اگر بانکها را به ترتیب سود یا زیان انباشته به نسبت بزرگی بانک مرتب کنیم، بیشتر قعرنشین‌ها را بانک‌های دولتی تشکیل می‌دهند.

این موضوع می‌تواند چند علت داشته باشد. اولا بانک‌های دولتی به دلیل تصدی‌گری کم‌بازده دولتی و تسهیلات تکلیفی که قاعدتا احتمال معوقات و مشکوک‌الوصول شدن آن‌ها ممکن است بالاتر باشد، در نتیجه زیان انباشته بیشتری هم دارند.

دوما به دلیل آنکه برخی از این بانک‌های دولتی شرکت‌های وابسته به خود ندارند، در صورت‌های تلفیقی که داده‌ها از آن استخراج شده است، نمی‌توانند مانند برخی بانک‌های خصوصی از سودآوری آن شرکت‌ها برای بهتر کردن ترازنامه خود استفاده کنند و زیان‌دهی خود بانک در صورت‌های مالی مشهودتر می‌شود.

سوم تاخیر تجدید در ارزیابی دارایی‌ها و افزایش سرمایه ممکن است در سالی خاص این متغیر  را تا حدی دچار اختلال کند که با مقایسه دو سال متوالی خود را نشان می‌دهد.