اکوایران: وزارت انرژی آمریکا قرار است در روز سه‌شنبه اعلام کند که دانشمندان برای اولین بار توانسته‌اند با موفقیت یک واکنش همجوشی هسته‌ای ایجاد کنند که انرژی قابل توجهی تولید می‌کند؛ نقطه عطفی در دهه‌ها تلاش و میلیاردها دلاری سرمایه‌گذاری برای توسعه فناوری‌ای که انرژی تمیز، ارزان و نامحدود در اختیار انسان‌ها می‌گذارد.

هدف از تحقیقات همجوشی، بازسازی واکنش هسته‌ای است که در خورشید اتفاق می‌افتد. بنا به گزارشی از واشینگتن پست، این فناوری که دانشمندان از دهه 1950 به دنبال آن بودند هنوز حداقل یک دهه - شاید چند دهه - با استفاده تجاری فاصله دارد، اما احتمالاً دولت بایدن از این پیشرفت اخیر، به عنوان تبلیغ برای سرمایه‌گذاری‌های بیشتر برای توسعه‌ی این روش تولید انرژی و همچنین نشانه‌ای از موفقیت‌آمیز بودن هزینه‌های هنگفت دولت آمریکا برای این تحقیقات در طی چند دهه اخیر استفاده خواهد کرد.

حجم عظیمی از بودجه عمومی و خصوصی در سراسر جهان به مسابقه برای همجوشی هسته‌ای اختصاص یافته است، با هدف نهایی ساخت دستگاه‌هایی که می‌توانند با استفاده از همجوشی، بدون تولید هیچ ماده آلاینده و نیاز به منابع بسیار کمتری نسبت به انرژی خورشیدی و بادی برق مورد نیاز برای همه‌ی صنایع و مصارف خانگی را تامین کنند. جدای از مزایای محیط‌زیستی و آب و هوایی، طرفداران این روش از تولید انرژی می گویند که همجوشی می تواند برق ارزان را به بخش های فقیر جهان برساند و میزان رشد صنعتی را چند برابر کند.

یک دانشمند ارشد همجوشی از آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور در کالیفرنیا، جایی که این اکتشاف در آن انجام شد گفت: «برای بسیاری از ما، مسئله فقط زمان رسیدن به این نتیجه بود.»

imrs

اساس علم همجوشی هسته‌ای عبارت است از به هم کوبیدن دو اتم با سرعت فوق‌العاده بالا که به واکنش شیمیایی منجر می‌شود که انرژی زیادی تولید می‌کند و پس از آن تبدیل انرژی حاصل به برق، بدون انتشار کربن در هوا و یا تولید زباله‌های رادیواکتیو خطرناک.

در دهه‌هایی که دانشمندان روی واکنش‌های همجوشی آزمایش می‌کردند، تا به حال نتوانسته بودند واکنشی ایجاد کنند که انرژی بیشتری از چیزی که مصرف می‌کند تولید کند. در حالی که این دستاورد قابل توجه است، هنوز چالش‌های مهندسی و علمی بزرگی پیش‌رو است.

دانشمندان می گویند که ساخت دستگاه‌هایی که بتوان با آن‌ها واکنش همجوشی را در مقیاس‌های بزرگ ایجاد کرد به موادی نیاز دارد که تولیدشان فوق العاده دشوار است. همزمان، این واکنش نوترون‌هایی ایجاد می‌کند که فشار زیادی بر تجهیزات وارد می کند به طوری که می‌تواند این دستگاه‌ها را  نابود کند.

پس از آن این سؤال مطرح می شود که آیا این فناوری می تواند به موقع کامل شود تا بتواند در تلاش برای مقابله با تغییرات اقلیمی مفید واقع شود؟

در طول چند دهه گذشته، ایالات متحده، روسیه و کشورهای مختلف اروپایی میلیاردها دلار بودجه دولتی را برای تسلط بر این علم اختصاص داده اند چرا که معتقد بوده‌اند درصورت موفقیت، این فناوری می‌تواند برای جهان یک موهبت باشد.