اکونومیست؛ انفجار جولان، منطقه را به آتش می‌کشاند؟

به گزارش اکوایران، تقریباً ده ماه است که اسرائیل و حزب‌الله به قوانین نانوشته در جنگ کم‌شدت خود پایبند بوده‌اند. هر دو طرف می‌دانند که دشمنشان قدرت آتش وحشتناکی دارد و بنابراین سعی کرده‌اند حملات خود را محدود کنند. آن‌ها یا اهداف نظامی یا شهرهای مرزی تخلیه‌شده را هدف قرار داده‌اند.

به نوشته اکونومیست، در ۲۷ جولای این قوانین در هم شکست. یک راکت به زمین فوتبالی در منطقه مجدل شمس بلندی‌های جولان اصابت کرد و ۱۲ کودک را کشت و ده‌ها نفر دیگر را زخمی کرد. این مرگبارترین حادثه در سرزمین‌های تحت اشغال اسرائیل از زمان حمله ۷ اکتبر حماس بود.

وقتی هویت قربانیان مجدل شمس مشخص شد (آن‌ها اعضای جامعه دروزی بودند)، حزب‌الله سریعاً شلیک راکت را انکار کرد. مقامات اسرائیلی مدعیند هدف راکت یک پایگاه نظامی در کوه هرمان نزدیک بود اما به خطا رفت. با این حال حزب‌الله اکیدا این موضوع را اکیدا رد کرده است.

از ۸ اکتبر و در همبستگی با فلسطینیان، حزب‌الله ۶ هزار پرتابه را در سری حملات انتقام‌جویانه، به سمت سرزمین‌‌های اشغالی پرتاب کرده است. اما این اولین‌باری بود که حمله خود را انکار کرد. سه دلیل برای فاصله‌گرفتن از این حمله وجود داشتت.

اولی فیلم‌هایی از جسدهای کوچک تکه‌تکه‌شده در رسانه‌های اجتماعی بود که تحملش سخت بود (بسیاری هم  سعی کردند مسئولیت حمله را به یک گروه سنی تندرو نسبت دهند).

دلیل دوم به رابطه حزب‌الله با دروزی‌ها مربوط می‌شود. این فرقه باطنی که حدود ۱ میلیون نفر جمعیت دارد، در لبنان، سوریه و سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند و در هر یک از این مناطق، به طرف‌های مختلفی وفادار هستند. در اسرائیل، اکثر دروزی‌ها در ارتش خدمت می‌کنند و «پیمان خونی» خود با تل‌آویو را ارج می‌نهند. حزب اصلی دروزی‌های لبنان که توسط خاندان جبران رهبری می‌شود، در سال‌های اخیر با حزب‌الله همسو شده‌اند که تناقضی آشکار با هم‌کیشانشان در سوریه به شمار می‌رود؛ زیرا در جریان قیام علیه دولت اسد که توسط حزب‌الله حمایت می‌شود، به نیروهای شورشی پیوسته بودند.

۲۷۰ هزار دروزی بلندی‌های جولان پیچیده‌ترین وضعیت را دارند. از سال ۱۹۶۷ که اسرائیل این فلات سوریه را اشغال کرد، آن‌ها سعی کرده‌اند وفاداری‌های خود را متعادل سازند. در سال ۱۹۸۱، اسرائیل ادعای مالکیت جولان را اعلام کرد (هرچند تنها آمریکا این را به رسمیت شناخته است) و به دروزی‌ها تابعیت کامل داد. اکثر آن‌ها از روی احتیاط یا وفاداری، این پیشنهاد را رد کردند. اما در سال‌های اخیر، به ویژه از زمان آغاز جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱، بسیاری از دروزی‌های جوان تابعیت اسرائیل را پذیرفتند.

شکاف نسلی در مراسم تشییع‌جنازه قربانیان حمله ۲۸ جولای کاملاً مشخص بود. این مراسم از مرکز قدیمی شهر آغاز شد و اجساد را به ساختمان مشترکی به نام «مرکز سوریه» آوردند (هیچ ربطی به سوریه ندارد، فقط نامش آن است). پرچم اسرائیل دیده نمی‌شد و از روی احترام به بزرگان، سیاستمداران و افسران ارتش اسرائیل فاصله خود را حفظ کردند. حتی موفق طریف، رهبر معنوی دروزی‌های اسرائیل نیز از ذکر نام اسرائیل یا حزب‌الله در مراسم ختم خودداری کرد.

در پایین تپه، کنار ورودی زمین بازی نیز ساکنان جوان در اطراف مرکز ورزشی جدید جمع شده بودند. طاهر صفدی می‌گوید: «البته که همه ما الان اسرائیلی هستیم. این واقعیت است». وصیم بدر می‌افزاید: «ما انتظار داریم اسرائیل از ما محافظت کند». چنین انتظاراتی نشان‌دهنده دلیل سوم علاقه حزب‌الله به فاصله‌گرفتن از این حادثه است: اسرائیل سریعاً ادعا کرد که کودکان کشته‌شده متعلق به آن هستند.

حمله به مجدل شمس فشار بر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای اقدام قاطع علیه حزب‌الله را افزایش داده است. او امیدوار بود حداقل چند روز در خوشی سخنرانیش در کنگره آمریکا باقی بماند. در عوض مجبور شد سفر آمریکایی خود را کوتاه کند.

مقامات اسرائیلی وعده پاسخ شدید داده‌اند.اما ممکن است این پاسخ بلافاصله نباشد. برنامه‌ریزان نظامی هنوز نگرانند که همزمان با کارزارشان در غزه، به جنگی تمام‌عیار کشیده شوند. گزینه‌های مورد بحث برای جلوگیری از این کار در نظر گرفته شده است: یا حمله به یک هدف اصلی حزب‌الله در عمق لبنان یا حمله به زیرساخت‌های غیرنظامی این کشور. اما حتی این گزینه‌ها نیز می‌تواند حزب‌الله را به استفاده از زرادخانه موشک‌های دوربردش برای حمله به مراکز جمعیتی بزرگ داخل سرزمین‌های اشغالی تحریک کند.

حادثه جولان همچنین می‌تواند بر وضعیت در غزه تأثیر بگذارد. طی هفته‌های اخیر، مقامات اسرائیلی و آمریکایی پیش‌بینی کرده‌اند که در مذاکرات با حماس به نقطه‌عطفی خواهند رسید. آن‌ها امیدوارند به توافقی برسند که با آتش‌بس موقت و آزادی برخی اسرای اسرائیلی در غزه آغاز شده و سپس، به مذاکرات بیشتر درباره آتش‌بس دائمی منجر شود.

مذاکره‌کنندگان نگرانند که تشدید در مرز اسرائیل و لبنان بتواند تلاش‌ها از این مذاکرات را منحرف سازد. اما این می‌تواند برعکس نیز عمل کند، زیرا تمایل به جلوگیری از جنگ در لبنان می‌تواند اسرائیل را برای رسیدن به توافق با حماس ترغیب کند. بعید است تا زمانی که وقفه‌ای در جنگ غزه رخ ندهد، حزب‌الله به حملات علیه اسرائیل پایان دهد. به طور فزاینده‌ای، به نظر می‌رسد تنها جایگزین اسرائیل برای آتش‌بس، جنگ در چند جبهه باشد.