در سال‌های اخیر، سیاست‌های تجاری و تعرفه‌گذاری به‌طور کلی در اقتصاد جهانی پررنگ‌تر شده‌اند و دوران تجارت آزادِ بی‌قید و شرط دهه‌های گذشته عملاً به پایان خود نزدیک شده است.

پس از دهه ۹۰ میلادی، آمریکا به‌تدریج به این نتیجه رسید که تداوم تجارت آزاد گسترده می‌تواند تبعات ژئوپلیتیکی و امنیتی به‌همراه داشته باشد.

در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن، نگاهی نسبتاً شبیه به دوران جنگ سرد، در قالب تقسیم جهان به «جهان آزاد» و «جهان غیرآزاد» بروز یافت؛ به‌گونه‌ای که تجارت آزاد با هم‌پیمانان غربی ادامه پیدا کند، اما روابط تجاری با کشورهایی مانند چین محدودتر شود.

با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در سال ۲۰۲۵ اما این رویکرد وارد مرحله‌ای تازه‌ شد. سیاست‌های تعرفه‌ای دیگر صرفاً متوجه رقبای ژئوپلیتیکی نبودند و حتی کشورهای هم‌پیمان مثل اروپا و کانادا را نیز دربر گرفتند.

نگاه ترامپیست‌ها بر این باور استوار است که واردات، سرمایه را از آمریکا خارج می‌کند و برتری اقتصادی این کشور را تضعیف می‌کند؛ در نتیجه نسخه پیشنهادی آن‌ها، جایگزینی واردات با تولید داخلی و افزایش اشتغال در جهت رشد اقتصادی آمریکا است.