به گزارش اکوایران؛ بر اساس نتایج حاصل از پایش ملی محیط کسب‌وکار ایران در زمستان ۱۴۰۰،رقم شاخص ملی، ۵,۸۳ (نمره بدترین ارزیابی ۱۰ است) محاسبه شده که تا حدودی از وضعیت این شاخص نسبت به ارزیابی فصل گذشته (پاییز ۱۴۰۰ با میانگین ۵.۹۴) بهتر است.

در زمستان ۱۴۰۰، فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، به ترتیب سه مؤلفه «غیرقابل‌پیش‌بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه و محصولات»، «دشواری تامین مالی از بانک‌ها» و «بی‌ثباتی سیاست‌ها، قوانین و مقررات و رویه‌های اجرایی ناظر بر کسب‌وکار» را نامناسب‌ترین مؤلفه‌های محیط کسب‌وکار کشور نسبت به سایر مؤلفه‌ها ارزیابی کرده‌اند.

همچنین بر اساس یافته‌های طرح نشان می‌دهد، میانگین ظرفیت تولیدی (واقعی) بنگاه‌های اقتصادی شرکت‌کننده در فصل زمستان معادل ۴۱ درصد بوده است.

یکی از معیارهای ارزیابی شده از سوی فعالان اقتصادی در این شاخص به تاثیر میزان کرونا بر کسب و کار باز می گردد، براساس ارزیابی فعالان اقتصادی به‌طور متوسط، میزان تاثیر کرونا بر کسب‌وکار ۵,۷۷ بوده است.  به دلیل شیوع ویروس کرونا در کشور از اسفند ماه سال 98 ،شاخص ملی محیط کسب و کار با احتساب اثر کرونا به عنوان یکی از موانع کسب و کار محاسبه شده است.

محیط کسب وکار به مجموعه عواملی گفته می شود که بر عملکرد یا اداره بنگاههای اقتصادی مؤثر هستند اما تقریبا خارج از کنترل مدیران بنگاهها قرار دارند؛ عواملی نظیر قوانین و مقررات، میزان بارندگی، فرهنگ کاری در یک منطقه و ... که در کشورها و مناطق جغرافیایی گوناگون، در هر رشته کاری و نیز در طول زمان متفاوت هستند. امروزه، بهبود محیط کسب وکار یکی از مهمترین راهبردهای توسعه اقتصادی هر کشور به شمار میرود و علاوه بر آن هرچه محیط کسب وکار یک کشور شرایط بهتری داشته باشد، بهره برداری از فرصت های کارآفرینی بیشتر و هر چه بهره برداری از فرصت های کارآفرینی در جامع های بیشتر باشد، عملکرد اقتصاد آن کشور و خلق ارزش و ثروت در آن جامعه نیز بیشتر می شود. با این حال بهبود محیط  کسب وکار، نیازمند برنامه ریزی و سیاست گذاری مطلوب است، که دستیابی به این مهم نیازمند وجود فرایندی مستمر برای پایش و سنجش وضعیت محیط کسب وکار هر کشور است.

Img20220513135107783

وضعیت کسب‌وکارها در بخش‌های سه‌گانه اقتصاد

بر اساس نتایج این پایش در زمستان ۱۴۰۰، وضعیت محیط کسب‌وکار در بخش به دلیل شیوع ویروس کرونا در کشور از اسفند ماه سال 98 ،شاخص ملی محیط کسب و کار با احتساب اثر کرونا به عنوان یکی از موانع کسب و کار محاسبه شده است. (۵,۷۷) در مقایسه با بخش‌های کشاورزی (۵.۶۹) و صنعت (۵.۶۲) نامناسب‌تر ارزیابی شده است.

در بین رشته فعالیت‌های اقتصادی برحسب طبقه‌بندی استاندارد ۴ISIC.rev، رشته فعالیت‌های «املاک و مستغلات»، «سلامت انسان و مددکاری اجتماعی» و «سایر فعالیت‌های خدماتی» دارای بدترین وضعیت محیط کسب‌وکار بوده‌اند و در مقابل رشته فعالیت‌های «مالی و بیمه»، «اداری و خدمات پشتیبانی» و «هنر، سرگرمی و تفریح» بهترین وضعیت محیط کسب‌وکار را در مقایسه با سایر رشته فعالیت‌های اقتصادی در کشور تجربه کرده‌اند.

شاخص

وضعیت بنگاه‌ها

از سوی دیگر نتایج پایش ملی محیط کسب‌وکار در فصل زمستان ۱۴۰۰ برحسب تعداد کارکنان شاغل در بنگاه‌ها نشان می‌دهد در این فصل بنگاه‌های با ۱۱ تا ۴۹ کارکن (۵,۸۳) دارای بدترین وضعیت و بنگاه‌های دارای ۱۰۱ تا ۲۰۰ کارکن (۵.۵۴) دارای بهترین وضعیت محیط کسب‌وکار نسبت به سایر بنگاه‌ها ارزیابی شده‌اند.

همچنین بررسی وضعیت محیط کسب‌وکار کشور برحسب سال تاسیس بنگاه اقتصادی نشان می‌دهد که در کارگاه‌های ۱۱ تا ۱۵ سال، بدترین وضعیت (۵,۸۱) و در کارگاه‌های کمتر از ۲ سال، بهترین وضعیت (۵.۴۹) ارزیابی شده است.

 شاخص کسب‌وکار در استان‌ها

بر اساس یافته‌های گزارش این طرح در زمستان ۱۴۰۰، استان‌های سیستان و بلوچستان، قم و چهارمحال و بختیاری به ترتیب دارای بدترین وضعیت محیط کسب‌وکار و استان‌های «مرکزی، آذربایجان غربی و فارس» به ترتیب دارای بهترین وضعیت محیط کسب‌وکار نسبت به سایر استان‌ها ارزیابی شده‌اند.