در دهه ۹۰ لباسمان آب رفت

شاید شنیدنش اول عجیب باشد، اما دهه ۹۰ ماشین لباسشویی بود.

رخت و لباس هممان آب رفت.

زن و مرد، دهک بالا و دهیک پایین، شهری و روستایی، شرق و غرب و شمال و جنوب، همه.

این تنها گزاره ایست که از گزارش اخیر وزارت رفاه میتوان نتیجه گرفت.

تورم های سنگین و تغییرات شدید قیمتی در کنار افزایش بیکاری، رشد خجالت آور رشد اقتصادی، سبد مصرفی خانوارها را تحت تاثیر قرار داده.

بر اساس مطالعات گرچه عدد ریالی هزینه کرد خانوارها برای پوشاک و کفش افزایش داشته اما این موضوع تنها به دلیل افزایش سطح قیمت ها بوده.

درحالی که اگر به سهم درصدی پوشاک و کفش از کل سبد مصرفی نگاه کنیم روند نزولی فارغ از شهری و روستایی قابل مشاهده است.

با این حال رفتار افراد در نقاط مختلف ایران هم متفاوت است و آمار نشان میدهد برخی استان ها به سر و ظاهر خود بیشتر اهمیت میدهند.

آذربایجان غربی و خراسان شمالی و کردستان در صدر استان های خوشتیپ قرار دارند و بیشتر از دیگران به خودشان میرسند

اما نگاه بیاندازیم به آمار آب رفتن لباس هایمان.

سهم متوسط پوشاک و کفش در خانوار شهری از ۴.۲ درصد در سال ۹۰ به ۳.۱ درصد در ۹۸ رسیده که قطعا اگر اطلاعات سال ۹۹ به داده های فعلی اضافه شود این عدد کمتر خواهد بود.

همچنین سهم متوسط پوشاک و کفش در خانوار روستایی نیز از این عدد از ۶.۲ درصد سهم از کل مخارج به ۴.۹ درصد در سال ۹۸ رسیده.

تفکیک جامعه به دهک های مختلف شهری و روستایی نیز تفاوتی در نتایج ایجاد نمی کند، در تمام دهک های درآمدی این عدد کاهشی بوده، گرچه در برخی دهک ها این عدد بیشتر و در برخی دهک ها کمتر.

.