اکونومیست: چطور می‌توان از جنگ بر سر تایوان جلوگیری کرد؟

به گزارش اکوایران، در سرمقاله شماره11 مارچ سال 2023 آمده است که اگر تایوان به عنوان یک کشور لیبرال و دموکراتیک شکست بخورد، یک تراژدی رقم خواهد خورد. این شکست میتواند منجر به تقویت این تفکر چینی شود که منافع دولت ها بر آزادی های فردی مقدم است.

اروپا شاهد خونین‌ترین جنگ فرامرزی خود از سال 1945 است، اما آسیا در معرض خطر جدی تری است؛ کشمکش بین آمریکا و چین بر سر تایوان تنش‌ها بالا است، زیرا نیروهای آمریکایی به دکترین جدیدی معروف به "کشندگی پراکنده" یا Distributed Lethality ، روی آورده اند که برای کاهش حملات موشکی چین طراحی شده است. هفته گذشته ده ها جت چینی وارد "منطقه شناسایی پدافند هوایی" تایوان شده و حریم دفاع هوایی تایوان را نقض کردند.  این هفته، وزیر خارجه چین  استراتژی بازی با جمع صفر آمریکا را محکوم کرد. او معتقد است استراتژی آمریکا مهار و سرکوب همه جانبه است و یک بازی مجموع صفر مرگ و زندگی را دنبال میکند که در آن یک طرف باید بمیرد تا دیگری زنده بماند.

آمریکا دوباره در آسیا مسلح می شود

در حالی که آمریکا دوباره در آسیا مسلح می شود و تلاش می کند متحدان خود را تحریک کند، دو سوال پیش می آید: اول اینکه آیا آمریکا حاضر است برای دفاع از تایوان، ریسک جنگ مستقیم با یک قدرت هسته‌ای دیگر را به جان بخرد؟ چیزی که برای اوکراین آماده انجام آن نبوده است؟ سوال دوم این است که آیا ممکن است آمریکا با رقابت نظامی با چین در آسیا، به همان جنگی را که می خواهد از آن جلوگیری کند، دامن بزند؟

هیچ کس نمی تواند مطمئن باشد که حمله به تایوان چگونه ممکن است آغاز شود. چین ممکن است از تاکتیک‌های «منطقه خاکستری» برای محاصره جزیره خودمختار و تضعیف اقتصاد و روحیه آن استفاده کند. همچنین می تواند حملات موشکی پیشگیرانه را به پایگاه های آمریکایی در گوام و ژاپن انجام دهد و راه را برای یک عملیات آبی خاکی باز کند. از آنجایی که تایوان می‌تواند تنها برای روزها یا هفته‌ها در برابر حمله مقاومت کند، هر درگیری می‌تواند به سرعت به یک جنگ ابرقدرت ها تبدیل شود.

به‌جای خندق‌ها و حملات موج انسانی که در اوکراین دیده می‌شود، جنگ بر سر تایوان می‌تواند شامل نسل جدیدی از تسلیحات، مانند موشک‌های مافوق صوت و سلاح‌های ضد ماهواره باشد که باعث تخریب های بی‌شمار ودامن زدن به تلافی هایی غیرقابل پیش‌بینی می‌شود.

جنگ تایوان، اقتصاد جهانی را فلج خواهد کرد

پیامدهای اقتصادی ویرانگر خواهد بود. تایوان تامین کننده ضروری نیمه هادی های پیشرفته در جهان است. آمریکا، چین و ژاپن، سه اقتصاد بزرگ و به هم پیوسته ، احتمالا تحریم ها را اعمال خواهند کرد که تجارت جهانی را فلج می کند. آمریکا از اروپا و دیگر دوستانش می خواهد که چین را تحریم کنند.

جنگ دیگر یک احتمال دور از دسترس نیست. از دهه 1970، آمریکا مراقب بود که نه تایوان را به طور رسمی برای اعلام استقلال تشویق کند و نه به صراحت قول دفاع از آن را بدهد. چین نیز گفته بود که طرفدار اتحاد مجدد صلح آمیز است. اما این مواضع در حال تغییر هستند. به گفته سیا، رئیس جمهور شی جین پینگ به ارتش آزادی بخش خلق گفته است تا سال 2027 برای تهاجم آماده باشند. رئیس جمهور جو بایدن گفته است که اگر چین حمله کند، آمریکا از تایوان دفاع خواهد کرد. موازنه نظامی دیگر مانند دهه 1990 به نفع آمریکا نیست.  افکار عمومی نیز در تایوان تغییر کرده است، به ویژه به دلیل اینکه چین آزادی ها را در هنگ کنگ سلب کرده است. تنها 7 درصد از مردم تایوانی طرفدار اتحاد مجدد هستند.

پایان دیپلماسی

هر دو طرف در حال تقویت مواضع خود هستند و سعی می کنند عزم خود را نشان دهند که پیامدهای بی ثبات کننده ای دارد. برخی از اقدامات، تیتر اصلی خبرها می شوند، مانند زمانی که نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان، سال گذشته از تایپه بازدید کرد. بقیه تقریبا نامرئی هستند، مانند قطع مرموز کابل های اینترنت زیردریایی جزایر دور افتاده تایوان. دیپلماسی متوقف شده است. مقامات ارشد دفاعی آمریکا و چین از ماه نوامبر تاکنون صحبتی نکرده اند. لفاظی‌هایی که مخاطبان داخلی را هدف قرار می‌دهند، چه در مبارزات انتخاباتی آمریکا و چه از سوی رهبران ارشد چین، نظامی‌تر شده است.

مشخص نیست که آمریکا برای دفاع از تایوان تا کجا پیش خواهد رفت. تایوان یک دومینو نیست. چین طرح های فرا سرزمینی خود را دارد، اما نمی خواهد به تمام آسیا حمله کند یا مستقیماً بر آن حکومت کند. همچنین مشخص نیست که چه تعداد از تایوانی ها چین را به عنوان یک تهدید واقعی می بینند یا انگیزه مبارزه را دارند.

تقویت یک تفکر؛ منافع دولت ها مقدم بر آزادی های فردی

تایوانی ها نیز مانند اوکراینی ها مستحق کمک آمریکا هستند. این جزیره به طرز قابل تحسینی لیبرال و دموکراتیک است و گواه این است که چنین ارزش هایی با فرهنگ چینی بیگانه نیستند. اگر مردم آن مجبور به تسلیم شدن در برابر دیکتاتوری شوند، یک فاجعه خواهد بود. اگر آمریکا کنار رود، اعتبار چتر امنیتی آن در آسیا به شدت مورد تردید قرارخواهد گرفت. برخی از کشورهای آسیایی با چین سازگاری بیشتری خواهند یافت. کره جنوبی و ژاپن ممکن است به دنبال سلاح هسته ای باشند. این امر باعث تقویت این جهان بینی چین شود که معتقد است که منافع دولت ها بر آزادی های فردی مقدم است.

اما کمکی که تایوان دریافت می کند باید با هدف جلوگیری از حمله چین و بدون دامن زدن به حمله باشد. آمریکا باید محاسبات آقای شی را در نظر بگیرد. یک ضمانت امنیتی فراگیر آمریکا ممکن است به تایوان برای اعلام استقلال رسمی، که خط قرمز اقای شی است، جرات ببخشد. وعده حضور نظامی بسیار گسترده‌تر آمریکا در تایوان همچنین می‌تواند چین را به حمله سریع ، قبل از رسیدن نیروهای آمریکایی به تایوان سوق دهد. با این حال، یک تهاجم ناموفق برای آقای شی و حزب کمونیست گران تمام خواهد شد. آمریکا باید مواضع خود را تنظیم کند: به آقای شی اطمینان دهد که خطوط قرمز او دست نخورده باقی مانده می ماند  اما او را متقاعد کند که تجاوز خطرات غیرقابل قبولی دارد. هدف نباید حل مسئله تایوان باشد، بلکه باید آن را به تعویق انداخت.

تایوان از تحریک اجتناب کرده است. رئیس جمهور آن، تسای اینگ ون، اعلام استقلال نکرده است. اما باید برای جلوگیری از همسایه‌اش، باید اقدامات بیشتری انجام دهد.مثلا با افزایش مخارج دفاعی به‌گونه‌ای که بتواند بدون کمک آمریکا دوام بیاورد. یا  شهروندانش را برای مقاومت در برابر تاکتیک‌های منطقه خاکستری، از اطلاعات نادرست گرفته تا تقلب در رأی، آماده کند.

آمریکا نیز به نوبه خود، باید بیشتر تلاش کند تا هم به چین در مورد خطوط قرمزش اطمینان دهد و هم از حمله جلوگیری کند. آمریکا باید از اقدامات نمادینی که چین را تحریک می کند، اجتناب کند. باید به مدرن سازی نیروهای مسلح خود و متحد کردن متحدان خود ادامه دهد و باید برای شکستن محاصره آینده، با انباشت سوخت، برنامه ریزی یک حمل و نقل هوایی، ارائه لینک های اینترنتی پشتیبان و ایجاد اجماع متحدین در مورد تحریم ها آماده شود.

جلوگیری از تکرار تاریخ

آمریکا و رژیم امروز چین هرگز درباره تایوان به توافق نخواهند رسید. اما آنها منافع مشترکی در اجتناب از جنگ جهانی سوم دارند. 15 سال اول جنگ سرد آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی آمیزه‌ای از وحشتناک ترین و فاجعه بار ترین اشتباهات بود تا اینکه بحران موشکی کوبا باعث احیای دیپلماسی شد. این همان نقطه ای است که جهان اکنون در آن قرار دارد. متأسفانه، زمینه مشترک بالقوه آمریکا و چین در مورد تایوان در حال کاهش است. اما  دو سیستم رقیب باید به نحوی راهی برای زندگی خطرتر باهم  پیدا کنند.