به گزارش اکوایران، برای نزدیک به دو دهه، چین به دکترین «پیشرفت مسالمت‌آمیز» پایبند بود، مفهومی که توسط مشاور دولتی و اندیشمند، ژنگ بیجیان، توسعه یافت. این دکترین تأکید داشت که چین تمایل دارد قدرت و رفاه خود را از طریق ادغام در نظام بین‌المللی افزایش دهد، بدون اینکه تهدیدی برای دیگر کشورها ایجاد کند.

این استراتژی موفق بود: از دهه ۱۹۹۰ تا اواسط دهه ۲۰۱۰، تولید ناخالص داخلی و نفوذ جهانی چین به طرز چشمگیری افزایش یافت. با این حال، شی جین‌پینگ مسیر را تغییر داد. از سال ۲۰۱۷، او مجموعه‌ای از تاکتیک‌ها را آغاز کرد که به نام «دیپلماسی گرگ جنگجو» شناخته شد. دیپلمات‌های چینی در دفاع از منافع چین قاطع‌تر شدند. و در عرض چند سال کوتاه، دولت چین موفق شد بخش عمده‌ای از حسن نیتی را که سال‌ها ظهور مسالمت‌آمیز ایجاد کرده بود، از بین ببرد.

بر اساس گزارش فایننشال‌تایمز، در سال ۲۰۲۳، شی عقب‌نشینی کرد. اما پیشروی تهاجمی منافع چین وضعیت این کشور را در جهان بدتر کرده بود و بی‌اعتمادی ماندگاری ایجاد کرد و بسیاری از شرکای چین را متقاعد کرد تا با تقویت روابط خود با ایالات متحده، شانس خود را متنوع‌تر کنند.

اکنون، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده و گروهی از غول‌های فناوری با نوعی دیپلماسی جدید از نوع «غرب وحشی»، با دوزی از جسارت دره سیلیکون، رویکردی نوین در پیش گرفته‌اند. ویژگی‌های این رویکرد شامل اعتماد به نفس بسیار بالا، بی‌توجهی به هر نوع قانون و تمایل به معامله با هرکس و در هر کجا تا زمانی که منافع فوری را پیش ببرد، است.

ترامپ خود در دنیای عبارات برتری‌طلبانه‌ای که به خود نسبت می‌دهد زندگی می‌کند، که بازتابی از رویکرد دوستان جدید او در کالیفرنیا است. بسیاری از مردانی که با نوآوری‌های تکنولوژیک به قدرت و ثروت غیرقابل‌تصور رسیده‌اند، فرض می‌کنند که برتری آمریکا بر سایر کشورها به اندازه برتری بخش فناوری بر بقیه اقتصاد ایالات متحده آشکار است. این آینده است و آنها آن را کنترل می‌کنند.

این نگرش‌ها به‌طور حتم منجر به ایجاد مجموعه‌ای از حوادث و بحران‌های کوچک با دیگر کشورها خواهد شد. اما با توجه به تجربه چین، مسئله این یا آن نارضایتی نخواهد بود، بلکه روند تدریجی بیانیه‌ها و اقداماتی است که به‌آرامی به سیاست داخلی دیگر کشورها نفوذ می‌کند و ائتلاف‌ها را به شیوه‌های مهم تغییر می‌دهد.

همان‌طور که شی فهمید، سرسختی پکن و ادعای آشکار حقانیت، دست چین‌ستیزان را هم در ایالات متحده و هم در اتحادیه اروپا تقویت کرد و در میان حامیان سابق چین شک و تردید ایجاد کرد. آسیب بلندمدت به رابطه واشنگتن و پکن نه تنها نتیجه اقدامات ترامپ در دوران قبلی ریاست‌جمهوری‌اش بود، بلکه تغییر عمیقی در دیدگاه مقامات سابق دولت اوباما بود که وارد دولت بایدن شدند و بسیاری از سیاست‌های ضد چین ترامپ را ادامه دادند.

پافشاری بر برتری فناوری آمریکا، به‌ویژه، افرادی را در دیگر کشورها جسورتر خواهد کرد که از قبل به دنبال به چالش کشیدن سلطه شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکا هستند. اتحادیه اروپا بیش از یک دهه است که با قدرت و نفوذ این شرکت‌ها مبارزه می‌کند. دولت جدید ترامپ، پس از امتناع متا از ارائه هوش مصنوعی خود در اتحادیه اروپا، احتمالاً درگیری‌هایی را ایجاد خواهد کرد که انگیزه لازم برای ایجاد بازارهای یکپارچه فناوری و دفاعی اروپا را فراهم می‌کند.

در کشورهایی مانند مکزیک، هند، برزیل، ترکیه، آفریقای جنوبی، کنیا، اتیوپی و اندونزی، حتی در مواردی که رهبران فعلی با ترامپ روابط دوستانه دارند، فشار مداوم واشنگتن برای بازارهای آزاد و بهبود شرایط تجارت به نفع شرکت‌های آمریکایی، کارآفرینان و صادرکنندگان محلی را دور خواهد کرد.

انتخابات آمریکا

ایالات متحده، مانند چین در سال‌های سیاست تهاجمی، به‌طور فزاینده‌ای به‌خاطر نقض و دور زدن قوانین داخلی و بین‌المللی شناخته خواهد شد. درخواست‌هایی که دیگران را مجبور به «پرداخت» برای حفاظت نظامی آمریکا می‌کند، ممکن است بیشتر شبیه یک شبکه اخاذی جهانی به نظر برسد.

قدرت‌های میانه در حال ظهور که اکنون قادرند نقش بسیار مستقل‌تری در صحنه جهانی نسبت به قرن بیستم ایفا کنند، تمایلی به تبدیل شدن به مهره‌هایی در رقابت میان آمریکا و چین ندارند. آن‌ها به جای این، بر تأکید بر منافع ملی خود اصرار خواهند ورزید، درست همان‌طور که ترامپ قصد دارد آمریکا را در اولویت قرار دهد.

دولت جورج دبلیو بوش قوانین و فرآیندهای بین‌المللی را به نفع «ائتلاف‌های داوطلبانه» کنار گذاشت. از آن زمان، یک‌جانبه‌گرایان جمهوری‌خواه با چندجانبه‌گرایان دموکرات جایگزین شدند که سال‌ها صرف ترمیم آسیب‌های وارد شده به روابط جهانی ایالات متحده و ایجاد ائتلاف‌ها و اتحادهای غیررسمی جدید کردند.

با این حال، این چرخه اعتماد و اطمینان به قابلیت اعتماد به ایالات متحده به عنوان یک شریک و متحد را فرسوده کرده است.

با افزودن دوز سنگینی از غرور و توهین، آسیب‌هایی که دوره بعدی دیپلماسی گرگ جنگجوی آمریکایی ایجاد خواهد کرد، ممکن است دائمی باشد.