به گزارش اکوایران، داستان شرکت نظامی خصوصی واگنر روسیه در سوریه بالاخره به پایان رسیده است. تنها چند ده مزدور در سوریه باقی مانده‌اند. گروه‌های اصلی کشور را به مقصد روسیه و بلاروس ترک کرده‌اند. مزدوران واگنر قبلاً در بهار 2016 تمام سلاح‌های سنگین خود را به ارتش تحویل داده بودند و سوریه را ترک کرده بودند. اما چند ماه بعد آن‌ها مجبور شدند بازگردند و برای بار دوم پالمیرا را از شبه نظامیان دولت اسلامی (داعش) پس بگیرند. حالا اما بعید است واگنر بتواند بازگردد.

به نوشته المانیتور، آندری کارتاپولوف، رئیس کمیته دفاعی پارلمان روسیه در 2 نوامبر اعلام کرد واگنر به طور قطعی منحل شده است. کارتاپولوف گفت: «این گروه سرانجام منحل شد و بیشتر جنگجویان در حال انتقال به ساختارهای دیگر هستند. برخی از آن‌ها همچنان در کشورهای آفریقایی به انجام وظایف خود ادامه می دهند، اما با یک برند دیگر زیر نظر وزارت دفاع. برخی با نیروهای مسلح قرارداد امضا کرده اند و برخی به روسگواردیا (گارد ملی روسیه) پیوسته‌اند.»

در همان روز، خبرگزاری دولتی ریانووستی گزارش داد که جنگجویان سابق واگنر واحد کامرتون را در نیروهای ویژه چچن، آخمت (که به طور رسمی بخشی از روسگواردیا است) ایجاد کرده‌اند. تعداد نیروهای این واحد حدود 170 نفر است، از جمله کسانی که به جرایم مختلف محکوم شده‌اند و اکنون در حال گذراندن آموزش‌های رزمی برای شرکت در عملیات‌های جنگی در اوکراین هستند.

رمضان قدیروف، رهبر چچن گفت: «پس از پیوستن یک گروه چشمگیر از جنگجویان سابق واگنر، پرسنل پزشکی که قبلاً بخشی از همان تشکیلات نظامی بودند، به صفوف نیروهای ویژه آخمت ملحق شدند.»

با این حال، برخلاف ادعای نمایندگان چچن، ورود مزدوران سابق واگنر به نیروهای اخمت ماهیت توده‌ای ندارد، بلکه تنها شامل انتقال چند فرمانده خاص است که صدها جنگجوی درجه یک را پشت سر خود جذب کرده‌اند. ستون فقرات اصلی واگنر - که پسر یوگنی پریگوژین، پاول، و فرمانده گروه آنتون الیزاروف، خودمختاری آن را تا آخر حفظ کردند- قرار است به عنوان یک واحد جداگانه در روسگواردیا گنجانده شود.

هدف حفظ شمایلی از ساختار نظامی سابق است اما نه خود شرکت. یکی از فرماندهان واگنر در مصاحبه با رسانه‌های روسی گفت: «همه مزدوران باید با گارد ملی قراردادهای فردی امضا کنند. ترتیب کار و فرماندهان ثابت خواهد ماند. قرارداد با همه گروه‌ها امضا شده است: پروژه کی، آمبرلا، خارجی‌ها، با محدوده سنی 20 تا 55.»

پروژه کی واحدی از مجرمان استخدام شده است. آمبرلا بخشی جداگانه‌ای از آن‌ها است که مختص مزدوران مبتلا به HIV و هپاتیت است. آن دسته از مزدوران واگنر که در ماه‌های پس از مرگ پریگوژین به شرکت‌های نظامی خصوصی وابسته وزارت دفاع منتقل شدند، در روسگواردیا پذیرفته نخواهند شد.

یک منبع تلگرامی خاطرنشان می‌کنند که دلیل اینکه کرملین به رئیس روسگواردیا، ویکتور زولوتوف، اجازه داد تا واگنر را زیر بال خود بگیرد، تلاش مستمر برای کنترل این بلوک امنیتی و کاهش نفوذ وزارت دفاع و به طور خاص‌تر وزیر دفاع سرگئی شویگو است. با این حال، مکانیسم بالقوه کار واگنر به عنوان بخشی از روسگواردیا در آفریقا نامشخص است. این آژانس هیچ تجربه ای در عملیات خارجی ندارد، و کنترل بر فعالیت‌های پسر پریگوژین و الیزاروف می‌تواند فقط روی کاغذ باشد.

در عین حال، وزارت دفاع - یا بهتر است بگوییم اداره اصلی اطلاعات ستاد کل (GRU) - از برنامه‌های خود در آفریقا برای جایگزینی واگنر در این منطقه با ساختارهای وفادار به خود، به ویژه شرکت نظامی خصوصی «ردوت» که توسط GRU کنترل می‌شود، دست نخواهد کشید. پیش از این در ماه اکتبر ارتش روسیه - با کمک ردوت - موفق شد به هدف خود برای خارج کردن واگنر از سوریه دست یابد و رقبا را در این منطقه کلیدی کنار بگذارد.

کدام ردوت؟

به گزارش رسانه‌ها شرکت نظامی ردوت نه تنها مدتی طولانی است که در سوریه کار می‌کند و در خط مقدم حمله روسیه به اوکراین در سال 2022 بوده است، بلکه سال ها در کشورهای خلیج فارس و همچنین کردستان عراق و سومالی حضور داشته است.

ابتدا، طبق داده های موجود، شرکت نظامی خصوصی ردوت در ابتدا، با نام گروه آر، در زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی توسط سربازان و افسران GRU (اداره اصلی اطلاعات) ایجاد شد. این گروه مزدور در ابتدا به عنوان یک پیمانکار کلاسیک، در امارات متحده عربی، زئیر (که اکنون جمهوری دموکراتیک کنگو نامیده می‌شود)، بحرین و عراق کار می‌کردند، تا زمانی که گروه از هم پاشید.

پس از مداخله روسیه در جنگ داخلی سوریه، یک شرکت نظامی مدرن با همین نام ایجاد شد که با تیپ 45 هوابرد اسپتسناز مرتبط بود.

ردوت از اواخر سال 2017 در سوریه به طور کامل عملیاتی شد و از دو تأسیسات متعلق به میلیاردر روس، گنادی تیمچنکو محافظت می‌کرد. تا اواسط سال 2022، ردوت حدود 100 جنگجو با تجهیزات سنگین داشت که عمدتاً در ماموریت‌های امنیت محموله‌ها فعالیت می‌کردند، اما گهگاه حملاتی را علیه جنگجویان داعش در نزدیکی تأسیسات انجام می‌دادند. با این حال، توانایی‌های این گروه مزدور اندک بود و مجبور بود از مزدوران سوری نیرو استخدام کند. از ابتدای پاییز 2022، پیمانکاران ردوت نیز مجبور شدند در جنگ اوکراین شرکت کنند.

از آغاز جنگ در اوکراین، مجموعه‌ای از ارتش‌های خصوصی با حمایت ارتش روسیه زیر پرچم شرکت نظامی ردوت جمع شدند و قراردادهایی را با تشکیلات مختلف امضا کردند. طبق گفته‌های یکی از فرماندهان ردوت، حدود شرکت نظامی زیرمجموعه ردوت در مناطق مختلف روسیه در پایگاه های نیروهای ویژه هوابرد و GRU مستقر هستند. برخی از آن‌ها در سال 2021 برای آماده سازی برای حمله به اوکراین ایجاد شدند. بر اساس برخی گزارش‌ها، این شرکت نظامی به عنوان یک ساختار چتری در حال حاضر شامل حداقل 20 تشکیلات داوطلب مسلح است که در مجموع ده‌ها هزار نفر را شامل می‌شود.

تقریباً تمام مزدوران واگنر با هواپیماهایی که از پایگاه هوایی حمیمیم سوریه را ترک کرده‌اند. به گفته منابع مرتبط با این گروه، چند ده جنگجوی باقی مانده در حال تحویل سلاح‌ها به ارتش و پردازش اسناد هستند. میدان گازی حیان و کارخانه شرکت نفت حیان، که واگنر از سال 2017 کنترل آنها را در دست داشت به دست ردوت افتاد. از این نظر، ممکن است چندین سامانه پانتسیر واقعاً به دست حزب‌الله لبنان افتاده باشد، زیرا در میان مزدوران واگنر این فکر وجود داشت که «بهتر است تعدادی از دارایی‌های خود را به ایرانی‌ها تسلیم کنند» تا ارتش خودشان.