به گزارش اکوایران، واقعیت اقتصادی چین، تا همین اواخر، چیزی غیرعادی نبود. تولید سالانه اقتصادی چین از کمتر از 500 میلیارد دلار به 18 تریلیون دلار بین سال‌های 1992 تا 2022 افزایش یافت و سال‌ها رشد دو رقمی باعث شد تولید ناخالص داخلی سرانه از کمتر از 400 دلار به 13000 دلار برسد.

طبق یادداشتی تحلیلی از ریچارد هاس، مدیر سابق اندیشکده شورای روابط خارجی که در پروجکت سیندیکیت منتشر شده، با این حال، در سال‌های اخیر رشد اقتصادی چین به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. تا حدودی، این امر اجتناب ناپذیر بود: انتقال صدها میلیون نفر از کشاورزی ناکارآمد روستایی به کار کارخانه‌ای با بهره‌وری بالاتر در شهرها تنها یک‌بار می‌تواند انجام شود. 

در این مسیر، چین از حمایت ایالات متحده و بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته برخوردار شد. آنها سرمایه‌گذاری کردند، وام دادند و فناوری را انتقال دادند، و از حضور چین در سازمان تجارت جهانی استقبال کردند. آنها همچنین زمانی که چین مالکیت معنوی را به سرقت برد، تعهدات خود در سازمان تجارت جهانی را زیر پا گذاشت و بخش های مهمی از اقتصاد خود را در برابر رقابت خارجی بسته نگه داشت، تمایل داشتند این امور را نادیده بگیرند. 

نسخه کامل این یادداشت را این‌جا بخوانید.