فرار پوتین از مسئولیت حمله مرگبار

به گزارش اکوایران، شب سال نو بود، یکی از مهم‌ترین تعطیلات در روسیه. سربازان تازه بسیج شده برای جنگ ولادیمیر پوتین علیه اوکراین در پادگان موقت در یک مدرسه نظامی در شهر اشغال‌شده ماکییوکا، در منطقه دونتسک، مستقر شده بودند. و درست در کنار این پادگان یک انبار بزرگ مهمات قرار داشت.

سربازان که در شب عید دلتنگ همسران و خانواده هایشان شده بودند، تلفن همراه خود را روشن کردند تا با خانواده‌هایشان صحبت کنند. ناگهان راکت‌های هیمارس، سلاحی دقیق با هدایت ماهواره‌ای که ایالات متحده در اختیار اوکراین قرار داده است، به مدرسه اصابت کرد و تقریباً به طور کامل آن را نابود و انبار مهمات را منفجر کرد.

این روایت رسمی‌ای است که ارتش روسیه از مرگبارترین حمله به نیروهای روسیه در اوکراین از زمان آغاز جنگ در فوریه 2022 منتشر کرده‌است. وزارت دفاع روسیه، سربازان را مقصر می‌داند و ادعا کرده است که "علت اصلی" حمله استفاده آن‌‌ها از تلفن همراه بوده است. سربازان روسی از استفاده از تلفن های همراه شخصی در میدان منع شده اند، زیرا سیگنال‌های آنها می‌تواند برای ردیابی و هدف قرار دادن سربازان مورد استفاده قرار گیرند.

اما این توضیح و جزئیاتی که از این حمله که منتشر شده‌ است، بحث‌های سرزنش‌آمیزی در سطح ملی در میان روس‌ها برانگیخته است.

بنا به گزارش سی‌ان‌ان، مجادله از تعداد کشته شدگان شروع شد. وزارت دفاع روسیه در ابتدا اعلام کرد که 63 سرباز کشته شدند، سپس این تعداد به 89 نفر افزایش یافت. اوکراین ادعا کرد که تقریباً 400 سرباز قربانی این حمله بوده‌اند. اما حتی وبلاگ نویسان حامی جنگ در روسیه نیز آمار رسمی را قبول نداشتند و تخمین زدند که صدها سرباز کشته شده اند... این وبلاگ‌نویسان نیمه‌مستفل به طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن به منبع اصلی مردم برای اخبار جنگ هستند.. تعداد واقعی کشته‌شدگان هنوز مشخص نیست.

یکی از این وبلاگ‌نویسان، سمیون پگوف است که اخیراً از ولادیمیر پوتین مدال دریافت کرده است. پگوف نیز ادعای ارتش در مورد تلفن‌های همراه را رد کرد و آن را «تلاشی آشکار برای فرار از سرزنش» خواند.

یکی دیگر از وبلاگ نویسان با نام مستعار «منطقه خاکستری»، توجیه تلفن همراه را «به احتمال ۹۹ درصد دروغ» نامید و آن را تلاشی برای فرار از مسئولیت خواند. او گفت که به احتمال زیاد این یک شکست اطلاعاتی بوده است.

قانونگذاران روسی نیز وارد مشاجره شدند و خواستار تحقیق در مورد این شدند که چه کسی دستور داده است که این تعداد سرباز به طور موقت در یک ساختمان بدون محافظت مستقر شوند. سرگئی میرونوف، سیاستمدار برجسته و رهبر حزب، گفت که باید «مسئولیت کیفری فردی» برای افسران یا سایر پرسنلی که این تصمیم را گرفته اند وجود داشته باشد و هشدار داد که ارتش رویکردی سست نسبت به جنگ دارد. میرونوف گفت: «این نبردی برای آینده روسیه است. ما باید در آن پیروز شویم!»

تندروهایی مانند میرنوف فکر می‌کنند که فرمان «بسیج جزئی» پوتین برای فراخوانی 300 هزار نفر از نیروهای ذخیره در ماه سپتامبر کافی نبوده است. آنها خواهان یک بسیج کامل هستند که کل کشور را در وضعیت جنگ قرار دهد. آنها همچنین خواهان انتقام از اوکراین اند.

با این حال، تاکنون هیچ کس - حداقل به طور علنی - ولادیمیر پوتین را برای این مرگ‌ها سرزنش نکرده است. مارگاریتا سیمونیان، سردبیر شبکه بین‌المللی دولتی RT و یکی از مهمانان همیشگی برنامه‌های تلویزیونی روسیه، گفت که امیدوار است «مقامات مسئول پاسخگو باشند» و اسامی آنها منتشر شود. اما او همچنین اشاره کرد که این حمله می تواند به نارضایتی عمومی دامن بزند: «زمان آن فرا رسیده است که درک کنیم که معافیت از مجازات منجر به همبستگی اجتماعی نمی شود. مصونیت از مجازات منجر به سهل‌انگاری بیشتر و در نتیجه مخالفت عمومی می‌شود.»

اعتراف وزارت دفاع به اینکه تعداد قابل توجهی از نیروهای بسیج شده در این حمله کشته شده‌اند، و همچنین بحث‌های در جریان میان وبلاگ نویسان نظامی، نشانه‌هایی است از این که کرملین حمله در ماکییوکا را بسیار جدی گرفته است. به هر حال، دولت پوتین امکان این را دارد که گزارش رویدادهایی را که نمی‌خواهد مردم بدانند متوقف کند.

حتی در این مباحثه نسبتاً آزاد نیز مفسران متعددی این احتمال را مطرح کرده‌اند که «مخبران» ممکن است به دشمن اطلاع داده باشند، یک تئوری توطئه که رسانه‌های پروپاگاندا دولتی روسیه اغلب آن را ترویج می‌کنند. علاوه بر این، پس از تقریباً هر فاجعه‌ای در روسیه یک شکایت رایج وجود: سهل انگاری.

اما انگشت اتهام، تا کنون، تنها به سوی رهبران نظامی نشانه رفته است، نه بالاتر. پوتین هیچ اظهارنظر علنی در مورد حمله ماکییوکا نکرده است، که نشانه‌ای آشکار از این است که او قصد دارد تا حد امکان از این شکست آشکار فاصله بگیرد.