تراژدی راست‌گرایان در انتخابات اروپا؛ چرا ملی‌گرایان نمی‌توانند متحد شوند؟

به گزارش اکوایران، به نظر می‌رسد که احزاب ملی‌گرای راست‌گرا در سراسر اروپا در انتخابات این هفته موفقیت قابل‌توجهی به دست آوردند، اما به دلیل شکاف بین نیروهای سیاسی، موج پیروزیشان به کندی حرکت خواهد کرد.

به نوشته لارنس نورمن برای وبگاه وال‌استریت ژورنال، بسیاری از احزاب راست‌گرای اروپا دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا را الگوی قرار داده‌اند. آن‌ها متعهد هستند که قدرت بروکسل را کاهش داده و سیاست اتحادیه اروپا در مورد مسائل حساس، از جمله مهاجرت و سیاست‌های اقلیمی را تغییر دهند.

بلاژ اوربان، مدیر سیاسی ویکتور اوربان، نخست‌وزیر ملی‌گرای مجارستان معتقد است که انتخابات اتحادیه اروپا هدفی را که مدت‌ها دست‌نیافتنی بوده، در دسترس قرار داده است: ایجاد یک اتحاد ملی‌گرای واحد برای بازسازی اتحادیه.

در سراسر اروپا، مخالفت با گسترش قدرت‌های اتحادیه اروپا در حال افزایش است. بلاژ اوربان که هیچ نسبتی با نخست‌وزیر مجارستان ندارد، بر این باور است که پیروزی قدرتمند راست‌گرایان در انتخابات این هفته به همراه پیروزی احتمالی ترامپ در ماه نوامبر می‌تواند رهبران اتحادیه اروپا را مجبور می‌کند تا تلاش خود برای یک بلوک متمرکزتر را رها سازند. او می‌گوید: «فکر می‌کنم در کوتاه‌مدت، کل فضای سیاسی می‌تواند تغییر کند».

اما این ابتکار با موانعی روبرو است.

پاندمی راست‌گرایی و موانع آن

رهبران نسبتاً میانه‌روی راست‌گرا، از جمله جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا تعهدی به اهداف کسانی مثل اوربان نداشته و مشتاقانه به دنبال بررسی روابط با سیاستمداران میانه‌روی راست‌گرا هستند.

با این حال در ماه گذشته و پس از اتهامات جاسوسی و سایر رسوایی‌ها در حزب «آلترناتیو برای آلمان»، حزب راست‌گرای افراطی‌تر «اجتماع ملی» فرانسه روابط خود با هم‌پیمان آلمانیش را قطع کرد.

یان زرادیل، نماینده پارلمان اروپا و رئیس سابق محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا (یکی از دو گروه سیاسی راست‌گرای این اتحادیه) گفت که انتخابات این هفته می‌تواند فضای سیاسی را تغییر دهد. اما او معتقد است که پیروزی‌های متعدد ملی‌گرایان در انتخابات کشورهای عضو طی سال‌های آینده برای ایجاد نیروی جدیدی که بتواند بروکسل را بازسازی کند، ضروری است.

زرادیل افزود: «این یک فرآیند خواهد بود، نه یک انقلاب».

دستورکار ملی‌گرایان راست‌گرا در اروپا با دو مانع قابل توجه روبرو است. اول اینکه اتحادیه اروپا مجموعه‌ای از ۲۷ کشور مستقل است، نه یک کشور فدرال مانند ایالات متحده. برای اتخاذ تصمیم در مورد اکثر مسائل مهم، دولت‌ها باید سازش کنند. دوم اینکه رهبران با انتخابات ملی خود به جای انتخابات سراسری اتحادیه اروپا کرسی در اتحادیه اروپا به دست می‌آورند و فشارهای سیاسی داخلی، ایجاد و پیش‌برد یک دستورکار فرا اتحادیه‌ای را دشوار می‌سازد.

تا روز یکشنبه، ۳۷۰ میلیون رأی‌دهنده اتحادیه اروپا می‌توانند در انتخابات پارلمان اروپا شرکت کنند. پارلمان اروپا نهادی است که قدرت اصلی آن اصلاح یا مسدودکردن ابتکارات اتحادیه اروپا بوده و همچنین مسئولیت تأیید تیم رهبری آینده اتحادیه اروپا را نیز بر عهده دارد.

معمولاً میزان مشارکت در انتخابات پارلمان اروپا پایین است، اما این انتخابات به عنوان یک دماسنج برای ارزیابی وضعیت سیاسی اروپا در هر دهه عمل می‌کند. برخی نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که احزاب ملی‌گرا می‌توانند نزدیک به ۲۰۰ کرسی از ۷۲۰ کرسی پارلمان را به دست آورند که نسبت به سال ۲۰۱۹، ۵۰ درصد افزایش دارد.

سیاستمداران راست‌گرا می‌گویند که اشتراکات زیادی با هم دارند. آن‌ها می‌خواهند محدودیت‌های بیشتری بر پناهندگان اعمال کرده و قوانین اقلیمی مانند ممنوعیت فروش خودروهای جدید با سوخت فسیلی تا سال ۲۰۳۵ را لغو کنند. این احزاب همچنین به دنبال بازگرداندن قدرت ملی در مورد مسائل اجتماعی و خانواده هستند. علاوه بر این، آن‌ها مخالف دخالت مقامات اتحادیه اروپا در اقداماتی مانند توقف پرداخت میلیاردها یورو از بودجه اتحادیه اروپا به مجارستان بوده، زیرا ارگان اجرایی اتحادیه اروپا ادعا می‌کند بوداپست قوانین این نهاد را نقض کرده است.

این احزاب با آنچه گسترش خطرناک قدرت سیاسی بروکسل می‌دانند مخالفت می‌کنند، اما حامیان اتحادیه اروپا آن را پاسخی عملی به بحران‌های اخیر می‌دانند. سیاستمداران طرفدار اتحادیه اروپا استدلال می‌کنند که در نقد ملی‌گرایان از بروکسل نوعی مغالطه وجود دارد: تقریباً تمام اقداماتی که در آنجا صورت می‌گیرد، حمایت اکثریت واضح دولت‌های منتخب بلوک را دارد.

در سال‌های اخیر، اتحادیه اروپا نقش محوری در حمایت از اوکراین و تحریم روسیه داشته است. اتحادیه اروپا موافقت‌نامه‌‌ای جاه‌طلبانه به نام «معامله سبز» را تصویب کرد و برای اولین‌بار، بدهی مشترک کلانی را با هدف جذب سرمایه‌ای که توسط بروکسل کنترل می‌شود را صادر کرد.

ظهور ملی‌گرایان راست‌گرا در برخی زمینه‌ها، به‌ویژه مهاجرت، مرکزیت را تغییر داده است. زمانی که ویکتور اوربان در بحران مهاجرت اروپا در سال ۲۰۱۵، پناهندگان را پس فرستاد و دیواری مرزی ساخت، مورد انتقاد گسترده قرار گرفت. اما اکنون، دولت‌های دیگر نیز از او پیروی کرده‌اند.

بسیاری از رهبران ملی‌گرا سیاستمدارانی باتجربه و کاریزماتیک هستند.

خیرت ویلدرس، ملی‌گرای هلندی که به خاطر ضدیتش با مسلمانان برای دو دهه تحت تدابیر امنیتی قرار دارد، با پیروزی حزبش در انتخابات پارلمانی ماه نوامبر کشور، کارشناسان را شوکه کرد. به زودی انتظار می‌رود یک ائتلاف راست‌گرا با محوریت ویلدرس به قدرت برسد که خواستار خروج از قوانین اتحادیه اروپا در مورد پذیرش پناهندگان و اخراج اجباری افرادی است که مجوز اقامت ندارند.

ویکتور اوربان نیز منتقد سرسخت اتحادیه اروپا و خواستار اصلاحات اساسی در بروکسل است. اوربان طرفدار پر و پا قرص ترامپ بوده و این احساس دوطرفه است. این هفته، ترامپ از او به عنوان «مردی باهوش و سرسخت» تمجید کرد و موضع ضدمهاجرتی او را تحسین نمود.

در فرانسه، مارین لوپن وعده‌های خروج از اتحادیه اروپا را کنار گذاشته و چهره حزب راست‌گرای ملی خود را ملایم‌تر کرده است. اما او خواستار کنارگذاشتن «معامله سبز» و محدودساختن بیشتر مزایای اجتماعی مهاجران است. حزب او می‌گوید می‌تواند با اعمال دوباره کنترل مرزهای ملی در منطقه بدون گذرنامه شنگن، از حرکت پناهندگان در سراسر اتحادیه اروپا جلوگیری کند.

گسل قاره سبز

با این حال، ملی‌گرایان راست‌گرا درباره بسیاری از مهم‌ترین مسائل پیش روی اتحادیه اروپا با هم اختلاف نظر دارند.

اوربان، ویلدرس و حزب آلترناتیو برای آلمان تحریم‌های اروپا علیه روسیه و ارسال سلاح و پول به کی‌یف را به باد انتقاد گرفتند. لوپن و ملونی در کنار اوکراین ایستاده‌اند. ویلدرس که در مذاکرات تشکیل دولت ائتلافی در هلند مجبور به سازش شده، اکنون حمایت کشورش از کی‌یف را اعلام می‌کند.

ملونی طرفدار پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا است. اوربان و لوپن با این موضوع مخالفند.

احزاب مذکور در مورد برگزاری همه‌پرسی برای خروج از اتحادیه اروپا یا حوزه اقتصادی یورو دچار نوسان شده‌اند. آلترناتیو برای آلمان گفته که اگر اتحادیه اروپا به طور اساسی تغییر نکند، همه‌پرسی برگزار خواهد کرد. ویلدرس نیز در زمان مبارزات انتخاباتی وعده برگزاری همه‌پرسی داد اما بعداً آن را کنار گذاشت.

حتی در مورد مهاجرت نیز شکاف‌هایی پدیدار گشته است. ملونی در توافق اخیر اتحادیه اروپا برای تسهیل رد درخواست پناهندگی نقش داشت. اوربان می‌خواهد این طرح را پاره کرده و طرح سختگیرانه‌تری را اتخاذ کند.

اخیراً لوپن طرحی برای یک اتحاد رسمی احزاب راست‌گرا ارائه داد که هدف اصلی آن جلب نظر ملونی بود. ملونی در سال ۲۰۲۲ با اتکا به یک سکوی قوی ضدمهاجرتی به قدرت رسید، اما اکنون خود را به عنوان یک محافظه‌کار جریان اصلی باز آفرید و ریشه‌های راست افراطی خود را کم‌رنگ‌تر کرد. او پاسخی به طرح لوپن نداده است.

ملونی به خاطر کمک به شکل‌دهی دستور کار اتحادیه اروپا مورد تحسین قرار گرفت. او توانسته نفوذ لیگ شمال (شریک ائتلافی کوچکترش که زمانی یک حزب جدایی‌طلب بود) را تضعیف کند. این حزب تحت رهبری ماتئو سالوینی که زمانی تی‌شرت‌هایی با تصویر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به تن می‌کرد، به جریانی ملی‌گرا و ضد اتحادیه اروپا تبدیل شده است.

بارقه امید یا سراب اتحاد؟ 

یورگ موتن، رهبر سابق حزب آلترناتیو برای آلمان که از آن زمان از حزب جدا شده، در سال ۲۰۱۹ برای متحدساختن راست‌گرایان کار می‌کرد. تضاد دیدگاه‌ها درباره دستورکار و ناکامی نهایی آن شکاف‌های ملی‌گرایان را برجسته کرد. او گفت: «قطعاً هیچ دستور کار مشترکی وجود نداشت. من کاملاً مطمئنم که در آینده هم وجود نخواهد داشت».

تیبو فابریس، قانون‌گذار فرانسوی و سخنگوی حزب اجتماع ملی در امور اروپا گفت که حتی اگر ادغام احزاب ملی‌گرا غیرممکن باشد، راست‌گرایان می‌توانند بر روی اولویت‌ها، ائتلاف‌های موقتی تشکیل دهند. او گفت که اختلاف‌نظر در مورد مسائل سیاست خارجی، مانند اوکراین، مانع این کار نخواهد شد. فابریس گفت: «ما از اینکه در این موضوعات با هم اختلاف‌نظر داریم خوشحالیم، زیرا معتقدیم این‌ها تصمیمات حاکمیتی و ملی هستند».

او گفت که پس از سال‌ها حمایت از برگزاری همه‌پرسی درباره عضویت فرانسه در اتحادیه اروپا، حزب لوپن اکنون به این واقعیت پی برده که مردم فرانسه «علاقه زیادی» به ساختار اتحادیه اروپا دارند. اما او معتقد است که این حزب در حال برنده‌شدن در این استدلال است که اتحادیه اروپا باید به شکل اولیه خود بازگردد: «اتحادیه‌ای از دولت‌های ملی با اختیارات محدود مرکزی».

نرمش مذبوحانه

مسیرهای سیاسی که اجتماع ملی فرانسه و حزب آلترناتیو برای آلمان در پیش گرفته‌اند، نشان می‌دهند که نیروهای سیاسی داخلی چگونه راست‌گرایان ملی‌گرای اروپا را دچار اختلاف کرده‌اند.

برای کسب حمایت بیشتر، لوپن به سمت راست میانه فرانسه متمایل شده است. یک نظرسنجی در ماه فوریه نشان داد که اگر لوپن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ در مقابل محتمل‌ترین رقبای خود شرکت کند، با حداقل ۵۰ درصد آرا پیروز خواهد شد. او در سال ۲۰۲۲، ۴۱ درصد آرا را به دست آورد. او سعی کرده حزب را از مواضع گذشته‌اش علیه یهودیان و مسلمانان دور کرده و نسل جدیدی از سیاستمداران جوان و سرزنده را به صحنه بیاورد.

حزب آلترناتیو برای آلمان که برای جلب آرای ناراضیان، شدیداً به راست متمایل گشته بود، توسط احزاب جریان اصلی طرد شد. موتن در سال ۲۰۲۲ با انتقاد شدید از «تمایلات تمامیت‌خواهانه» حزب از آن جدا شد.

اخیراً رسانه‌های آلمانی گزارش دادند که مقامات حزب آلترناتیو برای آلمان در جلسه‌ای که درباره اخراج گسترده غیرآلمانی‌ها بحث می‌شد، شرکت کرده‌اند. یک دادگاه آلمانی اعلام کرد که این حزب به طور رسمی به افراط‌گرایی مظنون بوده و دستیار ماکسیمیلیان کرا، نامزد اصلی این حزب در انتخابات اتحادیه اروپا به اتهام جاسوسی دستگیر شد. ماه گذشته، کرا با گفتن اینکه اعضای سابق سازمان اس‌اس نازی لزوماً مجرم نیستند، خشم همگان را برانگیخت. چند ساعت بعد، بلوک سیاسی پان‌اروپایی «هویت و دموکراسی» که شامل اجتماع ملی فرانسه نیز می‌شود، حزب آلترناتیو برای آلمان را اخراج کرد.