به گزارش اکوایران، «من نارنجک خود را زیر پای آنها پرتاب کردم» امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، پس از پیروزی راست افراطی در انتخابات اروپا در ژوئن، درخواست خود را برای انتخابات زودهنگام اینگونه می‌دید.

این یک قمار انفجاری بود و نتایج نهایی کشور را غافلگیر کرد: اتحاد چپ فرانسه با ۱۸۲ کرسی اول شد و راست افراطی پس از آن در جایگاه سوم قرار گرفت. یک تغییر تکان‌دهنده از نتایج دور اول یکشنبه گذشته.

به گزارش سی‌ان‌ان، در میدان جمهوری پاریس، اخبار مربوط به نتایج با تشویق و آتش‌بازی‌ها همراه بود، مردم یکدیگر را در آغوش گرفتند و نفس راحتی کشیدند: در چشم آنها، فرانسه از لبه پرتگاه عقب کشیده شده بود.

مشارکت روز یکشنبه بالاترین میزان مشارکت در انتخابات پارلمانی برای بیش از 20 سال بود در حالی که شهروندان فرانسوی پای صندوق‌های رای رفتند تا احساس خود را اعلام کنند: آنها نمی‌خواستند جناح راست افراطی حکومت کند.

با این حال، با کمبود 289 کرسی مورد نیاز برای اکثریت و با تضعیف رئیس جمهور، انتظار می‌‌رود که مجلس ملی بیش از هر زمان دیگری دچار شکاف شود.

آنچه مسلم است این است که فرانسه قرار است وارد یک دوره طولانی بی‌ثباتی شود زیرا سه بلوک مخالف با ایده‌ها و برنامه‌های متفاوت سعی در تشکیل ائتلاف دارند.

جردن باردلا، رهبر راست افراطی اجتماع ملی (RN) که به وضوح ناامید شده بود، استدلال کرد که شکست حزب او تنها با رای‌گیری تاکتیکی سازماندهی شده توسط مکرون و ائتلاف چپگرای NFP امکان‌‌پذیر شد که تصمیم گرفتند 200 نامزد را از رقابت در این هفته کنار بکشند. تلاشی برای متوقف کردن راست افراطی.

اگرچه اجتماع ملی آنطور که انتظار می‌رفت عمل نکرد، اما این همچنان یک پیروزی برای مارین لوپن، قهرمان راست افراطی فرانسوی است، زیرا حزب او با هر انتخاباتی که می‌گذرد، آرای بیشتری کسب می‌کند. 8 در سال 2017، 89 در سال 2022، 143 در سال 2024 - دومی با کمک متحدان.

برای اتحاد چپ NFP، صحبت کردن با یک صدا دشوار خواهد بود. آخرین باری که در سال 2022 بلوکی به نام Nupes تشکیل داد، به دلیل اختلافات شخصی و همچنین سیاسی از هم پاشید.

این بلوک پنج حزب مختلف را گرد هم می‌آورد. چپ افراطی فرانسه تسلیم‌ناپذیر و حزب کمونیست به احزاب چپ میانه، سوسیالیست‌ها و سبزها پیوسته‌اند تا یک جبهه مردمی جدید را تشکیل دهند. اکنون چالش دیگر این نیست که آیا چپ‌ها می‌توانند علیه راست افراطی متحد شوند، بلکه این است که آیا گروه‌های مختلف می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند تا ابتدا در مورد اینکه چه کسی می‌تواند نخست‌وزیر اردوگاه آنها باشد، و سپس در مورد سیاست‌هایی که ممکن است دنبال کنند، توافق کنند؟

چگونه بی‌ثباتی ممکن است در سطح بین المللی تأثیر بگذارد

با چنین پارلمان تقسیم شده‌ای، امیدی به اصلاحات ساختاری عمده در سطح داخلی نیست، بهترین چیزی که چپ‌ها می‌توانند به آن امیدوار باشند، اتحادهای موقتی برای رای‌گیری تک‌تک قانون‌ها است.

تصور اینکه چگونه مجموعه فعلی به فرانسه اجازه می‌دهد نقش مهمی در مورد اوکراین ایفا کند، به همان اندازه سخت است. 

مکرون در گذشته متعهد شده بود که به حمایت نظامی از اوکراین ادامه دهد در حالی که لوپن گفته بود حزب او از استفاده کیف از سلاح‌های دوربرد توسط فرانسه برای حمله به داخل روسیه جلوگیری می‌کند و با اعزام نیروهای فرانسوی مخالفت خواهد کرد.

چپ نسبتاً در مورد اوکراین ساکت مانده است.

دونالد توسک، نخست‌وزیر لهستان در واکنش به نتایج انتخابات فرانسه در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «در پاریس شور و شوق، در مسکو سرخوردگی و در کی‌یف آرامش حکم‌فرماست. همین برای شادمانی در ورشو کافی است.»

احزاب مختلف ائتلاف موضع‌گیری‌های کمی متفاوت دارند. حزب فرانسه تسلیم‌نا‌پذیر  مخالف آن چیزی است که آن را «تشدید تنش» با روسیه می‌خواند.

به نظر می‌رسد بلوک مرکزی مکرون با کسب 163 کرسی، کاملاً در شرایط خوب ایستاده است. اگرچه تقریباً 100 نماینده مجلس را از دست داد، اما نتیجه بسیار بهتر از آنچه نظرسنجی‌ها نشان می‌داد است، گرچه شاهد تغییر قدرت از الیزه به مجلس ملی خواهیم بود.

ممکن است قمار مکرون مانع به قدرت رسیدن جناح راست افراطی شود، اما با این حال می‌تواند کشور را در هرج و مرج فرو ببرد. و با توجه به اینکه هیچ انتخابات پارلمانی برای یک سال دیگر برنامه‌ریزی نشده است، فرانسه در زمان نامشخصی قرار دارد و چشم جهان به پاریس دوخته در حالی که این شهر آماده استقبال از المپیک در سه هفته دیگر می‌‌شود.