به گزارش اکوایران، در پشت درهای بسته در مسکو، کی‌یف، بروکسل، واشنگتن و دیگر پایتخت‌ها، دیپلمات‌ها، رهبران و مقامات نظامی، خود را برای آنچه که احتمالاً یک فشار تمام عیار برای یافتن راه‌حلی برای بزرگ‌ترین جنگ زمینی اروپا از زمان جنگ جهانی دوم خواهد بود، آماده می‌کنند.

در میدان نبرد، شتاب به طور قاطعانه به نفع روسیه تغییر کرده است، نیروهای این کشور در حال فشار آوردن به سربازان اوکراینی در طول خط مقدم ۱,۱۰۰ کیلومتری هستند. روسیه زیرساخت‌های انرژی اوکراین را هدف قرار داده است تا جمعیت خسته را از دسترسی به برق و گرما محروم کند.

به نوشته رادیو اروپا، در اتاق‌های مذاکره غربی، احساسات به شدت تغییر کرده و به سمت تلاش برای حل و فصل این درگیری تمایل پیدا کرده است که بیش از یک میلیون نفر را از دو طرف کشته یا زخمی کرده است. این درگیری ۳۴ ماه است که در جریان است و هنوز هم ادامه دارد.

این تغییر در هیچ کجا بیشتر از انتخاب دونالد ترامپ در آمریکا احساس نمی‌شود، که حتی قبل از مراسم تحلیف خود در ژانویه به عنوان رئیس‌جمهور بعدی آمریکا، اعلام کرده است که راهی برای پایان دادن به جنگ «در عرض ۲۴ ساعت» خواهد یافت.

روزا بالفور، مدیر مرکز کارنگی اروپا، یک اندیشکده مستقر در بروکسل، گفت: «بحث‌ها و صداهای زیادی وجود دارد که گویای آن است که مذاکرات صلح نزدیک است. ما واقعاً هیچ برنامه‌ای نداریم. به نظر می‌رسد که هیچ‌کس هنوز برنامه‌ای ندارد. و البته وضعیت در میدان نبرد در حال حاضر به نفع اوکراین نیست، بنابراین این لحظه‌ای بسیار دشوار است.»

اقتصاد اوکراین

در اینجا آنچه که از ایده‌های مورد بحث برای آتش‌بس یا دیگر راه‌حل‌ها می‌دانیم آمده است:

چالش حفظ صلح

مقامات اروپایی و آمریکایی در این هفته به بحث فعال درباره این موضوع پرداخته‌اند که آیا نیروهای غربی می‌توانند پس از اینکه تیراندازی متوقف شده و آتش‌بس یا آتش‌بس موقت برقرار شود، به عنوان حافظان صلح به اوکراین اعزام شوند.

گفته می‌شود که رئیس‌جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون، ایده اعزام ۴۰,۰۰۰ نیرو به اوکراین را مطرح کرده است. او در ۱۲ دسامبر به ورشو سفر کرد تا این موضوع را با نخست‌وزیر لهستان، دونالد توسک، بررسی کند.

در کنفرانس خبری پس از این دیدار، توسک به خبرنگاران گفت که لهستان قصد ندارد نیرو به اوکراین ارسال کند و افزود که ورشو برای انجام چنین اقدامی تحت فشار قرار نخواهد گرفت.

پیشنهاد اعزام نیروهای حافظ صلح غربی پنج روز قبل‌تر در پاریس مطرح شد، زمانی که ماکرون میزبان نشستی بود که ترامپ و رئیس‌جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، در آن دیدار کردند. طبق گزارش وال استریت ژورنال، ترامپ که بارها گفته است که اروپایی‌ها باید نقش فعال‌تری در حمایت و دفاع از اوکراین ایفا کنند، گفت که او می‌خواهد سربازان اروپایی در میدان باشند تا بر هرگونه آتش‌بس نظارت کنند.

ژورنال گزارش داد، ترامپ نمی‌خواهد نیروهای آمریکایی درگیر شوند، اما از شکلی از حمایت ایالات متحده از این تلاش‌ها پشتیبانی می‌کند.

به گفته الکساندر خار، دیپلمات پیشین اوکراین، رهبری اوکراین که در ماه اکتبر یک طرح پیروزی پنج بخشی منتشر کرد، از حضور نیروهای حافظ صلح غربی حمایت می‌کند. اما انگیزه‌ای برای مسکو وجود ندارد که موافقت کند.

خار، که اکنون کارشناس مرکز استراتژی‌های دفاعی در کی‌یف است، گفت: «مطمئناً خوب است که آن‌ها در حال صحبت در این باره هستند، اما... هیچ مبنایی برای شروع مذاکرات صلح وجود ندارد».

او گفت: «از آنجایی که روسیه معتقد است که هنوز می‌تواند اوکراین را شکست دهد و غرب دچار تزلزل شده است و ترامپ قصد دارد اوکراین را تحت فشار قرار دهد و ارسال سلاح‌ها و کمک‌های دیگر را متوقف کند، چرا باید بر سر میز مذاکره نشست، زمانی که ممکن است بتوانند اراضی بیشتری از اوکراین را تصرف کنند، اوکراینی‌های بیشتری را بکشند و در واقع... نشان دهند که مخالفت با روسیه بی‌فایده است؟»

جنگ اوکراین ارتش روسیه

هم‌پیمانان آتلانتیک شمالی

یکی از دلایل اصلی توجیه حمله روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ همچنان یکی از خواسته‌های محوری کی‌یف است: عضویت در ناتو.

زلنسکی در ۹ دسامبر دوباره تأکید کرد که عضویت در ناتو برای او حیاتی است. اما بسیاری از اعضای ناتو نسبت به ایده عضویت اوکراین سرد هستند.

در یک اجلاس در سال ۲۰۰۸، رهبران ایالات متحده و اروپا به یک مصالحه ضعیف رسیدند که وعده عضویت اعضای جدید در آینده را می‌داد اما نقشه راهی برای آن تنظیم نکردند. برخی از مقامات و کارشناسان معتقدند که این اشتباه به حمله روسیه در سال ۲۰۲۲ منجر شد.

پس از حمله، ناتو گسترش یافت و سوئد و فنلاند را به عضویت پذیرفت. اما پذیرش اوکراین در حال حاضر به معنای پذیرش یک کشور آسیب‌دیده و خسته است که بخش‌هایی از آن توسط یک قدرت خارجی اشغال شده است، که برای بسیاری از اعضای اتحاد مشکل‌آفرین است.

طبق گزارش ژورنال، ایالات متحده نیز به ایده عضویت اوکراین تمایلی ندارد. این هفته در پاریس، ترامپ گفت که از درخواست عضویت کی‌یف حمایت نمی‌کند.

میک رایان، ژنرال بازنشسته استرالیایی، در یک پست وبلاگی نوشت: به تأخیر انداختن عضویت «تسلیم شدن به خواسته‌های روسیه است و این یک پیروزی عظیم برای پوتین خواهد بود. این در ذهن پوتین و استبدادگرایانی مانند او این پیام را خواهد داشت که تجاوز روسیه به اوکراین موفقیت‌آمیز بوده است، زیرا نگه داشتن اوکراین خارج از ناتو یکی از خواسته‌های اصلی پوتین قبل از جنگ بود.»

منطقه‌های حائل

مگر اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد، تقریباً قطعی است که اوکراین بخشی از خاک خود را به روسیه از دست خواهد داد، که در حال حاضر حدود ۲۰ درصد از خاک اوکراین را اشغال کرده است. این شامل تقریبا تمام منطقه دونباس در شرق کشور، به علاوه شبه‌جزیره کریمه در دریای سیاه می‌شود.

اکثر ناظران، ایجاد نوعی منطقه بی‌طرف را در نظر دارند. منطقه‌ای غیرنظامی که برای دهه‌ها شمال و جنوب کره را از هم جدا کرده است، الگوی بسیاری است.

پوتین در مارس بعد از پیروزی در انتخابات مجدد، این ایده را مطرح کرد.

او گفت: «من این احتمال را رد نمی‌کنم که… در زمانی که آن را مناسب بدانیم، مجبور شویم یک «یک منطقه حائل» در سرزمین‌هایی که امروز تحت کنترل رژیم کی‌یف قرار دارد، ایجاد کنیم».

ولادمیر پوتین

برای اوکراین، بخش دشوار این است که این خط کجا کشیده شود و چقدر از پایه اقتصادی آن از دست خواهد رفت. بخش زیادی از معادن و صنایع سنگین اوکراین در دونباس اشغالی توسط روسیه قرار دارد و طبق یکی از برآوردها، حدود ۸ میلیون هکتار از زمین‌های کشاورزی اوکراین تحت اشغال است.

در اقدامی جسورانه، اوکراین در ماه اوت به خاک روسیه حمله کرد و بخشی از منطقه کورسک را تصرف کرد. زلنسکی بعداً گفت هدف ایجاد یک منطقه حائل و دور کردن موشک‌های روسی از دومین شهر بزرگ اوکراین، خارکف، بوده است.

با این حال، از آن زمان تاکنون، روسیه نیروهای اوکراینی را به تدریج عقب رانده است و تقریباً نیمی از اراضی کورسک که ابتدا توسط اوکراین تصرف شده بود را پس گرفته است.

سوال بزرگ

بزرگ‌ترین علامت سوال در مذاکرات آینده ممکن است بزرگ‌ترین تأمین‌کننده تسلیحات اوکراین باشد: ایالات متحده و دولت ورودی ترامپ.

ترامپ سال‌هاست که از مقدار سلاح‌هایی که دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، به اوکراین ارسال کرده انتقاد کرده است و گفته که زلنسکی یک کلاهبردار است. او همچنین گفته که مهارت‌هایش به عنوان یک تاجر و توسعه‌دهنده املاک او را به مذاکره‌کننده‌ای تبدیل می‌کند که می‌تواند توافقی با پوتین به دست آورد.

مقام اصلی ترامپ در موضوع کیت کلوگ است، سرهنگ بازنشسته ارتش ایالات متحده که در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ به عنوان مشاور معاون رئیس‌جمهور فعالیت می‌کرد.

در مقاله‌ای که پیش از انتخابات نوامبر نوشته بود و به طور گسترده‌ای به آن استناد شد، کلوگ یک طرح شامل توقف خطوط نبرد و استفاده همزمان از فشار و پاداش برای وادار کردن کی‌یف و مسکو به مذاکره ارائه داد.

برای کی‌یف، به عنوان مثال، فشارها به معنای قطع ارسال سلاح‌های آمریکایی است. برای مسکو، این به معنای اقداماتی مانند اشباع بازارهای جهانی با نفت برای کاهش قیمت‌ها است که مسکو به شدت به آن برای درآمدهایش وابسته است.

پاداش‌ها برای مسکو شامل برداشتن تحریم‌های غربی یا به تأخیر انداختن عضویت ناتو برای اوکراین می‌شود. برای کی‌یف، این ممکن است به معنای ادامه کمک‌های نظامی، تأمین بودجه برای بازسازی یا حتی عدم به رسمیت شناختن سرزمین‌های اشغالی روسیه باشد — مشابه آنچه واشنگتن طی چهار دهه در خصوص الحاق سه کشور بالتیک توسط شوروی انجام داد.

کلوگ در ژوئن به رویترز گفت: «ما به اوکراینی‌ها می‌گوییم که باید به میز مذاکره بیایید و اگر سر میز نیایید، حمایت ایالات متحده قطع خواهد شد. و به پوتین می‌گویید که باید به میز بیاید و اگر سر میز نیایید، ما همه چیزهایی را که اوکراینی‌ها برای کشتن شما در میدان نیاز دارند به آن‌ها خواهیم داد.»

خود کرملین - که از حمله‌ای که باید تنها در چند روز پایان می‌یافت و اقتصادش را به هم ریخته است، خسته است - نشان داده که نسبت به یک رویکرد جدید از سوی ترامپ پذیرا است.

اما عده‌ای نیز تردید دارند.

یک مقام ارشد ناتو که خواسته است هویتش فاش نشود، هفته گذشته گفت: «ما فکر نمی‌کنیم [پوتین] در مورد مذاکرات جدی باشد.»

او گفت: «او ممکن است تمایل به صحبت داشته باشد، اما تا زمانی که باور داشته باشد که در حال پیروزی است، هیچ انگیزه‌ای برای مذاکرات وجود ندارد. و او همچنان باور دارد که زمان به نفع اوست.»