بحران انرژی، بحران سالمندی، بحران صندوقهای بازنشستگی، بحرانهای محیط زیستی و البته فقری که دارد در جامعه ایران زیاد میشود، جامعه ما را به شرایط سختی رسانده که محمدرضا جوادییگانه،عضو هیات علمی دانشگاه تهران آنرا «فرسودگی» مینامد. او معتقد است تغییر جدی در وضعیت جامعه ایران احتمالاً از تغییر وضعیت بینالمللی ایجاد میشود. نگران نبودن دولت نسبت به نگرانیهای مردم باعث میشود مردم خودشان به فکر حل مشکلات خودشان باشند و محقق نشدن مداوم خواستهای جامعه و بروز مداوم جامعه بدون دولت، در آینده شگفتزدگی ایجاد خواهد کرد.
مریم زارعیان،جامعه شناس هم بر این باور است که سرمایه اجتماعی دولت را باید مدنظر قرار داد. دولت هر کاری که انجام دهد به دلیل اینکه سرمایه اجتماعی مناسبی ندارد طبقه متوسط به بالا قانع نمیشوند که اقدامات دولت در حوزههای اقتصادی و سیاسی و بینالمللی اقدامات مثبتی بوده است، موضوعی که در یک بازه زمانی میتواند اثرات بلندمدتی بر جامعه داشته باشد.
«اکو ایران» در میزگردی که در آبان امسال برگزار شده، به بررسی تحولاتی پرداخته است که جامعه ایران در 7 ماه گذشته از سر گذرانده.
