چرا بسیاری از مدیران دولتی، با وجود گلایه از فشار کاری و نارضایتی از شرایط، حاضر به ترک میز مدیریت نیستند؟
این پرسش را مریم زارعان، جامعهشناس، در مقالهای در هفتهنامه «تجارت فردا» واکاوی کرده است. به باور او، منصب دولتی صرفاً یک شغل اداری نیست، بلکه منبعی برای انباشت سرمایه اجتماعی، منزلت نمادین و دسترسی به شبکهای از امتیازات رسمی و غیررسمی است؛ جایگاهی که هویت، قدرت و منافع فرد را بازتولید میکند.
زارعان تأکید میکند قدرت میتواند وابستگی روانی ایجاد کرده و هویت مدیر را با مقامش درهم آمیزد، بهگونهای که از دست دادن آن بهمثابه تهدیدی وجودی تلقی شود. از سوی دیگر، ضعف نظارت و ساختارهای شبهپاتریمونیال، ریسک کنارهگیری را بالا برده و میز اداری را به پناهگاهی امن تبدیل میکند. در چنین شرایطی، چسبندگی مدیران به مقام نتیجه ترکیب عوامل نهادی، تاریخی و روانی است که ترک قدرت را پرهزینه و دشوار میسازد.
