تردید در توانایی خطوط دفاعی کرملین؛ چرا اوکراین ترسی از افشای ضدحمله بهاری ندارد؟

به گزارش اکوایران، اوکراین می‌گوید که آمادگی‌هایش برای ضدحمله بهاری تقریباً کامل شده است. زمانی که کلید بخورد، احتمالاً در جنوب کشور، یک لحظه مهم در درگیری را رقم خواهد زد. اما روس‌ها نزدیک به شش ماه فرصت داشته‌اند تا زمینه را آماده کنند - و مجموعه‌ای دقیق از مواضع دفاعی را ایجاد کنند. شکستن این مواضع چالش بزرگی را به همراه خواهد داشت.

چالش اصلی

تصاویر ماهواره‌ای بررسی شده توسط سی‌ان‌ان، گستره مواضع دفاعی روسیه را نشان می‌دهد که در بخش‌هایی از جنوب اوکراین ساخته شده است -لایه‌های متعدد از خندق‌های ضد تانک، موانع، میادین مین و سنگرها.

مواضع دفاعی در طول صدها کیلومتر در سراسر جبهه پر پیچ و خم جنوبی -جایی که انتظار می‌رود نیروهای اوکراینی در هفته‌های آینده ضد حمله خود را متمرکز کنند، ادامه می‌یابد. چالش اوکراینی‌ها این است که باید به سرعت این مواضع را دور بزنند یا بر آن‌ها غلبه کنند، و شتابی ایجاد کنند که کنترل فرماندهی روسیه بر اوضاع را مختل کند.

چندین تصویر ماهواره‌ای که توسط شرکت مکسار با سی‌ان‌ان به اشتراک گذاشته شده و روز چهارشنبه گرفته شده، سنگرهای وسیعی را در شرق شهر پولوهی در منطقه زاپوریژیا نشان می دهد. تحلیل رویترز از این تصاویر، هزاران موقعیت دفاعی را در یک منطقه وسیع شناسایی کرد.

بر اساس تحلیل رویترز، مواضع روسیه در نزدیکی خطوط مقدم در جنوب شرقی منطقه زاپوریژیا، در شرق و در سراسر کریدور باریک زمینی که شبه جزیره کریمه را به بقیه اوکراین متصل می کند، متمرکز است.

دفاع روسیه به عنوان مثال، شامل خندق‌های ضد تانک در نزدیکی پولوهی به طول 30 کیلومتر و همچنین استحکامات بیشتر در اطراف شهرهای مهمی مانند توکماک است. اگر نیروهای اوکراینی سعی کنند به سمت شهر ملیتوپل پیشروی کنند و نیروهای روسیه را در جنوب تقسیم کنند، این منطقه، حوزه اصلی درگیری خواهد بود.

استفان وود از مکسار می‌گوید این اقدامات دفاعی در گستره وسیعی از قلمرو، از کریمه در جنوب تا بخش‌هایی از دونتسک، تکرار می‌شوند. سرگئی آکسیونوف، فرماندار کریمه منصوب شده توسط روسیه، اوایل این ماه گفت که «نیروهای مسلح ما یک دفاع مدرن و عمیق ساخته اند.» 

بدون غافلگیری

مقامات اوکراینی اذعان کرده‌اند که برخلاف حمله ناگهانی سپتامبر گذشته در بخش بزرگی از منطقه خارکیف، آنها ممکن است فاقد عنصر غافلگیری در یک ضد حمله بزرگ‌تر باشند. مقامات منصوب روسیه در زاپوریژیا ادعا می‌کنند که در حال حاضر تعداد زیادی از نیروهای اوکراینی در این منطقه تجمع کرده‌اند. ولادیمیر روگوف، یکی از مقامات روسیه در زاپوریژیا روز پنجشنبه گفت که قرار است چندین تیپ جدید اوکراینی تا پایان این هفته به خط مقدم برسند. روگوف گفت: «این تیپ‌ها به 12،000 نیروی حاضر در منطقه خواهند پیوست.» ادعای او تأیید نشده است. مقامات اوکراینی حرکت یگان‌ها را اعلام نمی‌کنند.

مقامات ناتو می‌گویند که 98 درصد از خودروهای جنگی تعهد شده به اوکراین توسط غرب، اکنون در داخل این کشور هستند و وزیر دفاع اوکراین، الکسی رزنیکوف، روز جمعه گفت که آمادگی‌ها برای ضد حمله تقریباً کامل شده است. اما واحدهای اوکراینی باید در مانورهای تسلیحات ترکیبی با این تجهیزات جدید تسلط پیدا کنند و عملیات‌های مانند مین‌زدایی، برداشتن موانع تانک و پل‌سازی را با گردان‌های تهاجمی خود یکپارچه کنند. این هماهنگی، یک فرایند پیچیده است.

بسته کمک‌های ایالات متحده که در ماه مارس اعلام شد شامل خودروهای زرهی با قابلیت پرتاب پل، که واحدهای در حال پیشروی را همراهی خواهند کرد– و همچنین مهمات تخریبی بود. و برای موفقیت، آن‌ها باید با هماهنگی و ارتباط عالی کار کنند. فرانتس استفان گادی، متخصص جنگ‌های مدرن مستقر در لندن، می‌گوید که هدف اوکراین باید «فلج کردن رهبری نظامی روسیه و ایجاد وحشت در میان صفوف روسیه باشد... عوامل نامشهود مانند غافلگیری تاکتیکی، رهبری میدان نبرد، و روحیه رزمی احتمالاً در 24 ساعت اول حمله تعیین کننده خواهد بود. او می‌گوید در یک سناریوی ایده‌آل، «ستون‌های زرهی اوکراینی در نقطه‌ای ضعیف به دفاع لایه‌ای روسیه ضربه می‌زنند، به سرعت به پشت مواضع روسیه پیشروی می‌کنند و مراکز فرماندهی و کنترل مانند مقرهای نظامی و مراکز تدارکاتی را تهدید می‌کنند».

اما خطر برای نیروهای اوکراینی، به گفته متیو اشمیت، دانشیار امنیت ملی در دانشگاه نیوهیون، این است که ضد حمله تبدیل به «یک نبرد در سطح لشکرها شود که به یک سری درگیری‌های جوخه‌ای تبدیل می‌شود» و اوکراینی‌ها را درگیر نبردی ایستا خواهد کرد. او می گوید که تسلط بر نبرد سلاح‌های ترکیبی - استفاده از انواع تجهیزات به طور هماهنگ- بسیار مهم خواهد بود، از جمله حمله به انبارهای تدارکات در پشت جبهه، پاکسازی سریع مین‌ها، هماهنگی آتش و تحرک از سطح تیپ به سطح جوخه.»

اوکراینی‌ها این مزیت را دارند که انتخاب کنند کجا و چه زمانی و با چه تمرکز نیرویی پیش بروند. روگوف، مقام منصوب شده توسط روسیه در زاپوریژژیا، می‌گوید که انتظار دارد اوکراینی‌ها چندین حمله انحرافی انجام دهند تا سعی کنند دفاع روسیه را سردرگم کنند، به‌ویژه با استفاده از گروه‌های شناسایی کوچک در آن سوی رودخانه دنیپرو در هر دو منطقه زاپوریژژیا و خرسون.

هنگامی که حمله آغاز شود، عوامل دیگری می‌توانند دخیل شوند: همه چیز از آب و هوا گرفته تا ظرفیت و تمایل روس‌ها برای انجام ضدحمله و نیروهای هوایی. 

تردید در توانایی خطوط مسکو

یکی از ویژگی‌های دفاع موفق، توانایی ضدحمله، خارج کردن دشمنِ در حال پیشروی از تعادل و وادار کردن آن‌ها به اعزام نیرو به جایی دیگر است. توانایی روس‌ها برای انجام این کار به طور موثر، مورد تردید است. تحلیلگران غربی بر این باورند که نیروهای نخبه مانند چتربازان VNV روسیه، در اوایل کارزار متحمل خسارات سنگینی شدند که هنوز آن را جبران نکرده‌اند.

میک رایان، ژنرال سابق استرالیایی که خبرنامه استراتژی نظامی «دکترین آینده» را می‌نویسد، می‌گوید: «علی‌رغم تطبیق‌های تاکتیکی که از روس‌ها دیده‌ایم، هنوز شاهد دستیابی آنها به یک پیشرفت عملیاتی و بهره‌برداری در طول حملات 2023 نیستیم.»

اما روس‌ها مزیت فاحشی را در هوا حفظ می‌کنند و این می‌تواند در کند کردن پیشرفت اوکراین بسیار مهم باشد. رایان خاطرنشان می‌کند که برای اجتناب از پدافند هوایی اوکراین، نیروی هوایی روسیه به طور فزاینده‌ای از تسلیحات «ایستا» مانند بمب‌های 1.5 تنی که اخیراً در اطراف باخموت استفاده شده است، استفاده می‌کنند. رایان می گوید: «استفاده از این مهمات نه تنها بقای هواپیمای پرتاب‌کننده را افزایش می‌دهند، بلکه رهگیری آنها نیز بسیار دشوار است.»

علی‌رغم نبوغ و انگیزه بیشتر اوکراینی‌ها و با وجود تلفات سرسام‌آور روس‌ها از زمان آغاز تهاجم، مسکو همچنان منابع بسیار بیشتری در این درگیری دارد. گادی در توییتی نوشت: «در درازمدت، نیروهای مسلح اوکراین برای فرار از فرسایش این جنگ زمینیِ متمرکز بر توپخانه، کار سختی در پیش خواهند داشت.»

و حتی اگر موفق شوند خطوط روسیه را بشکنند و به ملیتوپل و بردیانسک برسند، در میان مقامات غربی انتظار کمی وجود دارد که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، اهداف خود را در اوکراین تغییر دهد.

اشمیت به این نکته اشاره می کند که نیروی نظامی تنها زمانی کار می‌کند که اثر سیاسی ایجاد کند. این بدان معناست که پوتین به چنان شکست بزرگی نیاز دارد که دیگر نتواند از آن فرار کند و این می‌تواند چیزی مانند تصرف کریمه توسط کیف باشد.