مهدی ذاکریان توضیح می‌دهد با اینکه ایران در همان سال ۱۳۷۶ فاقد توانایی دفاعی و موشکی امروزی بود؛ اما با این حال امنیت مردم به مراتب بالاتر و پایدار تر برخوردار بود.

همچنین تاکید می‌کند در سال ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ مجددا ملت ایران با رای که ارائه کردند، نشان دادند که برای حل مشکلات ایران، خواهان دستیابی به حل مشکلات با جامعه بین‌المللی هستند. در این حال وضعیت تا جایی پیش رفت که قطعنامه مقابله با تروریسم و افراط‌گرایی در مجمع عمومی سازمان ملل رای آورد.

ذاکریان در ادامه می‌گوید: در نهایت توافقی به نام برجام شکل گرفت، اما متاسفانه توسط نتانیاهو و کسانی که مخالف قدرتمندی ایران در نظام بین‌المللی بودند مورد آسیب واقع شد و این آسیب با فشار جناح‌های داخلی که از عدم تحریم سود نمی‌بردند به پایان رسید.

نسخه کامل در سایت:

خبر مرتبط
پایان بن‌بست‌ها هنر دیپلماسی
پایان بن‌بست‌ها هنر دیپلماسی

مهدی ذاکریان، استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با اکوایران بیان کرد: اگر مذاکره بر پایه تحمیل باشد، هرگز نمی‌توان ادعا کرد که رضایت همه طرف‌های مذاکره تأمین شده است. آن‌چه ایران باید از ابتدا به آن توجه می‌کرد، این بود که در شرایطی قرار گرفت که مذاکره‌ای تحمیلی اما با رضایت ظاهری را پذیرفت.