روزنامهنگار روابط بینالملل
ایهود اولمرت، نخستوزیر پیشین اسرائیل، در سال ۲۰۰۷ هشدار داده بود که اگر راهحل دوکشوری محقق نشود، اسرائیل با وضعیتی شبیه به آفریقای جنوبی مواجه خواهد شد. و دقیقاً همان مسیری است که اسرائیل امروز در آن قدم گذاشته است.
هیچکس نمیتوانست دامنه کامل رویدادهایی را که از آن روز سرنوشتساز تا امروز رخ داده، پیشبینی کند، و یا گستره تأثیرشان را.
تعهد نظامی ترامپ به قطر با اولویتهای ژئوپلیتیکی جدید آمریکا همخوان نیست و فرآیند منتهی به این تصمیم، شتابزدگی آن را نشان میدهد.
اکوایران: اگر تحریمهای اسنپبک نتوانند ایران را از ادامه فعالیتهای هستهای بازدارند، شکست نهایی برجام بزرگترین بحران در روابط تهران و غرب را رقم خواهد زد.
آمریکا به طور آشکار از دموکراسی لیبرال فاصله گرفته و به سمت آنچه اشمیت «دموکراسی همهپرسی» مینامد، حرکت کرده است؛ نظامی که در آن رئیسجمهور منتخب (یا صرفاً تأیید شده) حکومت میکند، اما نظارت قانونی بر قدرت او کنار گذاشته میشود. نظریه پایان تاریخ فوکویاما درباره این پدیده سکوت میکند.
ابوظبی و دوحه تمام تلاش خود را میکنند تا خارجیهایی که قصد مهاجرت به خلیج فارس را دارند را جذب کنند، و همچنین کسانی را که معتقدند دبی، شهر طلا، به قربانی موفقیت خود تبدیل شده است** — جذب کنند.
تقریباً نیمی از پالایشگاههای روسیه هدف حملات موشکی و پهپادی اوکراین قرار گرفتهاند.
خلیج فارس دیگر صرفاً صحنهی رقابت قدرتهای بزرگ نیست؛ خود به بازیگری تعیینکننده تبدیل شده است. انتخابهایش، از همپیمانی تا خوداتکایی، نهتنها ثبات منطقه بلکه آینده نظم جهانی انرژی و فناوری را رقم خواهد زد.
میلیونر حوزه سرمایهگذاری خصوصی، تام باراک، با وجود لغزشهای کلامی، روابط مستحکمی با رهبران کلیدی غرب آسیا ایجاد کرده است.
جوانان مراکشی به موج گسترده اعتراضات نسل زد (Gen Z) در آفریقا و آسیا پیوستهاند؛ اعتراضاتی علیه رهبران سالخورده، فساد، بیکاری، نابرابری درآمد و اقتصادهایی که نسل جوان را به حاشیه راندهاند.
