در حالی که اتحادیه اروپا ملاحظات ایران بر پیشنویس توافق را معقول می داند، ایالات متحده همچنان سکوت درباره این نسخه از توافق احتمالی را به اعلام نظر کتبی ترجیح می دهد.

این تاخیر، که با رویکردی بدبینانه وقت کشی ایالات متحده به شمار می رود و خوشبین ها آن را وقت خریدن برای اقناع مخالفان داخلی و متحدان آمریکا در منطقه ازجمله اسرائیل تلقی می کنند، می تواند دو روی سکه مذاکرات در مرحله پایانی شود.

یک روی آن، فرصت مخالفان احیای برجام برای به حاشیه راندن آن است و روی دیگر آن، فرصتی ست برای دستیابی به توافقی محکم یا دست کم با عمری طولانی تر از برجام؛ توافقی که پلیتیکو آن را فرصتی مغتنم می خواند که ارمغانش رفع تحریم ها است حتی اگر ۲ سال دوام بیاورد.