ایران در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات قرار گرفته است. انتخابات گویا به محفلی برای بیان شعارهایی تبدیل شده که هرگز قصد اجرایی شدن را ندارند.

وعده های تو خالی یا تلاش های ناموفق؟

دلاری که  3700 تومان معامله میشد

خانه هایی که متری 7 میلیون تومان بود

 پرایدی که 20 میلیون قیمت داشت.

آمار و ارقامی که خیلی دور به نظر میرسد، ولی خیلی نزدیک است!

 اما این اعداد مربوط برای همین 4 سال پیش بود!

چهار سالی که پلک به هم زدنی بود، اما دردناک!

خرداد 96 حسن روحانی با رای بالغ بر 23 میلیونی برای بار دوم رئیس جمهور ایران شد. گزارش های مرکز آمار نشان میدهد تورم در سال 96 برابر 8.2 درصد بود، در 96 با آنکه دستمزد هم کم بود و در مرز 1 میلیون تومان نوسان میکرد، اما آمارها از شاخص رفاه حاکی از آن است که در سال 2018 ایران در جایگاه  108 ام بود

حال آنکه در آخرین گزارش لگاتوم در سال 2020 ایران با 12 پله سقوط در جایگاه 120 قرار گرفت.

بنابر گزارش های وقت مرکز آمار در خرداد سال 96 قیمت هرکیلو برنج ایرانی درجه 1، 13 هزارتومان، گوشت گوسفند 36 هزارتومان و مرغ کیلوی 7 هزارتومان بود،‌ اما در خرداد امسال برنج ایرانی کیلویی 40 هزارتومان، گوشت گوسفند و مرغ به رقم 150 و 30 هزارتومان رسیده، بنابر تازه ترین گزارش مرکز آمار تورم بازهم سر به فلک کشید و نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به اردیبهشت 1400 برای خانوارهای کشور به عدد 41 درصد رسید، کردستان، کرمانشاه و خراسان شمالی با تورم های 46.2، 45.6 و 45.1 درصدی در صدر تورمی ترین استان های کشور قرار گرفتند.

در نزدیکی انتخابات وعده ها شیرین اند، اما بعد از آن مردم ایران میمانند وعده هایی که احتمالا چهار سال بعد تکرار میشوند

مثل دلاری که قرار بود از 5 هزارتومان فراتر نرود، اقتصادی که چرخش بچرخد و…