برای افزایش احتمال به دست آوردن نتایج بهتر از اقدامات سرمایه‌گذاری، نیاز است تا افراد پیش از تشکیل سبد دارایی، ضمن استفاده از روش‌های اصولی مدیریت سرمایه و رعایت قواعد آن، میزان ریسک‌پذیری و بازدهی مورد انتظار خود را سنجیده و افق زمانی مدنظر برای سرمایه‌گذاری را تعیین کرد.

مهارت مدیریت سرمایه و روش‌های اجرای آن

مدیریت سرمایه با دو مفهوم ریسک و بازدهی سرمایه‌گذاری در هم تنیده است و نمی‌توان آن‌ها را مجزا از هم دانست. بازدهی به تغییر ارزش دارایی در نتیجه یک فعالیت سرمایه‌گذاری مرتبط می‌شود و در مقابل، ریسک به منزله وجود تفاوت میان بازدهی واقعی حاصل از سرمایه‌گذاری و بازدهی مورد انتظار افراد پیش از انجام آن است.

آشنایی با مفاهیم سرمایه‌گذاری و دانش تخصصی تحلیل بازار سرمایه، نقش تعیین‌‌کننده‌ای در مدیریت بهینه سرمایه ایفا خواهند کرد. به طور کلی عوامل تاثیرگذار متعددی بر اجرای اصولی یک فرآیند سرمایه‌گذاری وجود دارند که آشنایی و تسلط بر آن‌ها، می‌تواند سرمایه‌گذاران را در نزدیک شدن به اهداف خود کمک کند.

استراتژی‌های اصلی مدیریت سرمایه

۱- استراتژی تهاجمی

استراتژی تهاجمی مربوط به شیوه‌ای از مدیریت دارایی بوده که در آن، سرمایه‌گذار به سراغ گزینه‌هایی می‌رود که ریسک بالاتری داشته و همچنین می‌توانند از بازدهی احتمالی بیشتری برخوردار شوند. این استراتژی نیازمند مدیریت فعال و حرفه‌ای سبد دارایی است. 

روش تهاجمی برای افرادی که از انعطاف‌پذیری بیشتری در برابر ریسک برخوردار باشند یا انتظار کسب بازدهی بالا در مدت زمان کوتاه دارند، جذاب‌تر است. معامله سهام یا سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری سهامی از جمله روش‌های فعالیت تهاجمی در بازار سرمایه به حساب می‌آیند.

۲- استراتژی تدافعی

بر خلاف افرادی که استراتژی تهاجمی را انتخاب می‌کنند، برخی دیگر از سرمایه‌گذاران حاضر به تحمل ریسک بیش از اندازه در سرمایه‌گذاری‌های خود نیستند و حفاظت از دارایی، بیشترین اهمیت را برای آن‌ها دارد. این دسته از افراد با توجه به سطح ریسک‌پذیری پایین‌تر و دید بلندمدت‌تری که دارند، عموما سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی همچون اوراق با درآمد ثابت، صندوق‌های با درآمد ثابت یا صندوق‌های تضمین اصل سرمایه را گزینه سرمایه‌گذاری مطلوب خود می‌دانند.

۳- استراتژی پوشش ریسک

استراتژی پوشش ریسک با هدف محافظت از دارایی در مقابل تغییرات قیمتی نسبتا شدید به کار گرفته می‌شود. در این استراتژی سعی می‌شود تا با استفاده از اصول مدیریت ریسک و متنوع‌سازی پرتفوی، بازدهی و ریسک احتمالی متعادلی برای موقعیت سرمایه‌گذاری وجود داشته باشد. 

این استراتژی را می‌توان ترکیبی از روش‌های تهاجمی و تدافعی به شمار آورد. متنوع‌سازی پرتفوی، سرمایه‌گذاری در بازارهای موازی و استفاده از ابزارهای پوشش ریسکی همچون اوراق مشتقه،  برخی از روش‌های اجرای این استراتژی محسوب می‌شوند.

مدیریت هوشمند سرمایه‌گذاری

عوامل متعددی در انجام یک فرآیند سرمایه‌گذاری اصولی و هوشمندانه، تاثیرگذار هستند. به عنوان اولین رکن می‌توان به لزوم داشتن یک برنامه دقیق برای سرمایه‌گذاری اشاره کرد. در این برنامه‌ریزی، میزان حداکثر ریسک قابل قبول و بازدهی مورد انتظار تعیین شده و با کمک سیستم‌های معاملاتی، حد سود و حد ضرر مشخصی تعیین می‌شود. 

سپس تلاش می‌شود تا با پایبندی به این برنامه‌ریزی، اثر احساسات بر تصمیمات سرمایه‌گذاری را به حداقل رسانده و آمادگی لازم را برای اقدام متناسب با هر شرایط به دست آورد. ایجاد تنوع در سبد سرمایه‌گذاری، از اقدامات ضروری دیگر برای انجام یک سرمایه گذاری هوشمند به شمار می‌رود. با سرمایه‌گذاری در کلاس‌های دارایی متنوع، ریسک‌های سرمایه‌گذاری به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا کرده و نتیجه آن در بلندمدت می‌تواند مطلوب سرمایه‌گذاران باشد.

همچنین استفاده از روش غیرمستقیم سرمایه‌گذاری و سپردن مدیریت دارایی خود به دست افراد متخصص و با تجربه، می‌تواند انتخاب مناسبی برای سرمایه‌گذاران باشد. صندوق‌‌های سرمایه‌گذاری یکی از ابزارهای سرمایه‌گذاری غیرمستقیم هستند که در آن‌ها دارایی افراد توسط متخصصان بازار سرمایه در اوراق بهادار بورسی سرمایه‌گذاری می‌شود. هزینه مدیریت دارایی در صندوق‌ها نسبتا پایین بوده و با توجه به انواع گوناگون آن‌ها، می‌توان به خوبی استراتژی‌های مدیریت سرمایه را پیاده‌سازی کرد.

در انتها می‌توان سرمایه‌گذاری در سبد متنوعی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری را یکی از بهترین استراتژی‌های مدیریت سرمایه معرفی کرد. در این شیوه، ابتدا باید روحیات سرمایه‌گذاری خود را شناخته و متناسب با میزان ریسک‌پذیری، بازدهی مورد انتظار و افق زمانی سرمایه‌گذاری، به توزیع دارایی در میان صندوق‌های مختلف پرداخت. 

برای مثال اگر یک فرد سرمایه‌گذاری تهاجمی را به عنوان استراتژی مدیریت سرمایه خود برگزیند، اختصاص درصد بالاتری از دارایی به صندوق‌های سهامی مناسب‌ترین اقدام برای وی خواهد بود. به همین ترتیب صندوق‌های با درآمد ثابت، بخش بیشتری از پرتفوی سرمایه‌گذاران محافظه‌کار را به خود اختصاص می‌دهند.