احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد و دارایی ایران در مقالهای برای روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز با تأکید بر ضرورت «تغییر سیاست مالی ایران» نوشت: مذاکرات کنونی در وین به طور بالقوه می تواند به نتایج مثبت اقتصادی برای ایران، به ویژه در بخش بانکی و ارز خارجی منجر شود. ما برای هر سناریویی - بدبینانه یا غیر از آن - آماده هستیم.
اگرچه با اظهارت مثبت سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه مبنی بر اینکه مسکو «ضمانتهای کتبی از آمریکا دریافت کرده» و «توافق در حال نهایی شدن است»، امید به موفقیت مذاکرات وین احیا شد، اما برای باز شدن گره ایجاد شده، همجنان لازم است روسیه فهرست مطالباتی را که به کمیسیون مشترک ارائه کرده است، پس بگیرد.
همکاری چین و روسیه، اگرچه پرتنش و مبهم است، اما این چشم انداز را ایجاد می کند که دو رقابت آمریکا با قدرتهای بزرگ میتوانند در یک رقابت واحد علیه یک محور استبدادی ادغام شوند. حتی به جز آن، وضعیت کنونی کابوس بزرگ ژئوپلیتیکی دوران مدرن را زنده کرده است: یک قدرت یا ائتلاف اقتدارگرا که برای تسلط بر اوراسیا، تئاتر استراتژیک مرکزی جهان تلاش میکند.
اظهارات مهم لاوروف که نشان میدهد خواستهها/نگرانیهای روسیه در مورد تأثیر تحریمهای آمریکا بر همکاری آینده این کشور با ایران (در تجارت و صنعت هستهای)، برطرف شده و این سیگنال را می دهد که مذاکرات وین ممکن است به زودی از سر گرفته شود.
تهاجم پیشبینی شده روسیه به اوکراین، نقطه عطفی در یک مسیر تدریجی است که نطفه آن احتمالاً در اوایل قرن جاری منعقد شد و در دامان نظم بینالمللی آمریکایی رشد و نمُو کرد، درست در زمانی که آمریکا سرخوش از پیروزی در جنگ سرد، در خواب غفلت «پایان تاریخ» به سر میبُرد. اما برخلاف انتظارات خوشبینانه لیبرالهای غربی، دشمنان درهمشکسته، تضعیف، تسلیم و تحقیرشده، نه تنها در نظم لیبرالی غربمحور -آنطور که وعدهاش را داده بودند- حل نشدند، بلکه پس از بهرهبرداری از مزایای همراهی با نظم جهانی، به محض بازیابی قدرت و بهبود موقعیت، علیه نظامی که بر محور غرب میچرخید، دست به شورش زدند.
حمله روسیه به اوکراین به طور غیرمنتظره ای اروپا را متحول کرده است.
ترس از دشمن، نه ایمان به دوستان، بستر نظم هر دوره را تشکیل میداد و اعضا با تعریف خود در تقابل با آن دشمن، مجموعهای از هنجارهای مشترک را ایجاد کردند. خوب یا بد، رقابت با چین نظم بین المللی جدیدی را شکل می دهد و ترس از چین، نیروی محرکه شکلگیری نظم نوین جهانی است.
ولادیمیر پوتین نمی تواند در این جنگ با شرایط دلخواه خود پیروز شود. در واقع، چندین راه وجود دارد که او در نهایت میتواند ببازد. او احتمالاً رفته رفته باید درک کند که تنها انتخاب او در اوکراین این است که چگونه ببازد؟ «سریع، اندک و شرمآور» یا «دیر، بزرگ و عمیقاً تحقیر شده»؟
همانطور که بسیاری از تحلیلگران هشدار داده بودند، مصادف شدن مرحله نهایی مذاکرات احیای برجام با جنگ اوکراین -با توجه به مقیاس این رویداد و میزان پیامدها و تأثیرات آن- میتواند با تغییر ادراکات طرفهای توافق، معادلات را تغییر دهد و توافق در دسترس را با خطر فروپاشی مواجه کند.
جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، امروز اعلام کرد که به دلیل آنچه وی عوامل خارجی خواند، مذاکرات وین نیازمند یک تنفس است، اما مذاکرهکنندگان و کارشناسان میگویند که این امر به دلیل درخواستهای مرحله آخر روسیه که اکنون تحت تحریمهای غرب برای جنگ با اوکراین است، رخ داده است.
