به گزارش اکوایران، منطقهای که به دلایل مختلفی از جمله دور بودن از سرزمین اصلی و شرایط خاص اقلیمی، در سالهای گذشته توجهی به آن نشده و حتی توسعه آن تا برنامه پنجم توسعه چندان مورد توجه نبوده است. اما این روزها درباره این منطقه زیاد میشنویم و حتی دولتیها از این منطقه به عنوان گزینهای برای انتقال پایتخت یاد میکنند.
در عین حال، در این سالها تنها چابهار به دلیل اینکه در مسیر حمل و نقل بینالمللی قرار داشته در کنار جاسک که به یک منطقه نظامی تبدیل شده، مورد توجه قرار گرفتهاند و اقدامات توسعهای در آنها انجام شده است.
از حدود 5سال پیش مطالعاتی در این منطقه برای انجام اقدامات توسعهای در این سواحل آغاز شده و وزارتخانههای راه و نفت با کمک دانشگاه شهید بهشتی پیشگام این مطالعات شدهاند.
مطالعات 2.5 سال طول کشیده و 2.5 سال هم صرف تصویب مراحل شده.
به گفته محمدحسین شریفزادگان استاد توسعه اقتصادی و برنامهریزی منطقهای، برنامهریزیها در این سند توسعه برای سه دوره 5 ساله انجام شده که قرار است فعالیتهایی برای توسعه درونزا و برونرا در این منطقه انجام شود. توسعه برونزا جاذب سرمایه و نیروی کار خواهد بود و پیشبینی میشود که در پایان این 3 دوره 5 ساله جمیت کنونی منطقه به 1.5 میلیون نفر برسد.
شریفزادگان معتقد است که توسعه ساحلی مکران شاید آخرین فرصت توسعه سرزمینی ایران باشد.
