در روزگاری که کشور تشنهی هر دلارِ حاصل از صادرات است،نظام چندنرخی ارز، تبدیل به پاشنهآشیل اقتصاد ایران شده است؛ زخمی که هر روز عمیقترمیشود.
تالار دوم ارزی نیز که روزی قرار بود مُسکن این درد باشد، امروز تنها چسب زخمی است بر جراحتی که به استخوان رسیده.
تالار دوم فقط فاصله را کم کرده و درمانی در کار نبوده است
اگر این فاصلهی مصنوعی میان نرخها برداشته شود، شرکتهایی که تنها ۳۰ درصد از فروششان را صادرات شکل میدهد، میتوانند دستکم ۲۰ درصد رشد درآمدی را رقم بزنند.
