بعد از حمله غافلگیرانه به خاک روسیه چه چیزی در انتظار اوکراین است؟

به گزارش اکوایران، تهاجم برق‌آسای اوکراین به استان کورسک روسیه از انتظارات حتی کسانی که آن را برنامه‌ریزی کرده بودند نیز فراتر رفته است. در 12 اوت ژنرال الکساندر سیرسکی، فرمانده کل اوکراین، مدعی شد که نیروهای او حدود 1000 کیلومتر مربع از خاک روسیه را تحت کنترل دارند.

کلمه «کنترل» ممکن است اغراق آمیز باشد. اما در عرض هفت روز، اوکراینی‌ها تقریباً به همان اندازه سرزمینی را تصرف کرده‌اند که روسیه با هزینه‌های هنگفتی توانسته است از ابتدای سال (1175 کیلومتر مربع) از آنها بگیرد. در چند روز آینده احتمالاً تهاجم به اوج خود می‌رسد، زیرا نیروها خسته می‌شوند و خطوط تدارکات کشیده می‌شوند. اما سوال این است که آیا اوکراین می‌تواند دستاوردهای کوتاه مدت را به مزیت استراتژیک پایدار تبدیل کند؟

به گزارش اکونومیست، سودهای کوتاه‌مدت واضح هستند. ولادیمیر پوتین کاملاً خجالت‌زده شده است: در 12 اوت در تلویزیون دولتی روسیه نشان داده شد که او مقامات نظامی، امنیتی و دولتی محلی را مورد انتقاد قرار می‌دهد. کنراد موزیکا، تحلیلگر نظامی در شرکت مشاوره روچان، شرکتی که جنگ را ردیابی می‌کند، خاطرنشان می‌کند که نیروهای اوکراینی پس از ماه‌ها عقب‌نشینی، کنترل ماجرا را به دست گرفته‌اند. اوکراین امنیت شدیدی را حفظ کرده و توانسته است دشمن را غافلگیر کند، درست مانند حمله ژنرال سیرسکی به نیروهای روسی در خارکف تقریباً دو سال پیش. اوکراین بر این باور است که نشان داده است که خط مقدم مناقشه بی‌حرکت نیست، بلکه سیال است و به طور بالقوه محاسبات روسیه و غرب را در هر گونه مذاکرات آینده تغییر می‌دهد.

 موزیکا هشدار می‌دهد که اوکراین ممکن است در هنگام ضدحمله روسیه متحمل خسارات زیادی شود. تاکنون نیروهایی را برای این کار جمع آوری نکرده است. هنوز نشانه کمی از مقاومت روسیه روی زمین وجود دارد. اوکراین تعداد زیادی اسیر، عمدتاً سربازان وظیفه یا مردانی از گارد ملی، یک نیروی نظامی داخلی، گرفته است. آنها به سرعت تسلیم شده‌اند. اوکراینی‌ها با مخالفت اندکی از سوی دسته‌های غیرنظامیانی که پشت سر مانده‌اند مواجه شده‌اند. به گفته فرماندار کورسک، ده‌ها هزار نفر تخلیه شده‌اند. بسیاری به میل خود، عصبانی از پاسخ آشفته، منطقه را ترک کرده‌اند.

ناکامی روسیه در انجام یک ضدحمله سریع، برخی از افسران اوکراینی را متحیر کرده است. به جای استقرار مجدد نیروها از دونباس به کورسک، کرملین ممکن است در حال برنامه‌ریزی یک واکنش نامتقارن، مانند رگبار موشکی علیه محله دولتی در کیف باشد. تا کنون پوتین با فشار زیادی از سوی افکار عمومی در داخل مواجه نشده است: روس‌ها از این تهاجم آگاه هستند، اما رسانه‌های تحت کنترل دولت از مقاومت ظاهراً موفق نیروهای روسی و وضعیت انسانی گزارش داده‌اند. به غیر از چند مقاله در منابع خبری نسبتاً مستقل، خبر هرج و مرج به اکثر شهروندان نرسیده است.

حتی وبلاگ نویسان نظامی، که گاهی شکست‌های ارتش را نقد می‌کنند، حمله به میهن را عمدتاً به عنوان اهانتی می‌بینند که می‌تواند روس‌ها را در خواست انتقام متحد کند. حمله در میان روس‌های مخالف یا در تبعید، واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است. ایلیا یاشین، یک سیاستمدار اپوزیسیون که در 2 آگوست در جریان تبادل زندانیان به غرب آزاد شد، «مرگ‌ها و ویرانی‌ها» در کورسک را به گردن پوتین انداخت. یکی دیگر از چهره‌های مخالف، لو شلوسبرگ، که هنوز در روسیه است، گفت: «هرکسی که از موفقیت‌های نظامی اوکراین استقبال می‌کند، دیگر نباید خود را یک سیاستمدار روس بداند.»

اوکراین در مرحله بعد چه می‌کند؟ پیشروی به قدری سریع حرکت کرده است و روس‌ها آنقدر کند بوده‌اند که اوکراین ممکن است در حال تجدید نظر در اهداف خود باشد. اهداف اولیه این بود که روحیه مردم خود را تقویت کند و به حامیان غربی اوکراین اعتماد جدیدی بدهد که سزاوار حمایت نظامی بیشتر است. اوکراین همچنین می‌خواست کرملین نیروها را از خط مقدم منحرف کند، به‌ویژه در منطقه دونتسک؛ جایی‌که روسیه در حال پیشروی در امتداد محوری بین شهرهای تورتسک، پوکروفسک و چاسیو یار است. از زمان آغاز تهاجم، اوکراین کنترل بخشی از شهر هرودیوکا در 15 کیلومتری پوکروفسک را از دست داده است.

میک رایان، ژنرال و استراتژیست بازنشسته استرالیایی، می‌گوید با فرض اینکه روس‌ها شروع به استقرار نیروهای توانمندتر در منطقه کنند، اوکراینی‌ها سه گزینه خواهند داشت. رویکرد حداکثری تلاش برای حفظ قلمروی است که تصرف کرده است - یا حتی پیشروی بیشتر- به منظور جذب نیروهای بیشتر روسیه از اوکراین و ارائه یک ابزار چانه‌زنی در مذاکرات آینده. اما رایان اشاره می‌کند که این کار خطرناک است.

برای اوکراین سخت است که پوشش دفاع هوایی را حتی برای نیروهایی که به خوبی سنگر حفر کرده‌اند در این منطقه گسترده حفظ کند. اوکراینی‌ها می‌دانند که بمب‌های گلاید روسیه چقدر در برابر مواضع ثابت کشنده هستند. اوکراین باید منابع را از خط مقدم در داخل خاک خود منحرف کند و تلفات نیروهایش در کورسک داستان مثبت آن را تضعیف خواهد کرد.

گزینه دوم عقب‌نشینی به سمت مرزها با نظم خوب، حفظ نیروها و تجهیزات برای تلاش برای بازپس گیری سرزمین اوکراین در سال آینده است. اوکراین نشان داده که می‌تواند جنگ را به روسیه برساند و روایت پیروزی غیرقابل اجتناب روسیه را تضعیف کرده است.

گزینه سوم عقب‌‌‌‌‌‌نشینی نسبی به یک موقعیت دفاعی‌‌تر در نزدیکی مرز اوکراین است که به نیروهای کمتری نیاز دارد و توپخانه و لجستیک بهتر از آن پشتیبانی می‌کنند. همچنین پایگاهی برای حملات بیشتر در صورت بروز فرصت‌ها خواهد بود. یک منبع در ستاد کل اوکراین پیشنهاد می‌کند که این محتمل‌ترین گزینه است: برخی از تجهیزات لجستیکی - نیروهای مهندسی، سوخت، بیمارستان‌های صحرایی، غذا و پایگاه‌های تعمیر - قبلاً چندین کیلومتر به داخل مرز روسیه منتقل شده‌اند.

علی‌رغم گزارش‌های اولیه مبنی بر اینکه اوکراین ممکن است به دنبال تصرف نیروگاه هسته‌ای کورسک یا سایر مکان‌های حساس باشد، واکنش متحدانش به طرز شگفت‌آوری مثبت بود. دولت بایدن که با حملات پهپادهای اوکراینی به پالایشگاه‌های نفت روسیه و محدود کردن استفاده از موشک‌های آمریکایی در خاک روسیه مخالف است، گفت که این عملیات استفاده قابل قبولی از تسلیحات آمریکایی از جمله خودروهای زرهی استرایکر است. آلمان که معمولاً نگران هر چیزی است که باعث تشدید تنش با روسیه شود، به حق دفاع از خود اوکراین اشاره کرده است. نشانه‌ای از توبیخ خصوصی یا علنی متحدان از ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین وجود ندارد. چالش او اکنون این است که موفقیت هفته گذشته را به چیزی ماندگار تبدیل کند.