به گزارش اکوایران، ایران هنوز موفق به دریافت طلب 400 میلیون پوندی خود از بریتانیا را که در زمان آزادی نازنین زاغری-رتکلیف بر سر آن توافق شده بود، نشده است.

گاردین، بنا بر گفته منابع دولتی ایران مدعی شده بدهی تاریخی 400 میلیون پوندی بریتانیا به ایران که در زمان آزادی نازنین زاغری-رتکلیف و انوشه عاشوری، دو زندانی تابعیتی انگلیسی-ایرانی، هنوز به دست تهران نرسیده است. بر اساس این گزارش، منابع ایرانی گفته‌اند این مبلغ در عمان مسدود شده است.

یک منبع ارشد دولت ایران به گاردین گفته که این پول در عمان بلوکه شده است و مشکل از دولت بریتانیا نیست. برخی گزارش‌ها حاکی از این است که تنها یک میلیون پوند از این بدهی به تهران منتقل شده است.

بر اساس این گزارش، انگلیس شرط گذاشته که این پول تنها برای اهداف بشردوستانه استفاده شود، اما این شرط در بیانیه‌ای که در زمان توافق از سوی تهران صادر شد، تکرار نشد.

عمان در مذاکراتی که منجر به بازپرداخت این بدهی قدیمی در 17 مارس شد، به عنوان میانجی عمل کرد. هر دو این توافق معتقد بودند که پرداخت بدهی 40 ساله و آزادی زندانیان دوتابعیتی ارتباطی با یکدیگر نداشته‌اند.

بنا بر این گزارش، محمود عباس زاده مشکینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، بلوکه شدن این پول را تائید کرده است. او گفته: «ما به با کشورهای منطقه همکاری داریم و برخی از کشورهای همسایه در حال رایزنی و میانجیگری برای دریافت مطالبات ما هستند«. او گفته آزاد شدن این پول‌های بلوکه شده بسیار مهم است.

هنوز مشخص میزان مبلغ مسدود شده مشخص نیست و معلوم نیست که این مسئله  به دلیل مشکل بانکی در عمان است یا موضوع دیگری، مانند محدودیت‌های تعیین شده برای استفاده از این پول از سوی انگلیسی‌ها.

وزارت امور خارجه بریتانیا تاکید کرده که این پرداخت «در انطباق کامل با تحریم‌های بین‌المللی و بریتانیا و تمام تعهدات قانونی انجام شده است». دولت ایران هم در آن زمان اعلام کرد که «در مورد نحوه خرج کردن منابع مالی خود اختیار و آزادی کامل دارد».

گاردین مدعی شده گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد مبنی بر این‌که انگلیس ممکن است از پرداخت کامل این وجوه خودداری کند، زیرا معتقد است ایران به تعهد خود مبنی بر  آزادی  مراد طاهباز (سومین ایرانی-بریتانیایی) پایبند نبوده است. با این حال بریتانیا همیشه گفته که هیچ ارتباطی بین پرداخت بدهی و آزادی بازداشت‌شدگان وجود ندارد، بنابراین برای لندن دشوار است که به صراحت چنین ارتباطی را در حال حاضر برقرار کند.