با گذر از عمر سی ساله رونق دولتهای رفاه در دهههای چهل، پنجاه و شصت میلادی، مشکلات وجود دولتهای بزرگ دامنگیر اقتصاد شده است و به دنبال آن، دنیا به سمت آزادسازی اقتصاد و خصوصیسازی حرکت کردهاست.
پس از جنگ جهانی دوم، اکثر کشورهای دنیا به سمت اقتصاد برنامهریزی شده حرکت کردند و دولتها بزرگ و بزرگتر شدند. دولتهای رفاه در چارچوب سیاستهای کینزی شکل گرفت و همه بر این گمان بودند که راهحل درست را پیدا کردهاند. با گذر از دهه هفتاد و بروز مشکلاتی که ریشه در حیات دولتهای بزرگ داشت، سیاستهای انبساطی پولی و مالی دولت نه تنها مشکل بیکاری را حل نمیکرد، بلکه منجر به تولد وضعیت جدیدی در اقتصاد به نام رکود تورمی شدهبود. در این زمان اقتصاددانان و سیاسیون مشکل اصلی را تورم دانسته و با محدود کردن سیاستهای انبساطی دولت، سعی در مهار تورم داشتند. با گذار از این سالها، رویکرد جهانی به سمت خصوصی سازی پیش می رود. در گفت و گو با موسی غنینژاد به بررسی فراز و فرود خصوصیسازی در جهان میپردازیم.
