به گزارش اکوایران، محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین پس مدت‌ها در روز دوشنبه برای سفری سه‌روزه وارد مسکو شد. او پس از دیدار با ولادیمیر پوتین، امروز به ترکیه می‌رود؛ جایی که انتظار می‌رود با رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور این کشور دیدار کند.

به نوشته المانیتور، ولادیمر پوتین پس از دیدار با محمود عباس در بیانیه‌ای از «درد و اضطراب بزرگ» بحران انسانی در غزه سخن گفت و خواستار ایجاد «کشور کامل فلسطین» شد. به گفته روس‌ها، عباس به رهبر روسیه گفت که شورای امنیت سازمان ملل متحد که روسیه حق وتو در آن دارد، باید برای «توقف اقدامات اسرائیل» تلاش کند و به یافته‌های غیرالزام‌آور اخیر دیوان لاهه اشاره کرد که حضور اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی، از جمله کرانه باختری، قدس شرقی و غزه را غیرقانونی دانسته بود.

شورای امنیت در تاریخ ۱۰ ژوئن با رأی تقریباً یکپارچه قطعنامه‌ای را برای آتش‌بس در غزه تصویب کرد. ایالات متحده در رأی‌گیری شرکت نکرد و ۱۴ عضو دیگر به نفع آن رأی موافق دادند.

از آغاز جنگ غزه تاکنون، واشنگتن بارها قطعنامه‌هایی که خواستار آتش‌بس می‌شده، را وتو کرده و توجیه آورده که چنین اقداماتی مخل مذاکرات جاری هستند. در ماه آوریل، ایالات متحده همچنین قطعنامه‌ای را که از عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل متحد حمایت می‌کرد، وتو کرد.

در همین حال، روسیه عموماً از قطعنامه‌های آتش‌بس حمایت کرده است؛ اگرچه با ایالات متحده در مورد ادبیات پیش‌نویس‌ها اختلاف نظر داشته و در ماه مارس، یکی از آن‌ها را وتو کرد. واسیلی نبنزیا، سفیر روسیه در سازمان ملل متحد پیش‌نویس مذکور را «بسیار سیاسی» خواند و گفت که این سند اسرائیل را مسئول هیچ‌چیزی ندانسته بود. طی سال‌های اخیر، روسیه همچنین از حق وتوی خود برای جلوگیری از قطعنامه‌های خروج از اوکراین استفاده کرده و از نفوذ خود به عنوان عضو دائم شورای امنیت برای حمایت از دولت بشار بهره برده است.

روسیه روابط خوبی با عباس و جنبش فتح و همچنین با رهبری حماس دارد. در ماه مارس، مسکو میزبان دور مذاکرات آشتی داخلی فلسطینی بود که شامل فتح، حماس و گروه‌های دیگر می‌شد. روسیه تلاش داشته تا به عنوان بازیگری کلیدی در خاورمیانه ظاهر شود تا نفوذ منطقه‌ای ایالات متحده را تضعیف کند.

اگرچه اسرائیل و روسیه در سوریه هم‌زیستی مناسبی داشتند، اما با نزدیک‌ترشدن مسکو به تهران، روابط بین این دو به نقطه صفر رسیده است.

تلاش‌های فلسطینی در سازمان ملل متحد

ریاض منصور، رئیس هیئت دیپلماتیک فلسطین در سازمان ملل متحد به المانیتور گفت که اگرچه الجزایر خواستار برگزاری نشست شورای امنیت در ۱۳ آگوست شده، اما همانطور که بن‌بست در قطعنامه‌های جنگ‌های اوکراین و جنگ غزه نشان داده، این نهاد توسط حق وتوی کشورهایی با منافع جهانی متفاوت از کار افتاده است. منصور گفت: «با وجود جنگ اوکراین و درگیری بین ایالات متحده و کشورهای اروپایی از یک سو و روسیه از سوی دیگر، شکی نیست که مسکو نقشی کلیدی در امور جهانی دارد».

منصور استدلال کرد که اگرچه مسکو عضویت خود را گروه چهارگانه خاورمیانه، شامل ایالات متحده، سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا می‌شود را در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ از دست داد، اما «هنوز هم یک قدرت جهانی مهم در کنار چین و سایر کشورهای عضو دائم شورای امنیت است».

منصور انتظار دارد که مجمع عمومی سازمان ملل مکان مناسب‌تری برای نشستی باشد که به دبیرکل این سازمان اختیار می‌دهد تا درباره مکان، زمان و بازیگران مدعو به کنفرانس بین‌المللی، مذاکرات و رایزنی‌ها را آغاز کند. منصور انتظار دارد علاوه بر پنج عضو دائم شورای امنیت، اسرائیل و فلسطین، اتحادیه عرب، اتحادیه اروپا، سازمان کشورهای اسلامی و دیگران نیز دعوت شوند؛ اگرچه مشخص نیست که چه زمانی قطعنامه‌ای به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه خواهد شد یا کنفرانس صلح پیشنهادی کجا برگزار می‌گردد.

انیس صیدان، رئیس روابط خارجی سازمان آزادی‌بخش فلسطین بر اهمیت روسیه در کمک به برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی تأکید کرد. او گفت: «بدون شک، مسکو در مشارکت با پکن و از طریق گروه بریکس‌پلاس که فلسطین برای پیوستن به آن درخواست داده، نقش مهم جدیدی برای توقف سلطه آمریکا و اروپا در عرصه بین‌المللی و ایجاد یک جهان چندقطبی جدید ایفا می‌کند».

صیدان خاطرنشان کرد که رهبری فلسطین روی حمایت روسیه از آرمان فلسطین و نقش رهبری مستقر در رام‌الله پس از پایان جنگ حساب می‌کند. با این حال، از آنجایی که بخش عمده حمایت مالی تشکیلات خودگردان فلسطین از ایالات متحده، اتحادیه اروپا و بانک جهانی تأمین می‌شود، هرگونه گرایش به سمت مسکو می‌تواند این حمایت را تهدید کند.