که مسکو ممکن است به تاثیر روایت خود از این اتفاق، در متحد کردن مردم روسیه برای جنگ امیدوار باشد.

الکساندر باونوف، دیپلمات سابق روسیه و ناظر کرملین درباره واکنش کرملین گفت: «این تلاشی است برای جمع کردن همه چیزهای مقدس در یک بیانیه. طبق نسخه کرملین، حمله ادعایی به پوتین، پرچم روسیه در بالای ساختمان سنای کرملین را هدف گرفته و بر روز پیروزی سایه افکنده است.»

باونوف گفت: «آنها تلاش می کنند... مردم را در اطراف این حمله ناموفق جمع کنند. این واقعا یک بسیج میهن‌پرستانه است.»

چنین وحدتی - که به طور بالقوه مبتنی بر ترکیبی از خشم، ترس و میهن پرستی است - می تواند در شرایطی مفید باشد که روسیه خود را برای یک ضد حمله مورد انتظار از سوی اوکراین آماده می‌کند، که کیف امیدوار است منجر به بازپس‌گیری بخش‌هایی از قلمروش شود.»

پس از آنکه دفتر پوتین حادثه هواپیمای بدون سرنشین را به عنوان تلاش اوکراین برای سوء قصد به رئیس جمهور توصیف کرد - چیزی که کیف آن را رد می‌کند - سیاستمداران از سراسر طیف سیاسی روسیه خواستار انتقام شدند و از مسکو خواستند تا آنچه را که «عملیات نظامی ویژه» خود در اوکراین می‌نامد را به روشی بسیار خشن‌تر دنبال کند.

برخی از مفسران مستقر در غرب این پرسش را مطرح کردند که آیا روسیه برای تشدید تنش، به غیر از استفاده از سلاح هسته‌ای تاکتیکی در اوکراین، گزینه‌ی دیگری نیز دارد یا خیر - سناریویی که حتی بسیاری از مفسران ملی‌گرای تندرو روسی نیز همچنان از آن حمایت نمی‌کنند.

اما مسکو هنوز گزینه‌هایی برای تشدید تنش دارد - البته گزینه‌هایی که در غرب به عنوان اقداماتی وحشیانه و غیرقانونی محکوم می‌شوند - مانند هدف قرار دادن دفتر ریاست‌جمهوری اوکراین و دیگر ساختمان‌های دولتی در مرکز کیف و تلاش آشکار برای ترور ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و اعضای او. تیم در یک کمپین هدفمند.

دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور سابق و ولادیمیر سولوویف، یکی از برجسته‌ترین مفسران تلویزیونی طرفدار کرملین، پس از حادثه هواپیمای بدون سرنشین هر دو دقیقاً به سود چنین اقدامی استدلال کردند.

«عملیات ضد تروریسم؟»

یکی از راه‌های کرملین برای تغییر رویه در قبال اوکراین و هموار کردن راه برای چنین اقدامی این است که رسماً کمپین خود را در اوکراین به عنوان یک عملیات ضد تروریسم معرفی کند، چیزی که برخی از سیاستمداران ملی‌گرای مسکو برای آن لابی کرده‌اند.

روسیه همچنین می‌تواند دولت اوکراین را یک سازمان تروریستی و حامیان غربی آن مانند ایالات متحده را به عنوان حامیان تروریسم معرفی کند، چیزی که ویاچسلاو ولودین، رئیس مجلس سفلی پارلمان درباره آن صحبت کرد.

ولودین در بیانیه‌ای گفت: «رژیم نازی کیف باید به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شود. خطر آن کمتر از القاعده نیست. سیاستمداران کشورهای غربی که سلاح به رژیم زلنسکی پمپاژ می‌کنند باید بدانند که نه تنها حامی مالی، بلکه شریک مستقیم فعالیت‌های تروریستی نیز شده‌اند.»

به گفته سم گرین، یکی از نویسندگان کتابی در مورد پوتین و استاد کالج کینگ در لندن، چنین اقدامی می‌تواند راه را برای مقامات روسیه برای افزایش سرکوب در جبهه داخلی بیش از پیش هموار کند.

گرین گفت: «من کنجکاو هستم که ببینم آیا کرملین از کارت تروریسم بیش از این استفاده می‌کند و آمریکا و دیگران را به عنوان حامیان دولتی تروریسم معرفی می کند یا خیر.»

«این امر راه‌های جدید زیادی را برای محاکمه هر شهروند روس که با دولت‌های غربی در تماس است باز می‌کند و در نتیجه ادامه منطقی سیاست موجود خواهد بود.»

گزینه دیگری که پیش روی پوتین قرار دارد، اگرچه احتمالاً در داخل نامحبوب است، دستور موج جدیدی از بسیج نظامی برای فراخوانی و آموزش سربازان بیشتری برای جنگ است. حوادثی مانند هواپیمای بدون سرنشین می‌تواند پوششی سیاسی برای چنین اقدامی ایجاد کند.

مطمئناً، در سیستم سیاسی بسیار متمرکز و کنترل شده روسیه، پوتین برای انجام دادن کارهایی که می‌خواهد، نیازی ندارد که سیاستمداران دیگر از او بخواهند که انتقام بگیرد.

اما تغییر در سیاست‌ها و تصمیم‌هایی که احتمالاً در بین عموم مردم در داخل کشور محبوبیت ندارند یا توسط غرب محکوم می‌شوند، به نوعی پوشش برای توضیح و توجیه برخی اقدامات نیاز دارند - حتی اگر منتقدان، آن بهانه را ضعیف یا نامشروع بدانند.

تحقیقات در مورد حادثه هواپیمای بدون سرنشین قطعاً کاستی‌هایی را در دفاع هوایی خود روسیه آشکار می‌کند. اگر پوتین بخواهد، این می‌تواند محرکی برای پاکسازی یا تغییر گسترده‌تر سازماندهی‌ها باشد.