«زن بدون مرز» این بار به سراغ «روستاتیش» رفته است. روستاتیش از ترکیب دو اسم «روستا» و «آتش» تشکیل شده است. مینا کامران و همسرش احسان مهتدی نوع جدیدی از کارآفرینی را به ما معرفی خواهند کرد.

«آتش» مفهومی جذاب است. در روستاها و در عشایر شبها آتش روشن می‌کنند. آتش باید روشن بماند و مدام هیزم داشته باشد و برای اینکه آتش روستا روشن بماند، نیاز به هیزم دارد. این هیزم در حقیقت آن اراده جمعی است. آن تلاش و همت جمعی است تا آتش روستا همیشه روشن بماند. 

روستاتیش یک مرکز کارآفرینی تسهیلگری اجتماعی است.  کارآفرینی تسهیلگری به این معنا است که فضای جامعه محلی برای گفتگو آماده می‌شود و به وسیله ابزارها و تکنیکهایی، مسیر توسعه به روستاییان نشان داده می‌شود تا چالش‌های آنها با استفاده از فرصتهایی که دارند حل شود.

هدف روستاتیش کمک به توسعه‌ روستایی است. برای روستاتیش، مفهوم توسعه، توسعه محلی و توسعه درون‌زا است. برخلاف دولتها، نهادها و ارگانهای بزرگ، روستاتیش نگاهی از بالا به پایین به فضای روستا ندارد. بلکه سعی دارد مداخله خود در امور روستا را تا جای ممکن محدود کند.